Υπογραφή Τσίπρα ζητούν οι Ευρωπαίοι

Όπως από καιρό είχε γράψει η Panhellenic Post, πλησιάζει η στιγμή κατά την οποία  ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αποφασίσει να θα υπογράψει τη συμφωνία ή αν θα απορρίψει το Μνημόνιο, οδηγώντας έτσι την Ελλάδα με δική του ευθύνη στην άμεση και άτακτη χρεοκοπία, αφού οι εταίροι μας στην περίπτωση της μη υπογραφής απειλούν ήδη σε όλους τους τόνους ότι θα διακόψουν τη χρηματοδοτική βοήθεια.

Τη θέση αυτή υιοθετεί και η εφημερίδα “Πρώτο Θέμα” που γράφει στην Κυριακάτικη έκδοση (29-7-2012) ότι στο «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, όταν θα του ζητηθεί να υπογράψει για τη συμφωνία της επιμήκυνσης, ποντάρουν όσοι στη Γερμανία και σε άλλες βόρειες χώρες θέλουν να δουν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης.

Όπως ακριβώς οι προκλητικές δηλώσεις του Φίλιπ Ρέσλερ παίρνουν μεγάλη δημοσιότητα στην Ελλάδα, έτσι και η ρητορική του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και οι αναφορές του στο «επαχθές χρέος» συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον στη Γερμανία.
Σύμφωνα με πληροφορίες από διπλωματικές πηγές που επικαλείται η εφημερίδα, στη Γερμανία προετοιμάζονται για το σενάριο της συντεταγμένης ελληνικής χρεοκοπίας, αφήνοντας ανοιχτό το εάν αυτή θα γίνει εντός ή εκτός ευρώ.

Με αυτή την εξέλιξη ως προοπτική οι πιο ψύχραιμοι στην Αθήνα εξέλαβαν τις τελευταίες δηλώσεις γερμανικής επιθετικότητας ως πίεση για αποκρατικοποιήσεις και σκληρά δημοσιονομικά μέτρα.

Την ίδια ώρα όμως, οι δηλώσεις αυτές λειτουργούν αποσταθεροποιητικά, κάνοντας αδύνατες τις ιδιωτικοποιήσεις. Η αντίφαση αυτή οδηγεί κάποιους στην εκτίμηση ότι το Βερολίνο ετοιμάζεται για τον τελευταίο γύρο, στη διάρκεια του οποίου θα κάνει τις τελικές παραχωρήσεις προς τις χώρες του Νότου, ζητώντας όμως ισχυρές πολιτικές δεσμεύσεις και τολμηρές αποφάσεις στην οικονομία.

Οι δανειστές θα ζητήσουν την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα, όπως είχαν ζητήσει την υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά, όσο εκείνος ήταν στην Αντιπολίτευση. Αυτό θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για τους Ευρωπαίους εταίρους οι οποίοι από τη μια μεριά θέλουν να ασφαλισθούν έναντι μιας (έστω και απίθανης, αυτή την ώρα) πολιτικής μεταβολής στην Ελλάδα, αλλά, από την άλλη, δεν επιθυμούν να αφήσουν ασύδοτο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να ξιφουλκεί κατά του Μνημονίου το οποίο είναι αυτή την ώρα -καλό ή κακό-, ο ομφάλιος λώρος που συνδέει και συντηρεί την ελληνική οικονομία.

Πρόσφατα η ΡΗΡ, σε σχόλιό της είχε υποστηρίξει (https://www.panhellenicpost.com/archives/14325) ότι σύντομα θα έφθανε η ώρα που ο κ. Τσίπρας θα έπερεπε να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Και σημειώναμε με χιούμορ:

“Πρώτα δεν υπογράφει τα μνημόνια, όπως ακριβώς έκανε και ο Σαμαράς.  Μετά αρνείται να συναντηθεί με τους τροϊκανούς, πάλι όπως έκανε ο Αντώνης και συναντιέται και φωτογραφίζεται με τους ευρω-σοσιαλιστές, όπως  ακριβώς ο Αντώνης συναντούσε και φωτογραφίζονταν με τους ευρω-συντηρητικούς! Προετοιμάζεται σου λέω… Με παρακολουθείς;

-Εκ του συστάδην!

-Α γεια σου! Λοιπόν, γι αυτό σου λέω, μην τον τσιτάρετε γιατί θα υπογράψει το Γ’ Μνημόνιο και θα γίνει πρωθυπουργός για να το εφαρμόσει…”

Στο μεταξύ, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΜΠΕ),  τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την Ελλάδα από μια πιθανή έξοδό της από το ευρώ περιγράφει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα», ο Καναδός νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Μαντέλ, ο αποκαλούμενος «πατέρας» του ευρώ, καθώς η δική του εργασία περί νομισματικής δυναμικής, τη δεκαετία του ΄70, αποτέλεσε αργότερα το θεμέλιο οικοδόμησης του ευρώ.

Ο κ. Μαντέλ υποστηρίζει ότι μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα τη γύριζε 20 χρόνια πίσω και θα περνούσε πολύς καιρός έως ότου επανέλθει σε επίπεδο ζωής σαν το σημερινό και επισημαίνει ότι ακόμη κι αν επέστρεφε στο νόμισμά της και το υποτιμούσε έως και 50% δεν θα έλυνε το πρόβλημά της, δεδομένου του υψηλού της χρέους. «Κανένα σύστημα, σε καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να διατηρηθεί όταν συνδυάζει υψηλό χρέος και μεγάλα ελλείμματα» τονίζει.

Παρόλα αυτά ο Καναδός νομπελίστας, δεν συμμερίζεται την εκτίμηση της Citigroup ότι οι πιθανότητες αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό νόμισμα αγγίζουν το 90% εκτιμώντας ότι αυτές οι πιθανότητες δεν ξεπερνάνε το 25%.

Τέλος, τάσσεται γι άλλη μια φορά υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου, σημειώνοντας πως «το ευρωομόλογο είναι ένα μεγάλος άσος στο μανίκι της Ευρωπαϊκής Ένωσης», «μπορεί να προσφέρει αίσθηση σταθερότητας» και «έχει τη δυνατότητα να αποβεί εξαιρετικά δημοφιλές».