“Οίνος ευφραίνει καρδίαν”-Της Ιωάννας Μπέτση για την ΡΗΡ

Της Ιωάννας Μπέτση
Για την ΡΗΡ
20 Αυγούστου 2012- Ώρα Ελλάδος 13.42

Από την ελλαδικό χώρο η καλλιέργεια του αμπελιού επεκτάθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, από Έλληνες αποίκους αρχικά στη Σικελία και στη νότια Ιταλία και στη συνέχεια έγινε γνωστή από Ρωμαίους κατακτητές στη νότια Γαλλία και την Ισπανία.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Βάκχος ήταν ο πρώτος που έφερε την καλλιέργεια της αμπέλου στην Ελλάδα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι αναφορές σε αρχαία κείμενα μας δείχνουν ότι οι πρόγονοί μας φύλασαν το κρασί σε αμφορείς.
Οι αμφορείς επινοήθηκαν σρην αρχαία Ελλάδα και υιοθετήθηκαν από τους Ρωμαίους ως κύριο μέσο μεταφοράς και αποθήκευσης του κρασιού. Σιγά – σιγά χρησιμοποιήθηκαν σε όλη τη Μεσόγειο.
Εκτός όμως από τους αμφορείς, αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ότι το 500 π.χ. χρησιμοποιούσαν βαρέλια από ξύλο φοίνικα για να αποθηκεύουν το κρασί τους.
Με την πάροδο των χρόνων άλλαξαν την ποιότητα του ξύλου, έτσι έφτιαξαν το δρύινο βαρέλι. που τον τελευταίο αιώνα μάλιστα είναι το απαραίτητο μέσο για την ωρίμανση του κρασιού.
Οι ευεργετικές επιδράσεις του βαρελιού έγιναν αντιληπτές από τους οινοποιούς και αυτό ωφέλησε στη βελτίωση του οίνου.
Το κρασί παίρνει τα αρώματα και τις γεύσεις από τα χαρακτηριστικά του ξύλου κια παράλληλα επιτρέπει την είσοδο οξυγόνου να έρθει σε επαφή με το κρασί, ώστε να δημιουργηθεί η τέλεια ζύμωση.
Η χρήση όμως του βαρελιού, επέφερε σημαντικό οικονομικό κόστος και αποτέλεσε μέρος στο να προσβάλετε το κρασί από μικροβιακούς παράγοντες, επειδή ήταν δύσκολος ο καθαρισμός του. Μετά τη δεκαετία του 1950 βελτίωσαν το υλικό στον πάτο του βαρελιού, αφού ήταν αποδεδειγμένο ότι το δρύινο υλικό υπερτερούσε στην καλή ζύμωση του οίνου κι έτσι η χρήση του είχε λιγότερο κόστος και καλύτερο καθαρισμό.
Σήμερα το δρύινο βαρέλι παραμένει αναντικατάστατος παράγοντας στην παραγωγή ποιοτικών κρασιών με άριστες γεύσεις.