ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Μας κυνηγάει

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ένα από τα πράγματα που κυνηγάνε τους Έλληνες –εκτός από την Εφορία- είναι και το …επώνυμο! Σε πολλούς πέφτει «βαρύ» λόγω της προσωπικότητας του πατέρα. Σε άλλους πάλι  πέφτει «λίγο» λόγω της …δικής τους προσωπικότητας!

«Βαρύ» ή «λίγο» το επώνυμο διαμορφώνει συχνά το βίο ενός ανθρώπου. Να, για παράδειγμα, ο κ. Σχοινάκης τι άλλο θα μπορούσε να επαγγέλεται εκτός από του να πουλάει σχοινιά; Αλλά και ο κ. Βροχίδης, μιά χαρά πουλάει τις ομπρέλες του…

Μεγάλη υπόθεση το επώνυμο. Σου ανοίγει πόρτες, σου προσφέρει ευκαιρείες, σου προσθέτει μεγαλοπρέπεια… Κάποιες φορές συμβαίνει και το αντίστροφο. Η παροιμία που λέει κατά μάνα κατά κύρη, ε, κάτι θα ξέρει…

Το επώνυμο κυνηγούσε και τον άγνωστο σε μένα επιβάτη του ηλεκτρικού χθες. Το εκμυστηρεύτηκε στον συνομιλητή του, στο κινητό. Σας έχω ξαναπεί ότι με το κινητό έχουμε γίνει όλοι οι Έλληνες μιά μεγάλη χαρωπή οικογένεια! Χωρίς μυστικά, δίχως ταμπού και άνευ ουδενός ενδοιασμού…

Αρσενικό ή θυλικό, δεν βγαίνει από το σπίτι αν δεν κρατάει στα χέρια τουλάχιστον δύο κινητά. Το ένα για να παίρνει και το άλλο για να τον (την) παίρνουν οι άλλοι…

Έλα, καλημέρα βρε, σε ξύπνησα; Η ίδια ηλίθια ερώτηση κάθε φορά που ο άλλος σηκώνει το ακουστικό με την τσίμπλα στο μάτι! «’Οχι, μόλις είχα ανοίξει τα μάτια μου», η ίδια ανόητη απάντηση, ανάμεσα σε μερικά χασμουρητά. Κι ενώ από μέσα σου μουρμουρίζεις «ώρα που βρήκε»…..

Κοιτάς εσύ το ρολόι σου, περασμένες δέκα το πρωΪ. Αφού υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται μετά τις 10 το πρωϊ… ε, δεν πειράζει που τον ξύπνησες! Δηλαδή που νομίζεις ότι τον ξύπνησες. Αυτός μιά ζωή θα κοιμάται τον ύπνο της ραστώνης!

Καλά, έχω να σου πω εξελίξεις με τον μ…..α  που  έχω μπλέξει! Η κοπελιά που μιλούσε από δω, ήτανε καλοσχηματισμένη και αρκετά σοβαρή, θα την έλεγες. Μέχρι που άνοιξε το στόμα της…

Τίποτε δεν μένει πιά κρυφό!  Αισθηματικά, οικογενειακά, επαγγελματικά, όλα στα φόρα! Νομίζουν, αντρες – γυναίκες ότι μιλάνε από την κρεβατοκάμαρά τους, ξαπλωμένοι αναπαυτικά στο κρεβάτι τους!..

Έτσι και τούτος: Τον ενοχλούσε, έλεγε στο συνομιλητή του, το όνομά του! Πήγε λοιπόν, διηγείτο, στον ληξίαρχο και του είπε το αίτημά του. Κύριε, ονομάζομαι Γιώργος Παρλαπίπας και θέλω να αλλάξω το όμομά του…

Μάλιστα, απάντησε ο Ληξίαρχος. Κατανοητόν. Καί πώς θέλετε να σας λέμε;

Χρήστο Παρλαπίπα…

Κόκκαλο ο δικός σου!