Όταν η Ομογένεια ενωμένη και με ηγεσία έκανε θαύματα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όπως σημειώσαμε  χθες, Τετάρτη, (https://www.panhellenicpost.com/archives/13518)  μπροστά στην κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η γενέτειρα,  θύμα και αυτή εν πολλοίς της  παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2007-2008, η Ομογένεια σε ευρύτερη κλίμακα, αλλά ειδικότερα τα εκατομμύρια  ελληνικής καταγωγής Αμερικανών  πολιτών, δείχνουν να είναι  απόντα από την προσπάθεια να σταθούν αποφασιστικοί συμπαραστάτες τείνοντας  χείρα βοηθείας προς την πρώτη πατρίδα.

Βέβαια, μεμονωμένες περιπτώσεις  -είτε προσφοράς είτε δημοσιοποίησης καλών προθέσεων- σποραδικώς εκδηλώνονται. Ωστόσο, παρά και το γεγονός ότι  στις  30 Μαρτίου 2012 στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής στην  Νέα Υόρκη  πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου κ. Δημητρίου, συνεδρίαση 17 εκπροσώπων φορέων και ομογενειακών Ελληνοαμερικανικών οργανισμών, ομοσπονδιών και ενώσεων «…με σκοπό την αλληλοενημέρωση και τον συντονισμό των ενεργειών και προσπαθειών για οικονομική αλληλεγγύη και στήριξη προς τον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό»,  και παρά το γεγονός ότι στη συνεδρίαση συμμετέσχον επίσης ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη κ. Γιώργος Ηλιόπουλος, η Γενική Πρόξενος της Κύπρου κ. Κούλα Σοφιανού, εντούτοις εξακολουθεί να απουσιάζει  η συγκρότηση μιας ενιαίας οργάνωσης που θα αναλάβει να κατευθύνει τις προσπάθειες.

Μιλούμε για μία οργάνωση παναμερικανικής εμβέλειας του τύπου και που αποτελέσματος της   Greek War Relief Association, Inc. που τόσο πολύ και τόσο αποφασιστικά βοήθησε την Ελλάδα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επειδή η Ιστορία διδάσκει, ας θυμηθούμε τι έγινε σχετικά, εκείνα τα χρόνια.

Η ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης την 7η Νοεμβρίου 1940 συγκαλεί αντιπροσώπους 120 ελληνικών Σωματείων της Νέας Υόρκης. Συγκεντρώνονται στην αίθουσα Τελετών του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδος. Μαζί και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αθηναγόρας. Ο Πρέσβυς κ. Διαμαντόπουλος. Οι εκπρόσωποι των ελληνόφωνων εφημερίδων «Εθνικός Κήρυξ»,  «Ατλαντίς», «Ελευθερία» , «Σάτυρος» κ.κ. Β. Βλαβιανός, Βλαδ. Κωνσταντινίδης Δ. Χριστοφορίδης και Κ. Ζαμπούνης. Επίσης οι κληρικοί Παν. Μεθ. Κουρκουλής. Γερ. Πολυζωϊδης, Ειρ. Τσουρουνάκης, Σωτ. Αγγελίδης, Β. Παπανίκας, Γ. Μαστραντώνης, Α. Σαραντίδης, Β. Μιχαλόπουλος, και Μ. Ανδρεάδης. Επίσης οι κ.κ. Σπύρος Σκούρας και Κ. Τσολαϊνός.

Συνεδριάζουν με πρόεδρο τον  ηγέτη  της «Ομόνοιας» των Κρητών κ. Γιώργο Κωνσταντουλάκη και με γραμματέα τον κ. Ιωαν. Τζιώτη, πρόεδρο του Συλλόγου Ανδρίων.

Εγκρίνεται μια προσωρινή επιτροπή για την συγκρότηση μιας Παναμερικανικής Επιτροπής.

Έτσι «γεννήθηκε» η οργάνωση Greek War Relief Association, Inc.

H GWRA, Inc. ιδρύθηκε με σκοπό να συλλέξει δέκα εκατομμύρια δολάρια για να παράσχει βοήθεια στους δεινοπαθούντες  αδελφούς στην Ελλάδα.

Περιφερειακοί επόπτες διορίστηκαν οι κάτωθι:

Σπύρος Σκούρας  (πρόεδρος της 20th Century Fox από το 1942 έως και το 1962) για τις Ανατολικές Πολιτείες, Τομ Πάππας (μεγαλοεπιχειρηματίας), για την Νέα Αγγλία,  Βασίλειος Χέλμης (Εκπαιδευτικός), για τις Νότιες Πολιτείες, Κ. Στεφάνου (καθηγητής), για τις Πολιτείες του Ατλαντικού, Χ. Ρέκκας, για τις Μεσοδυτικές Πολιτείες του Ειρηνικού.

Μια πρώτη παρατήρηση: Στη συγκρότηση της προσωρινής επιτροπής, αλλά και εν συνεχεία στην οργάνωση της GWRA Inc. , συμμετείχαν οι σημαντικότεροι ομογενείς επιχειρηματίες και εξέχουσες προσωπικότητες της Αμερικανικής Πολιτικής και οικονομικής σκηνής (και όχι μόνον ομογενείς).

