Το εφιαλτικό φαινόμενο -και ενδεχόμενο- της σύμπραξης κοινωνικής και πολιτικής τρομοκρατίας

Δημήτρης Τσίτος (Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)

Copyright: www.rieas.gr

Πριν από μερικές μέρες είχαμε το περιστατικό της τρομοκρατικής ενέργειας στο χώρο της Microsoft. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας μια πράξη τρομοκρατική με στόχο την πολιτική κατάσταση που έχει στόχο να υπερβεί τα όρια του ελλαδικού χώρου ενώ στιγματίζει την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα – και την ίδια την Ελλάδα.

Όμως αντιμετωπίζουμε – ευθέως πλέον – και το ενδεχόμενο της κοινωνικής τρομοκρατίας που θα εκπηγάσει από την κοινωνική εξαθλίωση των ελλήνων.  Αυτό κατά τη γνώμη μας είναι το «σημείο τροπής» το οποίο θα επισφραγίσει τις δυσάρεστες εξελίξεις που, μάλλον, θα επακολουθήσουν.

Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε τονίσει με έμφαση ότι «ο χειρότερος τρομοκράτης είναι η πείνα».

Τα γεγονότα, δυστυχώς, έρχονται για να μας δικαιώσουν.  Οι καθημερινές αυτοκτονίες εντίμων ανθρώπων σε πλήρη ανέχεια και η κτηνωδία του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας οδηγούν τους εξαθλιωμένους Έλληνες σε πράξεις «λύτρωσης» από την άθλια ζωή στην οποία τους καταδίκασαν  ανέντιμοι και ανίκανοι (;) πολιτικοί της χώρας, οι οποίοι συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό το βιολί τους.

Την εποχή του καλοκαιριού, πριν κάποια χρόνια που η βενζίνη ήταν φθηνή, οι νεκροί από τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα ήταν 60-80 κάθε σαββατοκύριακο.  Είχαμε συνηθίσει και δεν μας προκαλούσαν εντύπωση αυτές οι ειδήσεις.  Η είδηση όμως της αυτοκτονίας κάποιου υπέργηρου νοικοκύρη επειδή αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα μας συγκλονίζει. Ο ένας θάνατος εκτοπίζει το μέγεθος των ογδόντα θανάτων και μας κάνει να σκεπτόμαστε το δικό μας μέλλον και των παιδιών μας.

Οι τράπεζες με τη συλλογιστική του «Σάϋλοκ» τοκογλύφου συνεχίζουν το έργο τους. Κάποιες αποφάσεις δικαστηρίων θυμίζουν, όμως, ότι στη Δικαιοσύνη υπάρχει ακόμη Δικαιοσύνη. Αλλά και αυτή –η δικαιοσύνη- είναι, ακόμη, δέσμια πολλών παραγόντων.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά όπλα.  Υπάρχουν σε χέρια κακοποιών, κυρίως αλλοδαπών παρανόμων, και σε χέρια απλών ανθρώπων.  Η διαδρομή και ο χρόνος από την απελπισία στη σκανδάλη είναι πολύ μικρή και σύντομη.

Το σύστημα πρόληψης του εγκλήματος είναι ανεπαρκέστατο και πολιτικά δέσμιο. Αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί τους «επιφανείς της καταστροφής ενός έθνους» και τα συμφέροντά τους – έστω απροθύμως ή δισαπροθύμως.

Κάποια σενάρια –εφιαλτικά και αποτρόπαια- δεν μπορούμε να μην τα σκεφθούμε, ενώ ευχόμαστε να μη συμβούν ποτέ, θα δημιουργούσαν μια πραγματική κόλαση: Οργισμένοι πολίτες να μπαίνουν σε τράπεζες και να δολοφονούν τους εργαζόμενους εκεί επειδή τους θεωρούν ως τοποτηρητές των δυναστών.

