Ελληνική Εθνική Μειονότητα Αλβανίας

Οπως διαβάζουμε στον “Βορειοηπειρώητη”, η Ελληνική Εθνική Μειονότητα (EEM) είναι η μεγαλύτερη αριθμητικά και σημαντικότερη μειονότητα στην Αλβανία. Είναι μειονότητα γηγενής, αναγνωρισμένη από την Αλβανία ως εθνική μειονότητα. Η οργάνωση “ΟΜΟΝΟΙΑ” και το “Kόμμα Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων” (ΚΕΑΔ) εκπροσωπούν, κατά κύριο λόγο, την EEM στην Αλβανία.

Πρωταρχικό μέλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, σε σχέση με την Αλβανία, είναι η παρακολούθηση της κατάσταση όλων των μελών της ελληνικής μειονότητας σε ολόκληρη την χώρα και όχι αποκλειστικώς και μόνον στις περιοχές που, αυθαιρέτως, αναγνωρίζονται από το αλβανικό κράτος ως «μειονοτικές». Ο πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων της μειονότητας και η υλοποίηση των συναφών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων της αλβανικής πλευράς συνιστά κριτήριο για τη συμμόρφωση της με τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής της πορείας και βαρόμετρο των διμερών σχέσεων των δύο χωρών.

Η ελληνική πλευρά εγείρει σταθερά τόσο διμερώς, όσο και στο πλαίσιο της Ε.Ε, του ΟΑΣΕ και του ΣτΕ τα θέματα της ΕΕΜ. Ως αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών, ο σεβασμός των μειονοτικών δικαιωμάτων στο σύνολο της αλβανικής επικράτειας περιλαμβάνεται, παγίως, στα κριτήρια που θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τις ετήσιες εκθέσεις προόδου της, για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος μεριμνά έμπρακτα για την ενίσχυση των ομογενών μας στην Αλβανία και συνδράμει για την επίλυση ζητημάτων προτεραιότητας που αφορούν στην εν γένει κατάστασή τους.

Τα κύρια ζητήματα που απασχολούν την ΕΕΜ άπτονται της εκπαίδευσης στη μητρική γλώσσα, της δυνατότητας χρήσης της ελληνικής γλώσσας στη δημόσια ζωή, της απουσίας των μελών της Ομογένειας από τις δημόσιες υπηρεσίες, παρά τη συνεχή κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους, αλλά και του σεβασμού των περιουσιακών δικαιωμάτων τους.

Ειδικώτερα για το δικαίωμα παροχής δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης στα μέλη των μειονοτήτων στη μητρική γλώσσα τους, επισημαίνεται ότι αποτελεί βασική υποχρέωση κάθε σύγχρονου κράτους. Δυστυχώς, η πολιτική της αλβανικής κυβέρνησης να εφαρμόζει τα μειονοτικά δικαιώματα αποκλειστικώς και μόνο εντός των λεγομένων «μειονοτικών ζωνών» περιορίζει το εύρος προστασίας αυτών, με αποτέλεσμα πολλά μέλη της ΕΕΜ, που διαβιούν εκτός των ζωνών αυτών, να στερούνται του δικαιώματος σε δημόσια δωρεάν παιδεία στη μητρική γλώσσα τους.