ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ – Οι Έλληνες πάντα Έλληνες!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, έτσι λένε. Δηλαδή τώρα βλέπουμε την …έξοδο; Αυτή η θολούρα στο βάθος, είναι τάχα το «φως»; Πάντα στην Ελλάδα το φως ήταν ζωηρό, ζωντανό, άπλετο. Πώς τώρα μοιάζει τσίμπλικο, θαμπό και τρεμάμενο;

Όλοι, λένε πως «κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια» για να συμφωνήσουν σε μία οικουμενική κυβέρνηση. Ε, τότε, πώς δεν το κατάφεραν;

Και τώρα τι θα γίνουμε …με τους βαρβάρους; Τι κάνουμε; Πού πάμε; Προς ποια διεύθυνση; Μέσα ή έξω από την Ευρώπη;  Ένα δίλημμα τραγικό μεν, κατανοητό, όμως. Πάλι θα έχουμε να λέμε. Οι Έλληνες πάντα είχαν να λένε. Πάντα χωρίζονταν στα δύο. Το δίλημμα είναι λέξη ελληνική.

Βασιλιά ή Δημοκρατία; Ελευθερία ή Θάνατο; Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο; Αυτή η χώρα πάντα έχει ένα δίλημμα να την βασανίζει. Ίσως γιατί πάντα έχει Έλληνες!..

Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά χωρίς μνημόνια, λένε οι μεν. Ναι, αλλά χρέη δίχως μνημόνια γίνεται, δεν γίνεται, αντιτείνουν οι άλλοι.

«Οι ωραίοι έχουν χρέη», το κάναμε και τραγούδι! Έτσι είμαστε εμείς. Και χρεωμένοι και παλληκαράδες!  Πάντα οι Έλληνες ήταν παλληκαράδες. Από την εποχή που ο Φούντας κραύγαζε «Στέλλα κρατάω μαχαίρι» και για να μην τη σκοτώσει της ζητούσε να μην τον πλησιάσει, όχι να κρύψει εκείνος το μαχαίρι!..

Έχει κι αυτό την μη λογική του. Η λογική πάντα έλειπε από τους Έλληνες. Ίσως γι αυτό λευτερώθηκαν. Ίσως γι αυτό έφτιαξαν δημοκρατία. Για να έχουν να τσακώνονται ά λογα!

Οι Έλληνες δεν θέλουν να ακούνε την αλήθεια. Άλλωστε, ποιος να τολμήσει να τους την πει; Ο Αίσωπος Έλληνας ήταν κι αυτός, αν δεν κάνω λάθος…   Πάντα οι παραμυθάδες είχαν πέραση στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στην πολιτική…

Κάποιοι στοιχηματίζουν και  χαμογελούν κάτω από τα μουστάκια τους. Οι Έλληνες ανέκαθεν είχαν μουστάκια. Είχαν πάντα πολλά να κρύψουν, βλέπεις…

Πάντα οι Έλληνες έρεπαν προς το κους-κους. Ρωτήστε την Ελένη της Τροίας πως έμαθε ο άντρας της τα καμώματά της με τον Πάρη… Πάντα οι Έλληνες είχαν έναν «Πάρη» μέσα τους. Να «πάρει» την περιουσία του άλλου, να «πάρει» τη γυναίκα του άλλου…

Α, πάντα, οι Έλληνες, όταν συζητούσαν περισσότεροι από δύο, διαφωνούσαν! Τι περίμεναν τώρα; Να συμφωνήσουν εφτά αρχηγοί; Εδώ καλέ ο Καμμένος στο τετ-α-τετ με τον πρόεδρο του έδωσε «χαρτί» για να το δώσει στους άλλους αρχηγούς, και όταν το έκανε αυτό ο Πρόεδρος, είπε ότι δεν έδωσε κανένα χαρτί σε κανέναν πρόεδρο για κανέναν αρχηγό!

Άντε βγάλτε συμπέρασμα.

Εδώ που τα λέμε, μια χαρά πάει το πράγμα. Διότι δεν ήταν ψήφος αυτή της 6^ης Μαΐου! Χαρτοπόλεμος ήταν τα «κουκιά»! Επτά κόμματα στη Βουλή! Εφτά μέρες φαγούρα! Εφτά πληγές του Φαραώ. Από κοντά και η «Χρυσή Αυγή». Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή, η όγδοη.

Ο Τσίπρας το ψιθύρισε χθες παραπονιάρικα προς τους Έλληνες: «Για λίγες ψήφους δεν μας δώσατε την πρώτη θέση…». Τώρα, λέει, είναι η ώρα για το επόμενο βήμα… Για να βάλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τους «άλλους».  Ωχ, που το ΄χω ξανακούσει αυτό;

Αμ, πες το, λοιπόν, ελπίδα μας, «..πίδα» μας. Πες ότι ήθελες πάλι εκλογές για «τις λίγες ψήφους παραπάνω»!..

Τώρα, παραπάνω θα ‘ναι, παρακάτω θα’ ναι, όρκο δεν παίρνω. Τα ίδια να μην είναι, μόνο, γιατί μας βλέπω αντί για τα «μπάνια του λαού» να ιδροκοπάμε φέτος το καλοκαίρι στο καμίνι της Αθήνας, με 42 βαθμούς πάνω απ΄ το κεφάλι μας. Και έχουμε ξηλώσει και τα σιντριβάνια του Αβραμόπουλου!