Το ελληνικό πολιτικό ζήτημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας και οι εκλογές

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η φορά των διεθνών οικονομικών πραγμάτων σε συνδυασμό με την ανικανότητα των πολιτικών ηγεσιών της τελευταίας πενταετίας, έφεραν από το 3.3% -το 2004- στο  16,5% τον πολυσύνθετο και πολυδιασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, και τον σημερινό του πρόεδρο κ. Αλέξη Τσίπρα. Από εκεί, δια της αρνήσεως συμμετοχής σε οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας με άλλα κόμματα, ο κ. Τσίπρας προκάλεσε νέες εκλογές και  διεκδικεί σήμερα την διακυβέρνηση της Ελλάδος.

Δεν είναι μόνον η σημερινή Επίτροπος Μαρία Δαμανάκη που πέρασε από την ηγεσία του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου», τότε. Είναι και ο Αλέκος Αλαβάνος που απομακρύνθηκε. Είναι και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, αλλά και ο Φώτης Κουβέλης και άλλα στελέχη που αποχώρησαν και συγκρότησαν την ΔΗΜ.ΑΡ.  Τα χρόνια,  με τον κ. Τσίπρα στην προεδρία,  αφήνουν υπόνοιες και ερωτηματικά ως προς ορισμένες τουλάχιστον μεθόδους που ακολουθεί.

Εκεί, για παράδειγμα, στην επαναστατημένη για τα σκουπίδια Κερατέα, η ηχώ και η αντίλαλος που φτάνει από το όρος Πάνειο φέρνουν μέχρι και σήμερα στα αυτιά κάτι περίεργες μισο-κουβέντες για το ρόλο, καθοδηγητικό και οικονομικό,  που έπαιξε στα γεγονότα (που για ένα περίπου τετράμηνο συγκλόνισαν την Ελλάδα) ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του κ. Αλέξης Τσίπρας.

Μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορήθηκε από πολιτικές δυνάμεις πως βρίσκονταν πίσω από την καμένη Αθήνα του ‘12 αλλά και πιο πίσω στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008.  Ούτε επίσης μπορεί να περάσει απαρατήρητη η αναφορά του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου ότι «τον μήνα μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων δεν έχουμε ούτε μία πορεία στην Αθήνα»…

Επίσης δεν αποτελεί μυστικό –όπως είπε η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη-  ότι “5 από τα 19 μέλη της διοικούσας επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπέρ της 17 Νοέμβρη στο δικαστήριο”.  Και ο Ακης  Τσοχατζόπουλος δεν έχει χρόνο μέσα από τη φυλακή να μετρήσει τους πρώην συνεργάτες του οι οποίοι σήμερα είναι συνεργάτες ή μυστικοσύμβουλοι του κ. Τσίπρα.  Καθαρές δουλειές…

Ας δούμε, όμως, τι ακριβώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.  Για να καρπωθεί τις 50 βουλευτικές έδρες πριμ του πρώτου κόμματος –σε περίπτωση που το επιτύχει- προσπαθεί να εμφανισθεί ως κόμμα κάνοντας, μάλιστα και κάποιες νομικές ενέργειες. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μία άθροιση πολιτικών δυνάμεων τις λεγόμενες «συνιστώσες» που έχουν ετερόκλητη καταγωγή και αποκλίνοντας στόχους.

Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ

• Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική      Αριστερά (ΑΚΟΑ) – ευρωκομμουνιστική / οικολογική συνιστώσα – 2004
• Ανένταχτοι Αριστεροί      του Χώρου Διαλόγου
• Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα (ΑΠΟ) – 2011
• Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) – σοσιαλιστές / σοσιαλδημοκράτες * 2007
• Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) – τροτσκιστές κομμουνιστές – 2004
• Ενεργοί Πολίτες      – δημοκρατική πατριωτική αριστερά      – 2004
• Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της      Αριστεράς (ΚΕΔΑ) – ενωτικοί κομμουνιστές / αριστεροί      – 2004
• Κόκκινο – τροτσκιστές κομμουνιστές – 2004
• Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) – μαοϊκοί κομμουνιστές – 2007
• Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας – Μέλη του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου (ΕΙΝ) –      πολιτική (αριστερή)      οικολογία – 2008
• Ριζοσπάστες – 2011
• Ρόζα      – πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό αριστερό      Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά      Δικαιώματα – 2008
• Συνασπισμός της Αριστεράς των      Κινημάτων και της Οικολογίας      (ΣΥΝ) – πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς μαρξιστές έως σοσιαλδημοκράτες – 2004

(Οι ΑΠΟ και Ριζοσπάστες, προστέθηκαν στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ με την απόφαση της Συνόδου της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ περί συμμετοχής τους στη Γραμματεία, τον Σεπτέμβρη του 2011).

