Εσείς τι κάνατε κ. Πάγκαλε;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

“Το βασικό είναι ότι ξαφνικά, όπως γίνεται με ένα σεισμό ή ένα τσουνάμι, άλλαξε εντελώς το πλαίσιο της ζωής της καθημερινής ζωής, του μέσου Έλληνα πολίτη. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 οπότε χάρη στην οικονομική πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή υλοποιήθηκαν οι μεγάλες επενδύσεις στη μεταποιητική βιομηχανία, με την τσιμεντοβιομηχανία, τα ναυπηγεία, τα διυλιστήρια, τη χαλυβουργία, την μεταποίηση του αλουμινίου κι όλο το πλέγμα των μικρότερων βιομηχανιών και βιοτεχνιών που αυτές οι βασικές επενδύσεις επέφεραν, μέχρι και πριν από δύο χρόνια, η προοπτική του Έλληνα πολίτη ήταν ένας συνεχώς διευρυνόμενος ορίζοντας ανάπτυξης, αυξημένης κατανάλωσης, ένα μέλλον που για το μέσο, πάντα, πολίτη γιατί υπήρχαν βεβαίως και ομάδες του πληθυσμού που δεν συμμετείχαν πλήρως και δεινοπαθούσαν, ήταν ελπιδοφόρος”.

Δεν θα σταθούμε στο δεδομένο ότι η πιο πάνω ομολογία του κ. Θόδωρου Πάγκαλου, από το βιβλίο του “μαζί τα φάγαμε”, συνιστά την πλέον κραυγαλέα επιδοκιμασία του πολύχρονου Κυβερνητικού έργου του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την πιο αποστομωτική απάντηση στους περί του αντιθέτου, επίσης πολύχρονους, ισχυρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν είναι αυτό της παρούσης (κρίσιμης) συγκυρίας. Ούτε θα σκαλώσουμε στην άλλη παραδοχή πως “κάθε χρόνο ζούσαμε καλύτερα απ’ ότι στο παρελθόν και υπήρχαν εύλογες ελπίδες ότι το μέλλον θα ήταν ακόμα καλύτερο”.

Δεν μπορούμε, όμως, να αντιπαρέλθουμε την  “ατάκα” του κ. Πάγκαλου πως ” …η εξέλιξη αυτή στηριζόταν στη συστηματική προεξόφληση του μέλλοντος”.

Τι να πούμε εμείς; Όταν ο κ.  Αντιπρόεδρος -τότε- της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου μας λέει ότι  “… Το μέλλον προεξοφλείται με το δανεισμό. Κάθε χρόνο η συνολική δαπάνη του ελληνικού κράτους που μετέφερε με τον τρόπο αυτό ευημερία στο κοινωνικό σύνολο με ποικίλες και διάφορες παροχές ήταν μεγαλύτερη από τα έσοδα (…)  Η διαφορά αυτή καλυπτόταν από ένα συνεχώς αυξανόμενο εσωτερικό και εξωτερικό δανεισμό. Το έλλειμμα μεγάλωνε, κατά εποχές σταθεροποιείτο, αλλά η γενική του τάση ήταν αυξητική και βεβαίως αυτό όλο τροφοδοτούσε ένα συνεχώς αυξανόμενο χρέος”.

Συγχαρητήρια!

Αλλά, αν δεν μας απατά η μνήμη, κύριε Πάγκαλε υπήρξατε βασικός συντελεστής των Κυβερνήσεων του Ανδρέα, αλλά και του Γιώργου Παπανδρέου, οι οποίες κυβερνήσεις, όπως μας λέτε  σήμερα, έκαναν πολιτική κοινωνική με δανεικά, υπονομεύοντας συνειδητά το μέλλον της χώρας στην ψηφοθηρία!

Αυτή ήταν η “θανάσιμη δυναμική που οδήγησε στη στιγμή που η παγκόσμια αγορά συνδύασε το χρέος και το έλλειμμα” και, τετέλεσθαι!

Μετά Χριστόν Προφήτης, κύριε Πάγκαλε;

Ή μήπως τα λέτε αυτά για να επιχειρηματολογήσετε “αφελώς” πως ο απλός πολίτης φταίει που πίεζε το κράτος να κάνει παροχές;

Το θέμα, δεν είναι, κύριε Πάγαλε, το έκανε ο απλός πολίτης. Έχει, σαφώς, και αυτός τις ευθύνες του, και είναι πολλές.

Το θέμα, όμως, είναι τι κάνατε εσείς, οι πολιτικοί του ηγέτες…

Εσείς είχατε την ευθύνη αλλά και την υποχρέωση να βάζετε “φρένο”, να θέτετε όρια, να σχεδιάζετε το μέλλον. Και τι κάνατε;

Μας οδηγήσατε στο ζοφερό σήμερα.

Και από πάνω δίνετε και γραπτά μαθήματα οικονομίας!