Πολιτισμικό σοκ στις ΗΠΑ

Toυ Γιώργου Δελαστίκ

Πηγή: Έθνος
Ισχυρότατο πολιτισμικό σοκ αποτέλεσε για τη λευκή πλειοψηφία του αμερικανικού πληθυσμού η δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων για το 2011 από το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ.

Αν και οι λευκοί αποτελούν το 63% του πληθυσμού, πέρυσι γεννήθηκαν στις ΗΠΑ 1.989.000 παιδιά λευκών και 2.019.000 μωρά από γονείς που ανήκουν στις μειονότητες του αμερικανικού έθνους – μαύρους, Λατινοαμερικάνους και Ασιάτες. Πρόκειται για ένα σημείο «ιστορικής ρήξης» με το παρελθόν των ΗΠΑ, καθώς τη χώρα ίδρυσαν ευρωπαϊκοί πληθυσμοί. Η αλλαγή φυλετικών συσχετισμών είναι ραγδαία. Μόλις 20 χρόνια πριν, το 1990, οι γεννήσεις λευκών παιδιών ήταν σχεδόν διπλάσιες έναντι εκείνων των προαναφερθεισών μειονοτήτων – 2,67 εκατομμύρια λευκά μωρά και μόνο 1,42 εκατομμύρια από τις μειονότητες. Ακόμη και 10 χρόνια πριν, το 2000, τίποτα δεν πρόδιδε την επερχόμενη ριζική ανατροπή της νέας δεκαετίας: 2,36 εκατ. λευκά παιδιά έναντι 1,69 εκατομμυρίου. Τώρα τα πάντα άλλαξαν. Τα λευκά μωρά το 2011 υποχώρησαν στο 49,6% του συνόλου έναντι 50,4% των μειονοτήτων. Καθόλου παράδοξη εξέλιξη βέβαια, αν λάβει κανείς υπόψη του ένα καθοριστικό γεγονός: Η μέση ηλικία των λευκών Αμερικανών είναι τα 42 χρόνια, ενώ των Λατινοαμερικάνων 27 και των μαύρων 31 έτη! «Γέροι λευκοί» δηλαδή και «νέοι μειονοτικοί», οι οποίοι πέραν της νεότητάς τους έχουν επιπροσθέτως και την τάση να κάνουν περισσότερα παιδιά, τουλάχιστον για την ώρα. Υπάρχουν ήδη τέσσερις πολιτείες των ΗΠΑ (Καλιφόρνια, Τέξας, Νιου Μέξικο, Χαβάι) και η διοικητική περιοχή της πρωτεύουσας της χώρας, της Ουάσιγκτον, όπου οι λευκοί έχουν περιέλθει από τώρα στη μειοψηφία του πληθυσμού. Η Καλιφόρνια και το Τέξας είναι όμως οι δύο μεγαλύτερες πολιτείες των ΗΠΑ σε πληθυσμό – η πρώτη με 37 εκατομμύρια και η δεύτερη με 25, συνολικά δηλαδή με 62 εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι δύο αυτές πολιτείες μάλιστα είναι και οι μεγαλύτερες σε έκταση – πρώτο το Τέξας και δεύτερη η Καλιφόρνια, αν εξαιρεθεί η σχεδόν ακατοίκητη Αλάσκα. Και στη μεγαλύτερη αμερικανική πόλη όμως, τη Νέα Υόρκη, οι λευκοί είναι πια μειοψηφία. Οι συνέπειες αυτών των αλλαγών είναι άμεσα ορατές στο πολιτικό επίπεδο και θα συνεχίσουν να γίνονται εντονότερες.
Ο Μπαράκ Ομπάμα π.χ. δεν θα είχε εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ το 2008, αν ψήφιζαν μόνο οι λευκοί. Μόνο το 43% των λευκών ψήφισε υπέρ του έναντι του 57% των λευκών που ψήφισαν τον Τζον ΜακΚέιν των Ρεπουμπλικάνων. Καθώς όμως υπέρ του Ομπάμα ψήφισε το… 96% (!) των μαύρων, το 65% των Λατινοαμερκανών και μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ασιατών, ο Ομπάμα επικράτησε θριαμβευτικά.
Τα πεπραγμένα του Ομπάμα ως του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ μπορεί να ήταν αποκαρδιωτικά, αλλά στο μέλλον τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους θα τους χωρίζουν όλο και πιο πολύ φυλετικές αντιθέσεις. Είναι τραγικά αποκαλυπτικό όσο και επικίνδυνο ότι όσοι ψήφισαν τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του 2008 ήταν σε ποσοστό… 90% λευκοί!
Για την ώρα, συγκριτικό πλεονέκτημα των Ρεπουμπλικάνων είναι ότι ενώ οι λευκοί ψηφοφόροι συμμετέχουν στις προεδρικές εκλογές σε ποσοστό δύο τρίτων, το χαμηλότερο μορφωτικό και πολιτικό επίπεδο των Λατινοαμερικανών και των Ασιατών τους οδηγεί σε συμμετοχή της τάξης του 40-45%. Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα είχαν καμία ελπίδα νίκης πλέον, αν οι μειονότητες συμμετείχαν στις εκλογές στο ίδιο ποσοστό όπως και οι λευκοί.
«Οι εκλογές του 2012 θα είναι πραγματικά μια μάχη για τη συμμετοχή, για την προσέλευση στην κάλπη και το αποτέλεσμα θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ενθουσιασμό συμμετοχής των μειονοτήτων» υπογράμμιζε μελέτη του αμερικανικού ινστιτούτου Μπρούκινγκς.
Αν ισχύσουν πάντως τα ευρήματα πρόσφατων δημοσκοπήσεων που δίνουν στον Μιτ Ρόμνεϊ μόλις το 26% της ψήφου των ισπανόφωνων έναντι 67% του Ομπάμα, οι Ρεπουμπλικάνοι δεν έχουν ελπίδα νίκης τον Νοέμβριο.
ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ Απειλή σχίσματος στην κοινωνία
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ εθνικής ταυτότητας των Αμερικανών αναμένεται να δημιουργήσει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η διαγραφόμενη ανατροπή των φυλετικών συσχετισμών στις ΗΠΑ. Πρωτίστως όμως απειλείται η διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου της αμερικανικής κοινωνίας. Οσο μειώνεται το δημογραφικό βάρος των λευκών, που όμως κυριαρχούν συντριπτικά στον οικονομικό τομέα, πόσο πρόθυμος θα είναι ο «γηρασμένος» λευκός αμερικανικός πληθυσμός να πληρώνει για να σπουδάζουν τα παιδιά των μαύρων, των ισπανόφωνων, των Ασιατών συμπατριωτών τους ή για να έχουν έστω και υποτυπώδη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Η διαρκής υιοθέτηση όλο και πιο αντιδραστικών θέσεων από τους Ρεπουμπλικάνους υποδηλώνει το αντίθετο. Προοιωνίζεται συγκρούσεις.