Η Θεσσαλονικιά που παίρνει στις Κάννες τους “Εγκλωβισμένους της Κύπρου”

Αθηνά Κρικέλη

Μια ανυπότακτη Θεσσαλονικιά, η Αθηνά Κρικέλη (Φωτογραφία), απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία πολιτικό ντοκιμαντέρ, για το έτος 2011, στο φημισμένο Διεθνές Φεστιβάλ Φιλμ και Βίντεο της Νέας Υόρκης, με το ντοκιμαντέρ της «Οι Εγκλωβισμένοι στην Κύπρο». Το ντοκιμαντέρ διακρίθηκε ανάμεσα σε τριάντα χιλιάδες συμμετοχές και προβλήθηκε σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Μανχάταν, όπου Αμερικανοί πολίτες διερωτήθηκαν σε ποιο μέρος του κόσμου άνθρωποι ζουν υπό αυτές τις συνθήκες, ως «ελεύθεροι πολιορκημένοι», όπως η Αθηνά τούς εξήγησε. Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί εκ νέου σε σημαντική εκδήλωση στις Κάννες, όπου η δυναμική Ελληνίδα της διασποράς θα παραλάβει το βραβείο της.

Θα ανέμενε κανείς ότι η κυπριακή κυβέρνηση θα αξιοποιούσε στο έπακρο την προβολή του θέματος των εγκλωβισμένων σ’ ένα από τα μεγαλύτερα και ανεξάρτητα φεστιβάλ ταινιών στον κόσμο, αναγνωρισμένο από τους γίγαντες της βιομηχανίας φιλμ και κινηματογράφου, που λαμβάνει ευρεία κάλυψη από τα μεγάλα ΜΜΕ των ΗΠΑ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έσπευσε να ζητήσει το ντοκιμαντέρ απ’ την παραγωγό του για να το προβάλει, ενώ οι κυβερνώντες της χώρας μας τηρούν σιγήν ιχθύος. «Στις Κάννες, στην απονομή του βραβείου, θα τους πω ότι με σύστησαν στον Πρόεδρο Χριστόφια αναφερόμενοι στη μεγάλη διάκριση του ντοκιμαντέρ κι αυτός δεν είπε τίποτα. Σιγή ιχθύος. Το ξεπούλημα σε όλο του το μεγαλείο» αναφέρει η Αθηνά.

Οι εναπομείναντες εγκλωβισμένοι κατήγγειλαν προ ολίγων ημερών στον ΟΗΕ τους Τούρκους κατακτητές για εκφοβισμό και ενοχλήσεις, ενώ πληροφορίες σχετικά με ανυπέρβλητα προβλήματα που δημιουργούν οι Τούρκοι σε θέματα που άπτονται της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εγκλωβισμένων δημοσιεύονται αυτές τις μέρες στον εγχώριο Τύπο. Κι όμως, κανείς επίσημος δεν ευχαρίστησε την πολυβραβευμένη παραγωγό του ντοκιμαντέρ που ανέσυρε απ’ την αφάνεια τους εγκλωβισμένους, ούτε η κυβέρνηση αξιοποίησε το γεγονός της βράβευσης για να προωθήσει το θέμα των εγκλωβισμένων. «Ούτε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα (e-mail) ούτε ένα ευχαριστώ δε μου έστειλε η Κυπριακή Κυβέρνηση» δηλώνει η Αθηνά Κρικέλη, σημειώνοντας πως δεν είναι το βραβείο που έχει τόση σημασία, όσο η ανάδειξη του θέματος των εγκλωβισμένων, η μετάδοση του ντοκιμαντέρ σε σημαντικούς χώρους και η προβολή που θα μπορούσε να έχει το θέμα του αν αξιοποιείτο από τους ιθύνοντες.