Παρατήρηση δεύτερη: Τα χρόνια εκείνα οι ομογενείς εκδότες διεπνέοντο από έντονο το συναίσθημα της Αποστολής του Τύπου και ήταν στρατευμένοι στην υπόθεση Ελληνισμός…

Άλλωστε και η οργάνωση είχε απευθυνθεί στον ομογενιακό τύπο επισημαίνοντας σε ανακοίνωση υπογραφόμενη από την Κεντρική Επιτροπή ότι “…άνευ της ολοψύχου βοηθείας του τύπου η επιτυχία δεν θα φθάση στο ποθούμενον αποτέλεσμα”.

Με την επιστράτευση, λοιπόν, του καλύτερου ομογενειακού δυναμικού της εποχής, ήταν επόμενο η οργάνωση να είναι άρτια και τα αποτελέσματα εξασφαλισμένα. Μέριμνα είχε εξ αρχής ληφθεί για τις επιταγές των προσφορών. Έπρεπε να εκδίδονται στο όνομα και να αποστέλλονται στην Greek War Relief Association, Inc. εις το St. Moritz Hotel, New York,  N.Y. προσωρινή έδρα της.

Ποιες ήταν οι σκέψεις που οδήγησαν  στην συγκρότηση μιας Παναμερικανικής οργάνωσης για να βοηθηθεί η γενέτειρα; Η  γνώση ότι για την επιτυχή διεκπεραίωση ενός τόσο ιερού σκοπού χρειαζότανε ενιαία οργάνωση. ” Άνευ δυνατής και ενιαίας οργανώσεως, ως και ενιαίας κατευθύνσεως, το μέγα τούτο έργο της περιθάλψεως δεν θα έφθανε την κλίμακα της επιτυχίας, εις τα ανώτατα ύψη της οποίας όφειλε να ανέλθει¨, όπως είχαν αποφανθεί τότε οι συσκεφθέντες ομογενείς.

Ο κ. Harold Vanderbilt (an American railroad executive) ο οποίος δέχθηκε την επίτιμον ηγεσία της GWRA, Inc. προσκάλεσε σημαίνοντες πολίτες να γίνουν μέλη του Μεγάλου Παναμερικανικού Συμβουλίου National Committee of Sponsors. Μεταξύ των προσελθόντων και οι J. P. Morgan  (Asset Management) Hon. Irwin Laughlin (an American diplomat), Dean Bejamin Merrit (a classical scholar, professor and epigraphist of ancient Greece), και πολλοί άλλοι σημαίνοντες Αμερικανοί.

Εξ άλλου, ο  Winthrop Aldrich, κυβερνήτης της Chase National Bank, συνέστησε τον Joseph Larkin, Αντιπρόεδρο της Τράπεζας ως Γενικόν Ταμία της οργάνωσης και τον H.S. Donald, υποδιευθυντή της ιδίας Τράπεζας, ως βοηθόν Ταμία…

Οι τοπικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν  ανά την χώρα, αναγνωρίστηκαν υπό της Κεντρικής Επιτροπής ως Τμήματα της Greek War Relief Association, Inc,  οποία ήταν υποχρεωμένη υπό του νόμου να κοινοποιήσει τις διευθύνσεις όλων των τμημάτων στο αρμόδιο Τμήμα του υπουργείου Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον.

Έτσι το Greek War Relief ξαπλώθηκε εντός ελαχίστου χρόνου εις ολόκληρη την Αμερικανική Συμπολιτεία, σε κάθε πόλη και κάθε χωριό που υπήρχε έστω και ένας μόνο Έλληνας.

Να σημειωθεί ότι πρώτα απ΄ όλα την καλή αρχή έκαναν τα Σωματεία μαζί με τις Κοινότητες. Σε πολλές περιπτώσεις έδωσαν ολόκληρο το ταμείο τους!  Και τα πλέον φτωχά σωματεία , ακόμη και τα αλληλοβοηθητικά, που έχουν ανάγκη των χρημάτων τους, πρόσφεραν από 40 έως και 60 επί τοις εκατό από το ποσόν  του ταμείου τους.

Αξιοθαύμαστες θυσίες έκαναν και οι ομογενείς και, το σπουδαιότερο, δεν έλειψε κανείς.  Όλοι έδωσαν.  Και παρουσιάστηκαν σε όλα τα μέρη Έλληνες που δεν τους ξέρανε. ‘Έτρεξαν κι αυτοί στη φωνή της πατρίδος. Ήτανε αποτραβηγμένοι από την παροικιακή μας κίνηση. Όχι, όμως, και από την πατριωτική ιδέα.

Εκατομμύρια δολάρια μάζεψαν τα ταμεία.  Μέχρι πλειστηριασμούς έργων Τέχνης Ομογενών καλλιτεχνών είχαμε για την ενίσχυση του αγώνα. Για δε το πνεύμα που επικράτησε, θα αρκεστούμε σε τούτο:

(Από επιστολή ομογενούς -1941-…)

«…Εσωκλείστως ευρίσκετε επιταγήν $7,00 ως πρώτην μου εισφοράν. Από σήμερον εκάστη Κυριακή θα είναι ημέρα θυσίας δια την οικογένειάν μου. Το συνηθισμένο καλό γεύμα της Κυριακής, θα αντικατασταθεί με τροφή απλούστατη. Το αντίτιμον θα αποστέλλεται εις τον έρανον…»

Συνεχίζεται…