Ασπασία ή διαλεκτική περί έρωτος και κάλλους.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ

Θεατρική παράσταση σε  τέσσερις πράξεις για τη ζωή μιας μοναδικής γυνακείας προσωπικότητας,της Ασπασίας από τη Μίλητο,η διαλεκτική σκέψη της οποίας δεν ανακαθόρισε μόνο τους στόχους του μεγάλου πολιτικού της αρχαίας Αθήνας,του Περικλή,δίνοντας νέα προοπτική στην πολιτική του σκέψη,αλλά και μπόλιασε γόνιμα τη φιλοσοφική σκέψη της ιωνίας με τον πολιτικό πραγματισμό της δημοκρατικής Αθήνας,συντελώντας ουσιαστικά ώστε να γεννηθεί η αθανασία μέσα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Ο θεατής,με τη βοήθεια της θεατρικήςαφήγησης,θα κατανοήσει πώς οι φιλοσοφικές ιδέες περί  έρωτος και κάλλους αυτής της εξαιρετικής γυναίκας,σε μια εποχή απόλυτα ανδροκρατούμενη,θα αποτελέσουν το θεωρητικό περίγραμμα για να αναδυθεί το παγκόσμιο μνημείο  κάλλους,ο Ναός της Αθηνάς,στην Ακρόπολη των Αθηνών,ως συνειδητή απόπειρα προσέγγισης της αθανασίας,την οποία επιζητούσαν εγνωσμένα πλέον  ο εμπνευστής του μνημείου,ο Περικλής,και ο δημιουργός του,ο Φειδίας.
Στις τέσσερις πράξεις του θεατρικού έργου ξαναζεί ο θεατής την παρουσία αυτής της ανεπανάληπτης γυναίκας και μυείται στη ζωή της,ενώ συγχρόνως ερμηνεύει και την προέλευση των μοναδικών συναισθημάτων που τον κυριεύουν,όταν επισκέπτεται το μνημείο ή το σύγχρονο Μουσείο της Ακρόπολης.
Στο τέλος όμως της παράστασης κατανοεί απολύτως ότι είναι αδιανόητος ο τεμαχισμός του μνημείου και χωρίς νόημα η απόπειρα παρακράτησης των αρχιτεκτονικών του μελών από εκείνους που επιχειρούν να δανειστούν από την αθανασία του μνημείου.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη Μελίνα Μερκούρη και σε όσους με τη ζωή και το έργο τους εργάστηκαν και εργάζονται για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρεττανικό Μουσείο,που αδυνατεί να αναδείξει ό,τι είναι ικανό να φανερώσει το αττικό φως,την αθανασία!

Τυχαίο;Δε νομίζω!Και απόλυτα συγχρονισμένο με τη δικαστική διεκδίκηση της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.