Ο τίτλος ενός νέου ντοκιμαντέρ δε θα είναι «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο από την τουρκική κατοχή», αλλά «Οι Εγκλωβισμένοι στην Κύπρο από την ελληνική και κυπριακή απαξίωση», δηλώνει η Αθηνά Κρικέλη, που κάθε λόγος της αποτελεί ράπισμα στους κυβερνώντες της Κύπρου και της Ελλάδος. Η Κρικέλη έχει δημιουργήσει 4 ντοκιμαντέρ για την Κύπρο, αλλά η Κύπρος της αρνήθηκε και την παραμικρή επιχορήγηση από το κονδύλι που δίδεται για διαφώτιση και ενίσχυση των ΜΜΕ της Ομογένειας, με την πρόφαση: «δεν είστε Κύπρια». «Εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε θα το κάνουμε, με ή χωρίς την υποστήριξη κάποιων ανθρώπων που -λόγω της θέσης τους- έχουν πάθει διάβρωση και είναι ηττημένα μυαλά», αναφέρει εμφαντικά η ίδια.

Η παραγωγός, προ δέκα ετών, όταν τα οδοφράγματα ήταν κλειστά, μπήκε μόνη της μέσα σε μια αιμάσσουσα γη και έσκυψε με προσοχή να αφουγκραστεί τη σιωπή των ανθρώπων, που έμειναν γαντζωμένοι στα χώματά τους, με 4 μυστικούς αστυνομικούς Τούρκους να είναι η σκιά της. Μας εξομολογείται, στη συνέντευξή της, ποιοι ήταν αυτοί που της έδιναν δύναμη να διαβαίνει κάθε μέρα το οδόφραγμα για να ολοκληρώσει το ντοκιμαντέρ, παρά τα μεγάλα εμπόδια που ύψωναν οι Τούρκοι.

Η πολυβραβευμένη Αθηνά, η μόνη Ελληνίδα που ψηφίζει στα βραβεία ΕΜΜΥ, πότε «χάνεται» στην Αλάσκα για ντοκιμαντέρ και πότε ανεβαίνει ψηλά στον Όλυμπο. Μια κρύβεται σε σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, εξηγώντας πως «οι Έλληνες της Πόλης είναι λίγοι, αλλά κι αμέτρητοι», κι ύστερα επιστρέφει στη Νέα Υόρκη να μετρήσει πληγές απ’ την 11η Σεπτεμβρίου. Απ’ εκεί, στους Καταρράκτες Ιγκουαζού, στο Μπουένος Άιρες, στην Ινδία. Κι ύστερα πάλι σε αλύτρωτες πατρίδες, όπως η Καππαδοκία, τα Πριγκιπονήσια. Κι έπειτα στον Αμαζόνιο, για να ενδυθεί αργότερα έναν άσπρο χιτώνα «πα στα ξάτα των αιώνων», στη Χίο, και να ακουμπήσει κατόπιν ένα κομμάτι της καρδιάς της στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, για να το αφήσει εκεί για πάντα.

Τα σχετικά ντοκιμαντέρ της έχουν βραβευθεί στις ΗΠΑ και την Ελλάδα. Επίσης, έχει τιμηθεί από τον πρώην Δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι, για την προσφορά της στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Επιπρόσθετα, η ειδική παρουσίαση στο αμερικανικό κοινοβούλιο από την Αμερικανίδα Βουλευτή Κάρολιν Μαλόνεϊ, το 2010, για τη δραστηριότητα και προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό, έγινε μέσα από τα ντοκιμαντέρ της Αθηνάς Κρικέλη. Η δε ραδιοφωνική εκπομπή της, «Τα δικά μας», φιλοξενείται στο Αμερικανικό Μουσείο Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης στη Νέα Υόρκη και στο Σαν Φρανσίσκο, ως η πιο αντιπροσωπευτική ελληνική φωνή στις ΗΠΑ. Η εκπομπή που ακούγεται στο μουσείο είναι αφιέρωμα στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Η φωνή της Αθηνάς Κρικέλη, που έμαθε να αφηγείται «Εν κινήσει» (όπως ονομάζεται η σειρά που επιμελείτο σε αμερικάνικο κανάλι), είναι τραγουδιστή, αληθινή και τα λόγια της μεστά νοήματος. Η ίδια σεμνή και συνάμα θυμωμένη. Κι αυτό, γιατί παρά το ότι ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, τα χιλιάδες χιλιόμετρα δεν εμποδίζουν τον πόνο του Ελληνισμού να την αγγίξει. Όση ώρα μου μιλά, συνειδητοποιώ ότι από αυτή την πάστα είναι, λοιπόν, καμωμένοι οι σεμνοί, οι αγνοί, οι αγωνιστές άνθρωποι. Απ’ την πάστα που ‘ναι καμωμένη η Αθηνά Κρικέλη.

