Υπόθεση (Ευρωπαϊκής) Εργασίας…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αναμφίβολα, η επιρροή που μπορεί να ασκήσει η μεγάλη υπερδύναμη, η Αμερική, πάνω στα διεθνή καθέκαστα είναι καθοριστική. Κάποτε και καταλυτική. Ακόμη και σήμερα, με τα σημάδια της οικονομικής κρίσης να χάσκουν και τους αριθμούς της ανεργίας και τους ανθρώπους της να υποφέρουν, η Αμερική δεν έχει πάψει να είναι η πολιτική (και όχι μόνον) ατμομηχανή του πλανήτη.

Μιά ατμομηχανή που συναντά, όμως, πλέον στο διάβα της και μερικές άλλες ατμομηχανές, άλλων οριζόντων και άλλων συμφερόντων…

Κάτω από το συγκεκριμένο πρίσμα, η ελληνική ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής λογίζεται ως η πολιτικά δυναμικότερη και οικονομικά ευρωστότερη ομογενειακή παρουσία. Η δυνατότητά της να διαθέτει στελέχη με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που πρόθυμα ανοίγουν το πορτοφόλι τους για τις προεκλογικές δαπάνες των Αμερικανών υποψηφίων Προέδρων, της εξασφαλίζει, θεωρητικά, τη δυνατότητα πρόσβασης στο Λευκό Οίκο. Ίσως όχι πάντα αποτελεσματικά.

Ωστόσο, η Αμερική στην παντοδυναμία της καθίσταται κάποτε ανίσχυρη ή, ακόμη, και άδικη, εκ του γεγονότος ότι τα συμφέροντά της την υποχρεώνουν συχνά να προσπαθεί να χωρέσει πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Υπάρχει και ο μύθος της αριστερής προπαγάνδας που κάποτε δεν επιτρέπει να διακρίνει κανείς με ηρεμία και νηφαλιότητα το πως και το γιατί της κάθε περίπτωσης που πρέπει να χειριστεί το Στέητ Ντιπάρτμεντ.

Παρά ταύτα, η Ελλάδα, συμφέρον έχει και ωφείλει να προσβλέπει στη στήριξη και τη συμπαράσταση που μπορεί να βρει από τους Ελληνοαμερικανούς «συνομιλητές» της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας. Και με την έννοια αυτή είναι κατανοητή η γενική «κατεύθυνση» στην ηγεσία ομογενειακών οργανώσεων, όπως του Συμβουλίου Απόδυμου Ελληνισμού (ΣΑΕ), να την κατέχουν Αμερικανοί πολίτες ελληνικής καταγωγής…

Έτσι ευεξήγητη είναι η …προδιάθεση του (Υφ)Υπουργείου Εξωτερικών να λοξοκοιτά προς την Ομογένεια της Αμερικής αναζητώντας νέο ηγετικό παράγοντα. Ασφαλώς και υπάρχουν (μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας) αρκετοί ομογενείς που μπορούν να ανταποκριθούν σε υψηλές προδιαγραφές.

Ωστόσο αυτή την ώρα, αναζητώντας την νέα ηγετική προσωπικότητα που έχει ανάγκη ο ελληνισμός, (δεδομένου ότι θα γίνουν, αν γίνουν, εκλογές στο ΣΑΕ) θα μπορούσε κανείς, παράλληλα με την Υπερατλαντική της έκδοση, να την ψάξει και κάπως πλησιέστερα. Σήμερα τα ζωτικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ελλάδος, η «λύση» στην οικονομική κρίση και η παραμονή της στην Ευρωζώνη περνούν μέσα από ευρωπαϊκές και όχι αμερικανικές ατραπούς.

Ας σκεφθεί κανείς τη δυνατότητα μιάς επιστημονικής προσωπικότητας ελληνικής καταγωγής, με κύρος, με μόρφωση, με οικονομική επιφάνεια και που να απολαμβάνει γενικής υπόληψης, με φιλελληνικά αισθήματα και υπερηφάνεια για την καταγωγή της, να μιλά σε άπταιστα Γερμανικά μέσα στη γερμανική Βουλή εξηγώντας γιατί και πως μπορεί και πρέπει να υποστηριχθεί η Ελλάδα και η Οικονομία της!

Το ίδιο θα μπορούσε παράλληλα να συμβεί και στη γαλλική Βουλή, και στην αυστριακή και σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα από όπου εξαρτάται πλέον η ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας. Να επιχειρηματολογήσουμε στα ευρωπαϊκά οικονομικά φόρουμ. Στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Στα ευρωπαϊκά «κέντρα σκέψης».

Μήπως, λοιπόν, θα ήταν σκόπιμο, υπό τις περιστάσεις, να αναζητήσουμε και να στρατεύσουμε τέτοιες ομογενειακές προσωπικότητες ΚΑΙ στην Γηραιά Ήπειρο;

Είναι μία υπόθεση εργασίας.