ΣΧΟΛΙΟ: Αν στομώσει η ντροπή…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Από τα ερτζιανά «έσκασε» πρωϊ-πρωϊ η είδηση…

Προσήχθη, έλεγε, στα δικαστήρια της Σχολής Ευελπίδων ο 24χρονος που χθες, κατεδίωξε και σκότωσε με την κυνηγητική του καραμπίνα έναν από τους επίδοξους ληστές που είχαν εισβάλει στο σπίτι του…

Δε λέω, ιερό το δικαίωμα της άμυνας. Δύο φορές ιερότερο όταν προστατεύεις την ηλικιωμένη σου μητέρα. Αλλά ιερή, ιερότατη και η ανθρώπινη ζωή. Ακόμη και ενός επίδοξου διαρρήκτη.

Από όσα δήλωσε ο άτυχος φοιτητής (τον λέω άτυχο γιατί ασφαλώς και δεν περίμενε τέτοιο ξεκίνημα της ζωής του) στους δικαστικούς λειτουργούς, που τον εξέτασαν,  ο θάνατος του Αλβανού θα είναι ένα σημάδι, «που θα το κουβαλάει για όλη του τη ζωή».

Μοιάζει με ειλικρινή  (;) μεταμέλεια. Η Δικαιοσύνη, όμως, θα κρίνει.

Αλλού είναι το θέμα μου.

Έλεγε το ραδιόφωνο: «Στα δικαστήρια της Ευελπίδων συγκεντρώθηκε από τις  8.30 το πρωί πλήθος κόσμου σε ένδειξη συμπαράστασης στον 24χρονο και την οικογένειά του. Μάλιστα, κατά την άφιξή του στα δικαστήρια, ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα, ενώ πολλοί φώναζαν “Μπράβο”».

Μπράβο και ζήτω γιατί αφαίρεσε μια ανθρώπινη ζωή;

Χειροκροτήματα γιατί πήρε το νόμο στα χέρια του;

Συμπαράσταση  γιατί «τιμώρησε» όπως ο ίδιος νόμιζε ότι έπρεπε να τιμωρήσει τον διαρρήκτη;

Τότε τους νόμους και τους νομοθέτες, τι τους έχουμε;

Τότε την Αστυνομία γιατί την πληρώνουμε;

Τους δικαστές για ποιο λόγο τους συντηρούμε με μισθούς, επιδόματα κλπ.;

Η χώρα υποφέρει. Υποφέρει από την τραγική οικονομική κατάσταση που 2,5 χρόνια τώρα βιώνει και μαζί μ΄ αυτήν βιώνουμε και όλοι μας. Τουλάχιστον όσοι δεν έχουν «έτοιμα» για να αντικαταστήσουν το συνεχώς συρρικνούμενο, μέχρις πλήρους εξαφάνισής του, εισόδημα.

Προχθές ο ένας χαστούκισε από τηλεοράσεως βουλευτή.

Χθες ο άλλος πυροβόλησε και σκότωσε επίδοξο διαρρήκτη.

Αύριο, τι άλλο θα συμβεί;

Αν όλοι πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, θα μεταβληθούμε σε ζούγκλα, όπου ο ένας θα σκοτώνει τον άλλο με λόγο ή άνευ λόγου, ούτε που θα ‘χει τότε σημασία…

Τα μπράβο και τα ζήτω του «άγνωμου πλήθους» μπορεί να εξηγούν γιατί και από πού ένα κόμμα σαν την Χρυσή Αυγή έφτασε σε διψήφιο ποσοστό ψήφων στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία.

Δεν πρέπει, όμως, να παγιωθεί η αυτοδικία ως αντίληψη. Ούτε  η ανάγκη να μεταβληθεί σε αιτία. Όπου το αίτιο όλα θα τα επιτρέπει και όλα θα τα συγχωρεί.

Γιατί, όπως λέει ο ποιητής: «Φτωχή καρδιά, π΄ όσο βυθάς, τόσο η ντροπή στομώνει».

Αλίμονο, αν στομώσει η ντροπή…