Η Αθηνά Κρικέλη στον ¨αέρα".

Η φωνή των ανθρώπων που δεν μπορούσαν να ακουστούν

Τη ρωτάμε πώς ένιωσε που έγινε η φωνή όσων δεν μπορούσαν να ακουστούν.

«Πω πω, πολύ δύσκολο ήτανε. Ήταν η πιο δύσκολη δουλειά απ’ τα ντοκιμαντέρ που έκανα. Γενικώς, είμαι γλωσσού. Εκείνη, όμως, τη μέρα που επισκέφθηκα το Ριζοκάρπασο και το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, είχε δεθεί η γλώσσα μου. Όταν δε έφτασε η στιγμή να γράψω το σενάριο και να μιλήσω γι’ αυτούς τους ανθρώπους, έκανα το σταυρό μου. Ένιωσα ότι η ευθύνη και το βάρος ήταν τόσο μεγάλο επάνω μου που έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική. Ούτε να γίνω ρομαντική και υπερβολική ούτε να μειώσω αυτό που ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να το μεταφέρω όπως πραγματικά το ζούσαν. Ήμουν μια γυναίκα εκ του ασφαλούς, πήγα, τους είδα και σηκώθηκα κι έφυγα. Αυτοί είχαν να ζουν με τον εφιάλτη καθημερινά. Ένιωθα, λοιπόν, ότι έπρεπε να ακολουθήσω μια συγκεκριμένη συνταγή. Δεν την ήξερα από πριν, μη φανταστείτε. Απλά, έπρεπε να βρω τρόπο να περάσει στην Αμερική αυτό το τραγικό και απάνθρωπο πράγμα. Γιατί δεν είναι τόσο εύκολο οι Αμερικανοί να αποδέχονται συγκλονιστικές μαρτυρίες, με την πρώτη, αν θέλεις. Θέλουν μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Οπότε, έπρεπε να το βγάλω με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπούν σιγά-σιγά στο θέμα και να δημιουργηθούν σε αυτούς τα ερωτήματα αφού τελειώσει αυτό το μικρό ντοκιμαντέρ. Και να αρχίσουν τότε να ψάχνονται, να αρχίσουν να ρωτάνε, να ευαισθητοποιηθούν συνειδητοποιώντας ότι στην εποχή που ζούμε υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι ελεύθεροι πολιορκημένοι. Αυτά που δεν κατάφεραν οι ξερές και ξύλινες γλώσσες της διπλωματίας, ίσως τα καταφέρουμε μέσω της Τέχνης».

«Μυστική» συνεννόηση και μυστικοί Τούρκοι αστυνομικοί

Η Κρικέλη κέρδισε το βραβείο ενός ιδιαίτερα ανταγωνιστικού διεθνούς φεστιβάλ με ένα ντοκιμαντέρ που δεν περιείχε ό,τιδήποτε απ’ την καινούρια τεχνολογία. «Κερδίσαμε το βραβείο με ένα ντοκιμαντέρ γυρισμένο 10 χρόνια πριν, όταν δεν υπήρχε η τεχνολογία που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα. Δεν είναι υψηλής ανάλυσης ούτε έχει εφέ. Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι αυτό που τους άγγιξε», μας αναφέρει η Αθηνά, σκύβοντας με σεμνότητα στο μεγαλείο των ανθρώπων που έμειναν «ελεύθεροι πολιορκημένοι» στα χώματά τους, όπως αναφέρει και στο ντοκιμαντέρ της. «Σύμβολο γενναιότητας» αυτοί οι άνθρωποι, λέει, έχοντας βιώσει επί ένα μήνα (όσο μπαινόβγαινε στα κατεχόμενα, κατά το 2000) τις ιδιάζουσες συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν και διαβίωναν.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φέρει εις πέρας το ντοκιμαντέρ ήταν αρκετές και, σαφώς, δεν είναι εύκολο να λεχθούν όλες. «Δε με άφησαν να πάρω μαζί μου το δικό μου εικονολήπτη. Δεν του επέτρεψαν την είσοδο. Μου έδωσαν ένα Τούρκο εικονολήπτη που δε μιλούσε αγγλικά κι ακόμη διερωτώμαι πώς καταφέραμε να συνεννοηθούμε. Είχαμε μια Τουρκάλα συνοδό, επίσης, μαζί μας». Μην ψάχνετε να βρείτε το τουρκικό όνομα στο τέλος του ντοκιμαντέρ, λέει η Αθηνά. Δεν μου επέτρεψαν να το αναγράψω. Της έδωσαν ένα ψεύτικο αγγλικό όνομα, για να μην μπορεί να υποστηρίξει ότι την υποχρέωσαν να έχει Τούρκο εικονολήπτη.

