ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Πες το κι έτσι…

ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ

Πες το κι έτσι…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Καθώς ξέκλεψα λίγα λεπτά από το γράψιμο, είπα να ρίξω μια βουτιά στη θάλασσα, ζέστη πολύ γαρ και σήμερα, Παρασκευή.

Α, ίσως ξέχασα να σας πω ότι αυτές τις μέρες του 15Αύγουστου, όπως κάθε σύγχρονος πανελλαδικός …Αθηναίος, που τιμά την καταγωγή του, “το έσκασα” από την Αθήνα, πήρα το lop top υπό μάλης και έφθασα στον όμορφο Πόρο…

Και επίσης όπως κάθε δημόσιος υπάλληλος, την αργία του 15 Αυγούστου την …εξέτεινα όλη την εβδομάδα! Τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα;

Έτσι, λοιπόν,  συνδυάζω και δουλειά και …δουλειά! Αναπνέω, πάντως, “άλλον” αέρα. Δεν είναι λίγο, ε;

Να ‘μαι, λοιπόν, μεσημεριάτικα κάτω από τον καυτό ήλιο, “αραχτός” στην αμμουδιά να λιάζομαι και να αφουγκράζομαι. Όπως όλοι οι γνήσιοι Έλληνες δεν με νοιάζει τι λένε οι διπλανοί μου. Αρκεί να τους …ακούω καθαρά!

“Τί λέτε; Πάμε πουθενά το βράδυ να φάμε τίποτα;”  Ο Κύριος που …με αιφνιδίασε με το ερώτημα, φαινότανε σοβαρός άνθρωπος, έστω και με το μαγιό του. Η ερώτηση, όμως μου δημιούργησε απορία ως προς την …απάντηση που θα έπαιρνε.  Και, τι πιο φυσικό, “έστησα” αυτί!

-Ναι, ναι, πάμε πουθενά βρε αδελφέ να τσιμπίσουμε τίποτα!..

Να υποθέσω, τώρα, ότι πήγανε πουθενά και ότι, επομένως, φάγανε τίποτα; Ή αντίθετα, ότι τελικά πήγανε κάπου και ότι φάγανε κάτι;

Τι σου είναι αυτή η νεοελληνική γλώσσα! Όλα τα ανέχεται και όλα τα υπομένει! Ακόμη και τις αντιφατικές εκφράσεις! Ακόμη και εμάς τους …νεοέλληνες!

Στο λεωφορείο η καλή μαμά λέει στον μπόμπιρα, μάλλον επιτακτικά:  “κάτσε όρθιος”, προφανώς για να παραχωρήσει τη θέση του σε κάποιον ενήλικα. Αλλά, πώς μπορεί ο άμοιρος και να κάτσει και να μείνει όρθιος ταυτόχρονα; Πώς;

Αμ εκείνο το “Θα έλθει κανείς;” που το ακούς κάθε τρεις και λίγο; ‘Η το άλλο, το “Μήπως ξέρεις τίποτα;”

Τώρα και να ξέρεις κάτι το λες;

Προτιμάς να το κρατήσεις για τον εαυτό σου.

Όλα οι Έλληνες προτιμούν να τα κρατάνε για τον εαυτό τους, πλέον. Τους φόρους που θα πλήρωναν, τους κρατάνε για τον εαυτό τους. Την απόδειξη που πρέπει να σου δώσουν, την κρατάνε για τον εαυτό τους.

Την βοήθεια που θα σου έδιναν, την κρατάνε για τον εαυτό τους. Τη δουλειά που θα σου εύρισκαν την κρατάνε για τον εαυτό τους…

Γίναμε εαυτούληδες, γενικώς.  Ο σώζων εαυτόν σωθήτω…

Ε, μετά από όλα αυτά, τι λέτε; “Πάμε καμιά βόλτα”;