Διαφημίσεις – Ένα θέμα…

Για την Panhellenic Post

Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Υποστηρίζουν πολλοί πως από τα καλύτερα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης είναι οι διαφημίσεις. Και η εκτίμηση αυτή δικαιώνεται από διαφημιστικές προβολές που χαρακτηρίζονται από έξυπνα ευρήματα, εμπνευσμένο και καλογραμμένο σενάριο, καλά οργανωμένο γύρισμα, καλή σκηνοθεσία και δημιουργική αξιοποίηση των ρόλων από έμπειρους ηθοποιούς.

Υπάρχουν, ακόμη, επιτυχημένες διαφημίσεις που έχουν αξιοποιήσει καταλλήλως νέους άγνωστους ηθοποιούς ή και άγνωστα πρόσωπα που δεν είναι καν ηθοποιοί.

Η πρόσφατη μεγάλη επιτυχία είναι ασφαλώς η διαφήμιση με τον Κίτσο και την Τασούλα, που ευχαριστεί και διασκεδάζει τον κόσμο και προωθεί θετικά το εμπορικό μήνυμα που περιέχει.

Ο «Κίτσος», είναι γνωστός πολύ καλός ηθοποιός και η “Τασούλα” μια νέα ηθοποιός που αριστεύει στο ρόλο της.

Άλλη διαφήμιση που πριν λίγο καιρό χάλαγε κόσμο ήταν ο περίφημος «ομορφάντρας», με πρωταγωνιστή έναν επίσης πολύ καλό ηθοποιό.  Υπάρχουν, βεβαίως, και άλλες επιτυχίες, όπως η διαφήμιση με το εύρημα «όλοι κάτω, εκτός από τους κλέφτες», καθώς και η παραλλαγή της με το χειρουργείο και το «όλοι έξω».

Ο "Ομορφάντρας"

Αυτή είναι η μία πλευρά, ας πούμε, των διαφημίσεων. Υπάρχει και μία άλλη. Ας αναφέρουμε δύο δείγματα: Η διαφήμιση όπου επικρατεί το σλόγκαν «η καταλογάρα» με τον μάγκα με το μουστάκι και εκείνη που επικαλείται «του τζάμπα το κάγκελο» – αξιοποίηση του γνωστού  κάγκελου της ιεροδούλου…

Προκύπτουν εδώ δυο διαφορετικές «σχολές» έκφρασης στη διαφήμιση. Από τη μία πλευρά: εμπνευσμένη δουλειά, με σεβασμό στη γλώσσα. Και από την άλλη: επίσης καλή επαγγελματική δουλειά, όμως με χρήση άλλου «είδους» εκφράσεων, που πάντως κάθε άλλο παρά αποκλείουν την εμπορική επιτυχία.

Σε φιλική συντροφιά, η συζήτηση πέρασε κάποια στιγμή στις διαφημίσεις. Ορισμένοι είπαν ότι τους ενοχλούσε το χαμηλό επίπεδο κάποιων διαφημίσεων. Μάλιστα, ένας πρότεινε να συσταθεί μια επιτροπή ειδικών πού να εγκρίνει ή να αποκλείει διαφημίσεις, με βασικό κριτήριο το ποιοτικό και το γλωσικό επίπεδο.

Το σοβαρό αντεπιχείρημα ήταν, φυσικά, ότι η λογοκρισία είναι αντιδημοκρατικό μέτρο. Και πάνω στην κουβέντα κάποιος άλλος πρότεινε: να συγκροτηθεί μια επιτροπή ειδικών, αλλά να δίνει βραβεία στις καλές διαφημίσεις και να απονέμει τον πικρό τίτλο –π.χ. «κίτρινο βραβείο»- εκεί όπου κρίνει.

Διαφημίσεις–ένα θέμα που πάντως δεν εξαντλείται στην κουβέντα μιας φιλικής συντροφιάς…

ΥΓ: Το σημερινό σημείωμα δεν στερείται προφανώς επικαιρότητος μετά τον ορυμαγδό των πολιτικών διαφημίσεων.