Κοντά τους συνεχώς και τέσσερις μυστικοί αστυνομικοί, να παρακολουθούν την Αθηνά και τους εγκλωβισμένους. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουν. Η παρουσία τους και μόνο ήταν αρκετή για να εκφοβίσει τους εγκλωβισμένους, που αρνήθηκαν να μιλήσουν μπροστά στην κάμερα. «Φοβισμένοι κι απ’ τον ίδιο τον κτύπο της καρδιάς τους», αναφέρει στο ντοκιμαντέρ η σεναριογράφος και παραγωγός Αθηνά Κρικέλη, σημειώνοντας ότι αυτό που έμοιαζε με αδιαφορία εκ μέρους των εγκλωβισμένων όταν τους έλεγε ότι είναι Ελληνίδα, ήταν υποκριτικό. Έτσι έμαθαν να αντιδρούν στην παρουσία των Τούρκων κατακτητών. Αλλά υπήρχε μια «μυστική» συνεννόηση μεταξύ τους, τους κατανοούσε, κι αυτοί την καταλάβαιναν. Σε κάποια στιγμή -μας αφηγείται η Αθηνά- που ο Τούρκος εικονολήπτης είχε απομακρυνθεί, μια γριά άρπαξε τα χέρια της: «να χαρείς κόρη μου..», είπε, και κλαίγοντας της μίλησε για τις άσχημες συνθήκες στις οποίες ζούσαν. «Το μικρόφωνο που φορούσα ήταν ανοιχτό και κατέγραψε τα πάντα. Όταν αργότερα συνειδητοποίησα πως είχα στα χέρια μια τέτοια μαρτυρία, είχα δυο επιλογές. Είτε να συμπεριλάβω τη μαρτυρία στο ντοκιμαντέρ, για να το κάνω πιο συγκλονιστικό, διακινδυνεύοντας, όμως, να υπάρξουν επιπτώσεις στους εγκλωβισμένους είτε να μην το συμπεριλάβω και να μιλήσω εγώ γι’ αυτούς. Επέλεξα τη δεύτερη…».

Οι φύλακές μου, οι Έφεδροι Καταδρομείς

Προτού ξεκινήσει η εκδήλωση του Δήμου Καραβά, κάποιος φίλος απ’ το Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων μού λέει: «Ρώτα την Αθηνά ποιοι ήταν οι φίλοι της στην Κύπρο». Οι φίλοι της Αθηνάς Κρικέλη, οι φύλακές της, ήταν οι εθελοντές των επίλεκτων δυνάμεων, ο Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων. «Το ντοκιμαντέρ αυτό δε θα μπορούσε να γίνει εάν δεν είχα τη βοήθεια του Συνδέσμου Καταδρομέων της Κύπρου» αναφέρει η ίδια. «Δεν έμεινα ποτέ βράδυ στα κατεχόμενα, για λόγους αρχής, δεν ήθελα να ακουμπήσω στα ταμεία τους το παραμικρό», λέει η Αθηνά.