«Καθαρή ελληνική πολιτική συναγωγή 2012» είπε κάποιος διάσημος πολιτικός αναλυτής του εξωτερικού.

Οι επαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ

Ας δούμε, τώρα, τι ακριβώς  επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η βασικότερη προεκλογική του δέσμευση και η πραγματικά ριζοσπαστική του πρόταση αφορά στον  ένορκο έλεγχο των περιουσιών των Ελλήνων. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ανακοινώνοντας το Πρόγραμμά του προσδιόρισε την συγκεκριμένη πρόταση ως εξής:  «Η υλοποίηση πλήρους και καθολικού περιουσιολόγιου, όπου θα αποτυπώνεται η περιουσία όλων των Ελλήνων υπηκόων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε όλες τις μορφές κινητού και ακίνητου πλούτου. Καθώς και η θέσπιση αυστηρών ποινών δήμευσης μέρους της περιουσίας για όσους συλλαμβάνονται να δηλώνουν ψευδώς τα περιουσιακά τους στοιχεία».

Αλλά ακριβώς αυτό οφείλει να είναι ο πρώτος νόμος που θα καταθέσει στη Βουλή εάν σχηματίσει κυβέρνηση και εάν δεν σχηματίσει.  Διότι αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και για το οποίο έφθασε εδώ όπου σήμερα βρίσκεται, στον πάτο του οικονομικού βαρελιού.

Είναι το σημείο πάνω στο οποίο «έσπασαν τα μούτρα τους» όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις αλλά και οι πριν από την Μεταπολίτευση.  Η αδυναμία του κράτους να συγκεντρώσει φόρους. Η ανικανότητα των ελεγκτικών μηχανισμών να ελέγξουν εάν το Πόθεν και το Έσχες ταυτίζονται με την κινητή και ακίνητη περιουσία των Ελλήνων.

Όταν αυτό γίνει,  τότε τα δημόσια ταμεία θα γεμίσουν χρήματα και το κράτος θα αποκτήσει τεράστια ακίνητη περιουσία. Και ο Τσίπρας δεν θα έχει ούτε μία ψήφο!  Τότε Τα δανεικά θα είναι αχρείαστα, οι διεθνείς τοκογλύφοι θα μείνουν άνεργοι και οι κάθε λογείς εκβιαστές θα  περιθωριοποιηθούν.

Με άλλα λόγια, μόνο με αυτό το μέτρο, το Πόθεν Έσχες, εάν το εννοεί και εάν το εφαρμόσει ο κ. Τσίπρας απαρέγκλιτα για κάθε Έλληνα, η Ελλάδα θα λύσει το οικονομικό της πρόβλημα και σταδιακά θα μεταμορφωθεί σε έναν οικονομικό παράδεισο, αφού πλέον το κράτος θα διαθέτει κονδύλια για επενδύσεις, για κοινωνική πολιτική, για τα φάρμακα και την υγεία, για την Αστυνομία και για την Άμυνα, από το πλεόνασμα και όχι από την δανειακή υποθήκευση του μέλλοντός του.

Στο σημείο αυτό, όμως, τίθεται και το καίριο ερώτημα: Όλοι όσοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ή τον ψήφισαν μέχρι σήμερα, είναι αποφασισμένοι να υποστούν έναν τέτοιο οικονομικό ένορκο έλεγχο;  Είναι πρόθυμοι, εάν βρεθούν ανακόλουθα τα οικονομικά τους δηλωθέντα στις εφορίες με την ακίνητη και την κινητή περιουσία τους, να την αποδώσουν στο ελληνικό κράτος; Να την χάσουν;

Και μην πείτε ότι το μέτρο αυτό (εάν υλοποιηθεί) θα αφορά μόνον τους πλουσίους. Λάθος μέγα και τραγικό. Είναι κυρίως οι «φτωχοί» και οι «μικρομεσαίοι» όλοι αυτοί που κρύβουν εισοδήματα, που χτίζουν αυθαίρετα, που παίρνουν το φακελάκι ή που κατακρατούν το ΦΠΑ. Είναι ακριβώς όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται διαμαρτυρόμενοι για τη λιτότητα, κρατούν σημαίες ΣΥΡΙΖΑ και θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όλοι αυτοί που δηλώνουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ. Και πήραν χωρίς ντροπή και επίδομα αλληλεγγύης, από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Δεν είναι οι πλούσιοι που πήραν συντάξεις πεθαμένων, επιδόματα που δεν εδικαιούντο, φάρμακα που δεν τους χρειάζονταν…

Δεν είναι οι  πλούσιοι που έχτισαν ένα αυθαίρετο δύο δωματίων  για να βάλουν μέσα την οικογένειά τους. Είναι οι «φτωχοί» και οι «μικρομεσαίοι» που δεν είχαν να πληρώσουν το Μηχανικό και την άδεια. Είναι οι μη «προνομιούχοι» που με το μαγαζάκι τους κατακρατούσαν το ΦΠΑ «για να τα φέρνουν βόλτα με τα έξοδα» και, που, εξαιτίας της μακροχρόνιας –και λόγω συνήθειας- κατάχρησης, πλούτισαν στα μέτρα τους σιγά-σιγά.

