ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Κρατάτε με, ρε να μην τον δείρω!

ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«Βαστάτε με να μην τον δείρω»! Ποιος δεν έχει δει και δεν έχει ακούσει την ατάκα αυτή του αλησμόνητου Νίκου Ρίζου στον παλιό καλό κινηματογράφο; Μια σταλιά κοντός αυτός, ένα θηρίο, δυο μέτρα ύψος ο «άλλος». Χωμένος πίσω από τις πλάτες φίλων του ο Ρίζος, ασφαλής,  ξετρυπώνει κάπου από …χαμηλά ένα κεφάλι, κουνάει τα χέρια του απειλητικά και φωνάζει με όσο είχε δύναμη στα πνευμόνια του: «Βαστάτε με ρε, να μην τον δείρω»!…

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, αλλά εγώ αμέσως έφερα στο νου μου τη σκηνή αυτή, μόλις διάβασα την αξίωση Τσίπρα να στείλουν, λέει, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιστολή στην Ευρωπαϊκή Ένωση (λέγε Μέρκελ) και να λένε ότι παίρνουν πίσω ό,τι είχαν υπογράψει!..

Με άλλα λόγια, πονηρός ο μικρός, τους λέει: «δαγκώστε εσείς και εγώ θα γαυγίζω»! Και γιατί δεν πάει να τους …δαγκώσει ο ίδιος σαν έχει γερά δόντια;

Ωχ, Πάνω που τό γραψα, έσκασε η “βόμβα”.  Θα στείλει, λέει επιστολή ο ίδιος την Τετάρτη που θα λέει, μεταξύ άλλων, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών απονομιμοποιεί τις υπογραφές του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Αντώνη Σαμαρά σε ότι αφορά τις δεσμεύσεις τους και το μνημόνιο. Α, μάλιστα! Πάλι των “άλλων”… Δεν θα μιλήσει ο ίδιος, αλλά για λογαριασμό των …άλλων!

Ε, ρε πλάκες που έχουμε να δούμε…

Κανονικά ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να θέλει να γίνει Πρωθυπουργός για να απαλλάξει την Ελλάδα από τους τοκογλύφους, τους εκμεταλλευτές του ιδρώτα του λαού, τους βάρβαρους, απολίτιστους, άσπλαχνους ευρωπαίους. Και, προκειμένου να επιτύχει να γίνει Πρωθυπουργός, όφειλε να κάνει τα πάντα που θα βοηθούσαν και θα διευκόλυναν την θεμιτή επιδίωξή του. Αυτός, όμως, τι κάνει; Ακριβώς ό,τι μπορεί και ότ,ι χρειάζεται για να ΜΗΝ γίνει πρωθυπουργός!

Το ΄χει από τα μικράτα του, φαίνεται. Από τότε δηλαδή που συμμετείχε σε πορείες και φώναζε. Αλλά η πολιτική δεν είναι πεζοδρόμιο!

Δεν μπορεί να πηγαίνεις στον πρόεδρο της Δημοκρατίας να λάβεις διερευνητική εντολή και να πηγαίνεις όπως και στο καφενείο. Με ανοικτό πουκάμισο παλικαρίσιο βλέμμα και πλανζέ ύφος.

Δεν μπορείς την ώρα που υποτίθεται θέλεις να γίνεις πρωθυπουργός, εσύ να λες στον Ανώτατο άρχοντα της χώρας «θα γινόμουν πιο εύκολα πρωθυπουργός αν ήτανε άλλος ο νόμος». Αμ, Αλέξη μου, και η γιαγιά μου αν είχε καρούλια θα ήτανε …πατίνι!

Άσε που αν είχαμε καμιά ενισχυμένη αναλογική, όπως παλιά, ούτε στη Βουλή θα έμπαινες, ούτε καν θα σε γνώριζε πολιτικά ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου.

Δεν λέω, νέος είναι, άπειρος είναι, ε όσο να ΄ναι του ‘ρθε λίγο βαρύ το χτύπημα του 16%. Ούτε στον ύπνο του δεν το περίμενε. Εδώ ο άλλος, ναι καλέ, αυτός που ξυπνάει κάθε πρωϊ και αντί να βλέπει, όπως όλοι οι Έλληνες, γύρω του αιθαλομίχλη και ρύπους, βάφει χρυσή την αυγή κλπ., άλλη περίπτωση αυτός, ζήτησε, λέει από τους δημοσιογράφους να σηκωθούν όρθιοι καθώς έμπαινε στην αίθουσα για τις δηλώσεις, σε ένδειξη… σεβασμού στον Πρόεδρο!

Γι αυτό σας λέω, ανέβηκαν και ξαφνικά οι ζέστες, στους κοντά 35 βαθμούς Μάϊο μήνα, ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Προσωπικά και προσοχή να καθίσω και κλαρίνο να καθίσω έτσι όπως τα έφερε «η κακούργα κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει»…  Αλλά να, έλεγα μέσα μου τόσα χρόνια και απορούσα γιατί οι πολιτικοί  -όλων των τάσεων- όταν παίρνουν οφίτσιο κάτι τους συμβαίνει σαν να τους βαράει πέτρα στο κεφάλι και γίνονται ένα-δύο μπόγια ψηλότεροι από ό,τι τους έπλασε η μαμά τους.

Γιατί; Τι νομίζουν ότι κερδίζουν; Σεβασμό, αναγνώριση, υποταγή; Τίποτε από όλα αυτά. Όταν στρίβουν την πλάτη, πέφτει το γέλιο της αρκούδας. Αυτό θέλουν;

Αυτό επιθυμεί ο κ. Τσίπρας, νέος άνθρωπος;  Να γελάει μαζί του όλη η Ευρώπη; Και όλος ο κόσμος; Που βασίζει την παγκόσμια ειρήνη και την παγκόσμια πρόοδο στην τήρηση των υπογεγραμμένων, στην εφαρμογή των συμφωνιών και στην εξόφληση των δανεικών;

Αλλά εάν αλλιώς οραματίζεται τον κόσμο ο κ. Τσίπρας, γιατί δεν σηκώνει τα μανίκια να τον χτίσει μόνος του;

Αυτός να διατάζει και οι υποτελείς να εκτελούν; Τέτοια δικαιοσύνη;  Τέτοια ισότητα; Αμ τότε εκατό φορές καλύτερος ο «κοντός»… Κρατάτε με ρε, να μην τον δείρω…