Οι εκλογές, οι απόδημοι και η ψήφος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μας λένε ορισμένοι εδώ στην Αθήνα, (μία από τις 357 πόλεις, σε 51 χώρες του κόσμου όπου διαβάζουν PanHellenic Post») -καλά εκλογές έχουμε, εσείς δεν ασχολείστε;

Έκδηλο το ενδιαφέρον τους καθώς πίσω από το ενημερωτικό πλαίσιο προβάλλει, έστω και μη ομολογούμενο, το  φιλικό τους ενδιαφέρον για το οικονομικό: Καμιά διαφήμιση εσείς από τα κόμματα δεν θα πάρετε;

-«Δώσαμε, δώσαμε».

-«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»

-«Μπάρμπα στην Κορώνη, έχεις;»

Αυτές είναι μερικές από τις «κλασικές» απαντήσεις που δίνουν τα κόμματα αν δεν είσαι «ημέτερος» και απευθυνθείς σ΄αυτά –αν φυσικά σου επιτρέψει ο «πορτιέρης»  να «διακρίνεις» κατά που πέφτει η πόρτα του «αρμοδίου»- και ζητήσεις διαφήμιση.

Τώρα, το  να αντιτάξεις εσύ,  «μα τα κόμματα ξοδεύουν από το δημόσιο κορβανά και, επομένως, όλοι έχουν μερίδιο από την <πίττα>» και άλλες τέτοιες κοινοτοπίες, ούτε έξυπνο είναι, ούτε αποδοτικό.

Και επειδή, με όλα τούτα, σίγουρα θα νομίσατε ότι «χτυπήσαμε» πόρτες και τις βρήκαμε κλειστές,  να ξεκαθαρίσω ότι αυτό ΔΕΝ έγινε.  Ούτε κομματικές πόρτες  χτυπήσαμε, ούτε κλειστές τις βρήκαμε.

Βεβαίως και κάθε έκδοση, επομένως και τούτη η νεοσύστατη, χρειάζεται «ανθράκευση»  προκειμένου να συνεχίσει την προσπάθεια και τον αγώνα. Να μπορεί να επιτέλεσει την αποστολή της, εάν έτσι βλέπει την ύπαρξή της και σίγουρα πολλές εκδόσεις που αφορούν τον Απόδημο Ελληνισμό –κυρίως περιοδικές- έτσι αντιλαμβάνονται την παρουσία τους στο χώρο.

Τα κόμματα, όμως, όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά, πριν απευθυνθούν,  μέσω του Τύπου, στον  Έλληνα του εξωτερικού για να του περάσουν το «μήνυμα» και να του ζητήσουν την ψήφο, πρέπει να απαντήσουν στο αυτονόητο ερώτημά του: Γιατί εγώ δεν ψηφίζω από εδώ όπου ζώ;

Γιατί όλοι οι εντός Ελλάδος  ετεροδημότες εξασφάλισαν το δικαίωμα να ψηφίζουν χωρίς να μετακινούνται 200 και 300 χιλιόμετρα και εγώ, αν θέλω να ασκήσω το δικαίωμά μου, πρέπει να ταξιδέψω 1.000 και 2.000 χιλιάδες και ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα (μίλια);

Δεν είναι εύκολη η απάντηση στο ερώτημα,  κυρίως για το λόγο ότι διαφανή είναι τα κίνητρα πίσω από την προσχηματική «δυστοκία» των κομμάτων να ψηφίσουν, επιτέλους τον  προβλεπόμενο από το Σύνταγμα νόμο.

Δυστυχώς, και ο εκτός φυσικών συνόρων Ελληνισμός δεν είναι, σήμερα, οργανωμένος όσο καλά θα έπρεπε, ούτε η κάθε λογίς ηγεσία του διάγει τις αποδοτικότερες στιγμές της, ώστε να προβάλλει και  να επιβάλλει λύσεις.  Έτσι, το πρόβλημα διαιωνίζεται, τα ερωτήματα παραμένουν και  οι δεσμοί των αποδήμων με τη γενέτειρα, αντί, όπως και πρέπει, συνεχώς να συσφίγγονται, μάλλον χαλαρώνουν και κινδυνεύουν, εν τέλει, να κακοπάθουν.

Εκείνο, πάντως, που προβάλλει αυτή την ώρα ως απολύτως αναγκαίο, είναι κάθε ένας Έλληνας του εξωτερικού, κάθε ένας ομογενής που έχει δικαίωμα ψήφου στην πατρίδα που διαμένει, να εγγραφεί (εάν δεν το έχει ήδη κάνει) στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους. Και όχι μόνον αυτό. Να πηγαίνει κάθε φορά με ζήλο να ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα. Αυτή είναι η δύναμή μας στο εξωτερικό.  Η μαζική συμμετοχή μας στις δημοκρατικές διαδικασίες –που πρώτοι, εμείς οι Έλληνες, από όλους τους λαούς του κόσμου ανακαλύψαμε και αναδείξαμε- θα μας εξασφαλίσει «το φόβο των εχθρών και το σεβασμό των φίλων».

Τώρα, το εκλογικό αποτέλεσμα στη γενέτειρα θα το παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εν μέσω των κρισίμων περιστάστεων, η επόμενη κυβέρνηση που θα σχηματισθεί την 7^η Μαίου  (είτε θα είναι μονοκομματική, είτε θα προέλθει από συνεργασίες)  και δουλειά πολλή θα έχει να κάνει και δύσκολη πολύ θα είναι. Εκτός από ικανά στελέχη με όρεξη για προσφορά και θάρρος για διαπραγματεύσεις,  η καλή τύχη θα τής είναι απαραίτητη.