Οι πρόσφατες συλλήψεις  για χρέη προς το δημόσιο το αποδεικνύουν. Κανένας μεγιστάνας δεν συνελήφθη.  «Μικρομεσαίοι», είναι οι περισσότεροι οφειλέτες του δημοσίου και των Ασφαλιστικών οργανισμών… Είναι όλοι αυτοί υπέρ των οποίων έφερε την «αλλαγή» ο Ανδρέας Παπανδρέου…

Είναι, λοιπόν, έτοιμο, το 70% του ελληνικού οικονομικά ενεργού πληθυσμού  των Ελλήνων να χάσει υπέρ του κράτους όλα όσα απέκτησε όλα τα χρόνια, παίρνοντας το φακελάκι, κλέβοντας τους φόρους, εισπράττοντας τις μίζες, καρπωνόμενο τις προμήθειες;

Είναι έτοιμος ο ταξιτζής που έχτισε δίπλα στη θάλασσα το αυθαίρετο κρύβοντας τις διπλές και τριπλές κούρσες, να το δώσει στο κράτος; Είναι πρόθυμοι οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι συνδικαλιστές, οι κομμώτριες και οι κομμωτές, οι καθηγητές των ιδιαίτερων που μόνον αυτοί –κατά το Υπουργείο Παιδείας- διακίνησαν μαύρο χρήμα πέρυσι 5 δις, οι πάσης φύσεως αργόσχολοι του δημοσίου να δώσουν πίσω στον κ. Τσίπρα, υπέρ του κοινωνικού συνόλου τις περιουσίες που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας;

Σκέπτομαι πόσοι από το 16,5% που έλαβε, μπορούν να δικαιολογήσουν την οικονομική τους ύπαρξη,  εάν τους γίνει έλεγχος Αλ Καπόνε Style. Think!!! Με άλλα λόγια, σκέψου…

Ο Αλ Καπόνε, λέει  επιφανής ομογενής  πολιτικός των ΗΠΑ, έτσι μπήκε στη φυλακή. Με  έλεγχο οικονομικό,  που αποφάσισε να του κάνει η ομοσπονδιακή  κυβέρνηση των ΗΠΑ. Δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει το Πόθεν Έσχες… Δεν ήταν μόνον ο Αλ Καπόνε που μπήκε φυλακή. Ήταν και τα Αλ Καπονάκια της τότε Πολιτείας του Ιλλινόι που πιάστηκαν στο τσιγκέλι…

Δυστυχώς, στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στοιχεία που δεν είναι ορθά όπως αυτό που προαναφέραμε. Υπάρχουν  προτάσεις που είναι προορισμένες να χαϊδέψουν αυτιά, όπως η επαναφορά των μισθών στα προ Μνημονίου επίπεδα.  Η επανάκτηση από τους συνταξιούχους των όποιων περικοπών τους έχουν γίνει κλπ. Αυτά τα λαϊκίστικα μπορεί να του γυρίσουν σε μπούμερανγκ. Οι προσδοκίες που γεννά είναι τόσες, μία ή και περισσότερες για κάθε πικραμένο, (όχι, βέβαια,  τον πρωθυπουργό!), όπου εύκολα μπορούν να τον πάρουν από κάτω, όπως έγινε και με τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου.

Εν τέλει, αν ο κ. Τσίπρας λογαριάζει πως θα μπορέσει να εκβιάσει τους Ευρωπαίους προτάσσοντας τα στήθη του και ότι  θα κερδίσει την ανοχή τους αρνούμενος τα αυτονόητα, τότε θα διαπιστώσει ότι  δεν θα το επιτύχει. Το κόστος, όμως, για την Ελλάδα και το λαό,  θα είναι τεράστιο.

Πρέπει, επομένως να μην «κρύβει» και να μην λέει ότι τάχατες  θα του κλέψουν τις ιδέες, που θα βρει λεφτά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις στην περίπτωση που δανεικά-τέλος. Ούτε μπορεί να κρύβεται πίσω από «αναλύσεις»  που δήθεν έχουν κάνει και που όπως υποστηρίζει, του δείχνουν από πού και πως θα καλύψει τα ελλείμματα.

Η αλήθεια, εδώ και τώρα, όπως του αρέσει να λέει.

Και σκέπτομαι, τελικά, θα πει στους Ευρωπαίους ότι τα χρήματα θα τα βρει από τους κατοίκους της Ελλάδας εφαρμόζοντας τον Αλ Καπόνε Style έλεγχο; Θα τους το δώσει και γραπτώς;