«Οι έφεδροι καταδρομείς με συνόδευαν στην πράσινη γραμμή και το βράδυ με περίμεναν για να με πάρουν στο σπίτι, να βεβαιωθούν ότι θα φθάσω και θα παραμείνω σώα. Αυτοί μου έδιναν δύναμη για να μπω και την επόμενη μέρα μόνη μου στα κατεχόμενα και να συνεχίσω το ντοκιμαντέρ, παρά τις δυσκολίες. Στην Κύπρο πήρα τις πιο τονωτικές πατριωτικές ενέσεις! Οι έφεδροι καταδρομείς με έκαναν να νιώσω πιο πολύ Ελληνίδα. Στην Κύπρο έζησα και γνώρισα τους πιο μεγάλους Έλληνες της ζωής μου».

Εγκλωβισμένοι από τους Τούρκους, αλλά και από την ελληνική και την κυπριακή κοινωνία

Η Αθηνά Κρικέλη με πίκρα δηλώνει ότι οι άνθρωποι που κατέγραψε στο ντοκιμαντέρ της…

«…δεν είναι μόνο εγκλωβισμένοι από τους Τούρκους· είναι εγκλωβισμένοι και από την ελληνική και την κυπριακή κοινωνία. Κι αυτό είναι ακόμη πιο απάνθρωπο. Αυτό που έγινε σε μια περίοδο πολέμου και εισβολής είναι παράλογο, γιατί στον πόλεμο το παράλογο είναι αυτό που επικρατεί. Όμως αυτό που επακολούθησε του παραλόγου, ήταν απαράδεκτο. Αυτή τη στιγμή το ντοκιμαντέρ έχει πάρει τη διάκριση να είναι το καλύτερο ντοκιμαντέρ ανάμεσα σε 30 χιλιάδες συμμετοχές, πρώτο πολιτικό ντοκιμαντέρ στην Αμερική και παγκοσμίως για το 2011, και δεν έχουμε πάρει απ’ την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση ούτε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα (e-mail). Δεν αξιοποίησαν το ντοκιμαντέρ για να προβάλουν το θέμα των εγκλωβισμένων. Εμείς θα έρθουμε πολύ σύντομα στην Κύπρο να κάνουμε τη συνέχεια του ντοκιμαντέρ -προς λύπη της επίσημης κυβέρνησης της Κύπρου. Μοιράζομαι μαζί σας και θα το μοιραστώ και κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου στις Κάννες τη σκηνή ανήμερα 25ης Μαρτίου στην Ελληνική Πρεσβεία. Mε σύστησαν στον Πρόεδρο Χριστόφια αναφερόμενοι στη μεγάλη διάκριση του ντοκιμαντέρ κι αυτός δεν είπε τίποτα. Σιγή ιχθύος. Το ξεπούλημα σε όλο του το μεγαλείο. Ομως να θυμόσαστε πως γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος, και εμείς έχουμε και τη δύναμη και το θάρρος να λέμε και να δείχνουμε την αλήθεια και το άδικο».

Θα έπρεπε να σε ευγνωμονούν, Αθηνά. Αλλά προφανώς είσαι «ενόχληση» γι’ αυτούς…

«Είμαι πολύ μεγάλη ενόχληση. Είμαι κλωτσιά κάτω απ’ το τραπέζι. Για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί θίγω ένα θέμα που δεν είναι στο πακέτο των διαπραγματεύσεων και δεύτερο επειδή τους ξεμπροστιάζω, γιατί πλέον ο κόσμος που δεν γνωρίζει το θέμα εύλογα ρωτά: γιατί δε μάθαμε τίποτα; Γιατί οι εκπρόσωποι της Κύπρου και της Ελλάδας δεν αναφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους, τους εγκλωβισμένους; Η εύκολη λύση θα ήταν να έχουνε περάσει τα χρόνια, να ‘χουν πεθάνει κι όλοι αυτοί που έχουν απομείνει. Τους κάναμε κακό σε αυτή τη φάση, νομίζω. Αλλά δεν πειράζει. Πολύς κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί, πολύς κόσμος έχει δακρύσει, κόσμος που δεν έχει σχέση ούτε με την Κύπρο ούτε με την Ελλάδα. Κι αυτό είναι ελπιδοφόρο».

