Το φάρμακο, το φαρμάκι και ο ΕΟΠΥΥ

Μιχάλης Κοκκινάρης

Παιδίατρος

Για την ΡΗΡ

Προφανώς ο πρώτος παράγοντας που καθορίζει πολλαπλώς αυτό το αγαθό που λέγεται φάρμακο είναι ο παραγωγός του, η Φαρμακοβιομηχανία.

Για λόγους μεθόδου λοιπόν,δε θα υπεισέλθουμε στη ανάλυση των παραμέτρων,που συνθέτουν  την έννοια του κέρδους του παραγωγού φαρμάκων, στους κανόνες που καθορίζουν την πρωτογενή παραγωγή ενός φαρμάκου, ύστερα από μακροχρόνια έρευνα, στις σκοπιμότητες πως είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν,προκειμένου να αποσβεστούν τα επενδυτικά κεφάλαια της έρευνας.

Ούτε, στον εύλογο χρόνο αποκλειστικής παραγωγής και διάθεσης ενός φαρμάκου από τη φαρμακοβιομηχανία που επένδυσε στην έρευνα και την παραγωγή του φαρμάκου αυτού, στις άδηλες συμφωνίες που σίγουρα γίνονται ερήμην των πολιτών, για την κοστολόγηση και εμπορία των φαρμάκων.

Και, τέλος, στα παιχνίδια της αγοράς φαρμάκων από χώρα σε χώρα, με κριτήριο την τιμή διάθεσης του φαρμάκου, ώστε να εισάγεται ένα φάρμακο στη χώρα με τη μικρότερη τιμή διάθεσης και να εξάγεται σε άλλη, όπου η τιμή του φαρμάκου είναι μεγαλύτερη, με σκοπό κάποιοι να καρπώνονται τη διαφορά…

Φυσικά, σ’ αυτό τα σύνθετο κεφάλαιο που λέγεται φάρμακο δε μετέχει ο φαρμακοποιός της γειτονιάς που είδε στα χρόνια της κρίσης να μειώνεται δραματικά το ποσοστό κέρδους του, που κάποτε ήταν αστρονομικό, είναι η αλήθεια.

Πριν την κρίση, τα ποικιλώνυμα Ασφαλιστικά Ταμεία, που διαχειρίζονταν τις ασφαλιστικές εισφορές των μελών τους, με τις συμβάσεις που είχαν με τους Φαρμακευτικούς Συλλόγους, πλήρωναν με κάποια καθυστέρηση, είναι η αλήθεια, τα φάρμακα των ασθενών τους και οι πάροχοι Υγείας ήταν σ’ένα καθημερινό κυνήγι των όποιων πληρωμών «έσκαγαν» στις Νομαρχίες και στους άλλους φορείς πληρωμών των φαρμακευτικών δαπανών.

Κι όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ενοποιήθηκαν όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,στον ΕΟΠΥΥ, στο όνομα της καταπολέμησης της πολυφαρμακίας, της υπερσυνταγογράφησης, της κατασπατάλησης του δημόσιου κεφαλαίου.

Αυτή η Λερναία Ύδρα, που δημιουργήθηκε χωρίς πόρους, με την εισφοροδιαφυγή και την ανεργία  να πλήττει κυρίως τα ασφαλιστικά ταμεία και ένα κράτος που δεν καταβάλλει το μερίσμά του, δημιουργεί απίστευτα ελλείματα και χρέη και αδυνατεί πλέον να αποπληρώσει τους παρόχους υγείας.

Ο φαρμοκοποιός επομένως με ίδια κεφάλαια καλείται να αγοράσει φάρμακα και να τα χορηγήσει στους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ με πίστωση!

Και ενώ είναι αυτή η κατάσταση , τοΔημόσιο, τον καλεί να αποδώσει ΦΠΑ στα τιμολόγια, που θα εισπράξει…στο μέλλον και να φορολογηθεί για τον τζίρο, που έκανε …στα χαρτιά!

Όσο για τους γιατρούς…αφήστε καλύτερα!

Χρέη…χρέη…χρέη!

Και φυσικά απειλές!

Αυτή είναι η αδιέξοδη κατάσταση στο χώρο της Πρωτοβάθμιας  Υγείας.

Για την τριτοβάθμια Υγεία,ούτε λόγος!

Το ΕΣΥ έχει τελειώσει προ πολλού!