Το αντάμωμα, το υπόμνημα και η ουσία

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας των Απόδημων «Ασκληπιός» Γ. Πορνάρας   με αφορμή το 4ο Παγκόσμιο Συνέδριο «Αντάμωμα των Απανταχού Θεσσαλών, διατύπωσε μία σειρά από αιτήματα  των αποδήμων, που σε υπόμνημα δόθηκαν στον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κων. Τσιάρα και τον Περιφερειάρχη κ. Κων. Αγοραστό.

Οι απόδημοι, σύμφωνα με το «υπόμνημα» Πορνάρα, ζητούν:

1. δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη όταν επισκέπτονται την Ελλάδα.

2. αναγνώριση του διπλώματος οδήγησής τους,

3. διευθέτηση του θέματος των τελών κυκλοφορίας για το αυτοκίνητο που διαθέτουν

στην Ελλάδα και,

4. να μπορούν να ψηφίζουν στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές.

Βεβαίως , θα επισημάνουμε εμείς, κάθε ομογενής μπορεί να έχει και να διατυπώνει αιτήματα προς κάθε κατεύθυνση ασφαλώς και προς την Κυβέρνηση της Ελλάδος. Ωστόσο αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Ούτε ο πλέον αποτελεσματικός. Πολύ περισσότερο όταν γίνεται σε ένα περιβάλλον για φαγοπότι, όπως είναι κάθε “αντάμωμα”. Και, μάλιστα, όταν τα αιτήματα δεν είναι καλά μελετημένα.

Παράδειγμα, το αίτημα για αναγνώριση διπλώματος οδήγησης.  Πρόκειται για ένα ζήτημα που δεν μπορεί να λυθεί με μία απόφαση ούτε η όποια απόφαση μπορεί να έχει ισχύ για όλα τα διπλώματα, όπως είπε στην ΡΗΡ ανώτατος αξιωματικός της Τροχαίας Αθηνών..  «Άλλο είναι το αμερικανικό δίπλωμα, άλλο το δίπλωμα από μία Βαλκανική χώρα, άλλο το δίπλωμα από χώρες της Ευρωπαϊκής  Ένωσης κλπ.» https://www.panhellenicpost.com/archives/1061 Ή το αίτημα “να μπορούν να ψηφίζουν”. Ασφαλώς και οι Απόδημοι Έλληνες μπορούν να ψηφίζουν. Αυτό το θεσπίζει το Σύνταγμα. Επομένως, δεν είναι αυτό αίτημα των Αποδήμων. Αίτημά τους, όμως, είναι η επιστολική ψήφος. Να ασκούν, δηλαδή, το δικαίωμά τους από τον τόπο διαμονής τους…

Πολύ φοβόμαστε πως πρόκειται για επανάληψη του ίδιου αθεράπευτου φαινομένου που τις τελευταίες ημέρες απασχολεί  εξακολουθητικά την ΡΗΡ. Ο κατακερματισμός, δηλαδή, των προσπαθειών,  η πολυμέρεια των πρωτοβουλιών, οι  ανοργάνωτες ενέργειες.

Έχει προαναγγελθεί  από ορισμένα ΜΜΕ η κάθοδος στην Αθήνα του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κ. Μπιλ Κλίντον, από «ομάδα ελληνοαμερικανών» της οποίας  λέγεται ότι ηγείται ο γνωστός πολυεκατομμυριούχος ομογενής κ. Τζον Κάλαμος.

Η ΡΗΡ ρώτησε  ομογενή ηγέτη, από τους πολύ κοντινούς του κ. Κλίντον, από την εποχή της παντοδυναμίας του ήδη, ο οποίος αν και  είχε ακούσει  και αυτός την είδηση δήλωσε άγνοια ως προς το τι ακριβώς θα κάνει στην Αθήνα ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ και οι ομογενείς συνοδοί του προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα, όπως αναφέρει η είδηση, για να υποστηρίξουν οικονομικά την γενέτειρα.

Ρωτήσαμε άλλο ομογενή πολιτικό, στις ΗΠΑ,  πολύ κοντά στον κ. Κάλαμος. «Από πού το ακούσατε αυτό;», απόρησε. Ούτε  αυτό το πρόσωπο γνώριζε το παραμικρό…

«Εγώ ξέρω ότι ο Κλίντον δεν κάνει ένα βήμα εάν δεν εξασφαλίσει  χρήματα για το  Ίδρυμά του», είπε στην ΡΗΡ άλλη ομογενειακή πηγή.

Επομένως, τα ερωτήματα είναι πολλά και είναι σοβαρά.

Η ουσία είναι πως όλα αυτά τα θέματα όφειλε να τα χειρίζεται το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) σε συνεργασία με τις Ομοσπονδίες, Οργανώσεις, Συλλόγους και  επώνυμους ομογενείς. Έτσι θα ήτανε αποτελεσματική η όποια ομογενειακή παρέμβαση.

Εάν το ΣΑΕ δεν μπορεί να ανταποκριθεί  σ΄ αυτό, είτε επειδή εκ γενετής  παρουσιάζει σοβαρές ατέλειες είτε επειδή η ελληνική πολιτεία το έχει θέσει στο περιθώριο ελέω  Δόλλη, ας  διαλυθεί. Και ας δημιουργηθεί, με καλά συντονισμένη ομογενειακή (αυτή τη φορά) πρωτοβουλία,  μία νέα οργάνωση-ομπρέλα  η οποία θα πληρώσει το κενό και θα αποτελέσει την δημιουργική ακίδα στον βραχίονα των επαφών Ομογένειας με την γενέτειρα.

Έτσι μόνον θα διασωθεί η σοβαρότητα, θα προωθηθούν  αποτελεσματικά τα ομογενειακά θέματα και η Ελλάδα θα βιώσει την ομογενειακή βοήθεια στον υψηλότερο δυνατόν βαθμό.  Διαφορετικά, όσο τουφεκάμε  και ρωτάμε στα τυφλά, μοιάζουμε με εκείνον τον κυνηγό στην Αφρική που έριχνε σε ένα δένδρο που ήτανε γεμάτο ζωύφια, φίδια, ζώα και πουλιά. Όταν  έπεσε κάτι κάτω, είπε στον διπλανό του: «αυτό μάτιασα»!..

Και άρχισε να περηφανεύεται  για το πόσο καλό σημάδι ήξερε, τόσο πολύ, που στο τέλος το πίστεψε και ο ίδιος…