Ομάδες κρούσεως να μπαίνουν σε σούπερ μάρκετ και να ληστεύουν τα ταμεία ενώ μοιράζουν τα προϊόντα στους φτωχούς και ανήμπορους που τους χειροκροτούν με ευγνωμοσύνη.

Οι εύποροι συμπολίτες μας να είναι σε κατάσταση πολιορκίας και απειλών, χωρίς οι ομάδες σωματοφυλάκων – γλισχρα αμειβόμενοι – να μπορούν να τους προστατεύσουν εκουσίως ή ακουσίως.

Απαγωγές σημαινόντων προσωπικοτήτων για είσπραξη λίτρων ή εκδίκηση για ικανοποίηση του κοινού αισθήματος δικαίου.

Εισβολές σε εφορίες και δολοφονία των διευθυντών των εφοριών ή ακόμη, επιθέσεις σε μέλη των οικογενειών τους.

Βίαιες πράξεις σε ιδιοκτήτες που προβαίνουν σε εξώσεις οικονομικά εξαθλιωμένων ελλήνων, όπως και σε ιδιοκτήτες ενεχυροδανειστηρίων .

Εκτελέσεις παρουσιαστών της τηλεόρασης με εγνωσμένη και βεβαιωμένη πολλαπλώς τη «διατεταγμένη υπηρεσία προς όφελος συμφερόντων» προκειμένου να πλουτίζουν.

Τις επιθέσεις σε «κοσμικούς και τηλεπερσόνες όπως και φιλοσόφους – διανοητές της πλάκας» που απολαμβάνουν, και πλουτίζουν από,  τις ψυχοσυναισθηματικές διαστροφές τους.

Ποιος μπορεί να μας πείσει, πλέον, ότι αυτά δεν θα συμβούν;

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ούτε καν οι πολιτικοί μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς.

Ο John Kennedy  είχε πει κάποτε: εάν κάποιος αποφασίσει να μου πάρει τη ζωή πληρώνοντας με τη ζωή του, έχω χάσει τη ζωή μου.»

Εδώ βρισκόμαστε και αυτά θα αντιμετωπίσουμε.

Οι ξένοι παράνομοι εγκληματούν σε βάρος του ελληνικού λαού ενώ τα αριστερά κόμματα μιλούν για δημοκρατία και ανθρωπισμό.  Το ίδιο κάνουν και οι πολιτικοί –με τον τρόπο τους φυσικά-, με κάποιες επαινετές εξαιρέσεις.

Προφανώς ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Ο Ελληνικός λαός που πλήρωσε με περισσότερο από ένα εκατομμύριο νεκρούς τον εμφύλιο πόλεμο –εξαιτίας, πάλι, των πολιτικών,- έχει να τακτοποιήσει ένα λογαριασμό.

Ο εχθρός δεν είναι, πλέον, η καγκελλάριος Μέρκελ με τους δορυφόρους της.  Είναι όλοι όσοι –εντόπιοι, πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, τραπεζίτες, κλπ.- δεν κάνουν τίποτε για τη σωτηρία και την ανακούφιση των  «εν απογνώσει και ταλαιπωρία» διαβιούντων ελλήνων.

Αυτά λέγονται σήμερα και αυτά συζητούνται δημόσια.

Το πρώτο «μπάμ» θα φέρει και άλλα πολλά και πολλά άσχημα.

Ας δούμε τα θα γίνει…

Κάποια στιγμή οι σφαίρες δεν θα γράφουν το όνομα του … αποστολέα θα έχουν όμως … «παραλήπτη». Κανένας δεν θα είναι ασφαλής σ αυτόν τον τόπο.

Πάντως, φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας δεν ξύπνησαν ακόμη … Εισπράττουν, όμως ! Η ευθύνη τους είναι μεγάλη όσο ποτέ άλλοτε.

Μακάρι, και με τις … ευλογίες της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, να μη συμβεί τίποτε από αυτόν τον εφιάλτη.