Το αρχαίο ελληνικό αριστούργημα των Δελφών, ανοίγει τις πύλες του

της Ελίνας Γαληνού
Μέσα στο πλαίσιο του εορτασμού των Πυθίων και άλλων τελετουργιών της αρχαιότητας, ο ονομαστός χώρος του θεάτρου των Δελφών, είχε γνωρίσει τους αγώνες φωνητικής και ενόργανης μουσικής, εφ΄όσον τα Πύθια τελούνταν υπό την προστασία των Μουσών και θεωρούνταν μια από τις μεγαλύτερες εορτές προς τιμή του θεού Απόλλωνα.
Στο θέατρο λάμβαναν χώρα επίσης και οι αγώνες των Σωτηρίων προς τιμή του Διός Σωτήρος και του Απόλλωνα, που ο εορτασμός τους ξεκίνησε μετά την νίκη των Αιτωλών επί των Γαλατών τον 3ο π.Χ αιώνα.
Το θέατρο αυτό οφείλει το όνομα και την φήμη του στον Φρύνιχο, ο οποίος μαζί με τον Αισχύλο υπήρξαν προπάτορες του ελληνικού τραγουδιού. Το έργο του «Μιλήτου Αλωσις», επειδή θύμιζε στους Αθηναίους τα «οικεία δεινά» που προκάλεσαν όταν κατέκτησαν τη Μίλητο, είχε απαγορευτεί, παρ΄ όλο που η πρόθεση του Φρυνίχου δεν ήταν μόνο για να ταράξει τις ψυχές του κοινού, το οποίο κατά την διάρκεια της παράστασης, ξεσπούσε σε θρήνους. Για τον Φρύνιχο ήταν ίσως μια προσπάθεια δημιουργίας αποστροφής για τα δεινά που προκαλούν οι κατακτητικοί πόλεμοι, αλλά παρ΄ όλα αυτά, τον καταδίκασαν σε πρόστιμο και απαγορεύτηκε εκτός από το έργο, κάθε μελλοντική θεατρική διασκευή του ιδίου θέματος.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, πιστεύεται ότι ο χορός στο έργο αυτό, αποτελείτο από γυναίκες που είχαν αιχμαλωτιστεί στην άλωση της Μιλήτου και το ίδιο αυτό δραματικό στοιχείο, ο Φρύνιχος το είχε χρησιμοποιήσει μάλλον και στο έργο του «Φοίνισσαι». Ωστόσο, με αυτό το τελευταίο έργο, είχε συμμετάσχει στην 71η Ολυμπιάδα και βραβεύτηκε με την πρώτη θέση για την κατηγορία της τραγωδίας. Φαίνεται ότι στην Ολυμπιάδα εκείνη, είχε αναδειχτεί ιδιαίτερα το αντιπολεμικό μήνυμα του συγγραφέα…
Το αρχαίο θέατρο των Δελφών -μέσα στον Ομφαλό της Γής και εντός του ιερού ναού του θεού Απόλλωνα, αποτελούσε ένα αριστούργημα τέχνης στον αρχαίο κόσμο. Οι πρώτες ανασκαφές στο χώρο του θεάτρου, ξεκίνησαν το 1895, ενώ τον 20ο αιώνα, υπέστη φθορές κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου και από κάποιες σεισμικές δονήσεις που συνέβησαν σε επόμενα χρόνια, οι οποίες και προκάλεσαν αποκόλληση βράχων από τις φαιδριάδες. Την περίοδο του Μεσοπολέμου, γεννήθηκε η Δελφική Ιδέα από τον Αγγελο Σικελιανό, ο οποίος οραματίστηκε την αναβίωση των Δελφικών εορτών μέσα στην σύγχρονη εποχή. Ετσι, τον Μάιο του 1927 ανέβηκε στο θέατρο αυτό για πρώτη φορά ύστερα από 2000 χρόνια, παράσταση αρχαίας τραγωδίας στον φυσικό της χώρο. Με τη συνέχιση των ανασκαφών και την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών το 1966, επιχειρήθηκε να αναβιώσει στους Δελφούς, η λάμψη της αρχαίας εποχής και η απόκτηση διεθνούς ακτινοβολίας της.
Φέτος, ύστερα από είκοσι περίπου χρόνια εργασιών, το αρχαίο ελληνικό αριστούργημα των Δελφών, ανοίγει τις πύλες του στις 7 Ιουλίου για μια βραδιά, για να παρουσιάσει ένα μεγάλο μουσικό γεγονός. Πρόκειται για το Κονσέρτο με τον Ντιμίτρι Κοστάκοβιτς. Οι εργασίες βέβαια θα συνεχιστούν από την επομένη, ελπίζοντας σε ταχεία αποπεράτωση επιτέλους, ώστε να παραδοθεί πια ο χώρος στην πολιτισμική δράση που του αξίζει. Κατά τα άλλα, όλο το καλοκαίρι παρά την οικονομική δυσπραγία, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, θα συνεχίσει την δράση του στους Δελφούς, μέσω επιστημονικών συμποσίων, σεμιναρίων, εκθέσεων, συναυλιών και κάποιων θεατρικών παραστάσεων. Ο χώρος αυτός, διαθέτοντας μια πνευματική και καλλιτεχνική αξία ισότιμη με την αθλητική ιδέα που συμβολίζει το αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας απ΄ όπου ξεκινάει κάθε φορά η Ολυμπιακή Φλόγα, επιβάλλεται να έχει μια κεντρική θέση ως προς τις δράσεις που αναδεικνύουν την πολιτισμική επικράτεια του Ελληνισμού, στην σημερινή εποχή. Ευχόμαστε καλό και γόνιμο ξεκίνημα!
Ινφογνώμων Πολιτικά.gr