Γνωρίζουμε ότι υπάρχει σεβαστό κονδύλι για διαφώτιση σχετικά με το κυπριακό. Έχετε βοηθηθεί από αυτό;

«Όχι! Για τη διαφώτιση στην Αμερική, που γνωρίζω, ξέρεις τί φεύγει; Σε ανθρώπους που προβάλλουν απλώς τους χορούς και τα φαγητά της Κύπρου. Με την “Ελλοπία” έχουμε κάνει τέσσερα ντοκιμαντέρ και στα προγράμματά μας πάντοτε έχουμε ένα εισοσάλεπτο για την Κύπρο. Δεν έχουμε πάρει δραχμή ούτε από την Ελλάδα ούτε από την Κύπρο. Έχουμε καλούς υποστηρικτές, ανθρώπους πατριώτες, οι οποίοι με τα τόσα χρόνια και τις τόσες διακρίσεις, όταν τους κτυπάω την πόρτα και τους λέω θέλω να κάνω ντοκιμαντέρ για αυτό το λόγο, βάζουν το χέρι στην τσέπη και βοηθάνε. Δεν έχω δώσει δικαίωμα σε κανένα κόμμα, σε καμιά κυβέρνηση ελληνική ή κυπριακή, να πουν “εγώ έχω δώσει λεφτά σε αυτούς τους ανθρώπους”. Μια φορά προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε, μετά τη δημιουργία των 4 ντοκιμαντέρ που είχαμε κάνει για την Κύπρο, και να δημιουργήσουμε μια επαφή με την κυπριακή κυβέρνησηση, γιατί μας είχαν πει ότι υπάρχουν χρήματα διαφώτισης και χρηματοδότηση για ΜΜΕ της ομογένειας που προβάλλουν το κυπριακό κι άρα θα μπορούσε να πάρει κάτι και η “Ελλοπία” που στηρίζει την Κύπρο… Μας στείλανε μια επιστολή λέγοντάς μας: “ξέρουμε το έργο σας, κάνετε πάρα πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν είστε Κύπρια κι άρα δε δικαιούστε”. Κι από εκεί και πέρα κατεβάσαμε τα στόρια και κλείσαμε τα παντζούρια σε αυτή την πλευρά και είπαμε ότι εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε θα το κάνουμε, με ή χωρίς την υποστήριξη κάποιων ανθρώπων που -λόγω της θέσης τους- έχουν πάθει διάβρωση και είναι ηττημένα μυαλά.»

«Ημουν πάντοτε πολιτικοποιημένη, ποτέ κομματικοποιημένη. Αυτό στην πορεία δεν μου βγήκε σε καλό, διότι ποτέ δε με “ντάντεψε” με βαλιτσούλες δολάρια κανένα κόμμα. Μη φανταστείτε βέβαια πως όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ της Νέας Υόρκης – Ομογένειας εν γένει – τα “παίρνουν”. Δύο τρεις είναι οι διαλεγμένοι που “ταΐζονται” με ατέλειωτο χρήμα (ναι, ναι, ακόμα και τώρα –εκλογές έρχονται). Παρόλα αυτά, η Νέα Υόρκη έχει πολύ καλό υλικό, ανθρώπους συναδέλφους που προσπαθούν να συντηρήσουν το όποιο ΜΜΕ με σχεδόν καθόλου υποστήριξη από την Ελλάδα. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει δεδομένα. Κάνουμε αυτό που νιώθουμε σωστό», γράφει παραμονές της 25ης Μαρτίου στο διαδικτυακό περιοδικό της Ελλοπίας η Αθηνά Κρικέλη.

Εξηγούμε στην Αθηνά ότι η συνέντευξη αυτή θα δημοσιευθεί αρχικά στη διαδικτυακή επιθεώρηση «Εμπροσθοφύλακας», όπου αρθρογραφούν δυναμικοί νέοι άνθρωποι που παλεύουν ενάντια στις συμβάσεις και η ίδια θέλει να απευθύνει ένα μήνυμα προς όλους τους νέους της Κύπρου.

Όταν πηγαίνω σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο για να μιλήσω, τώρα -πρώτη φορά- με αφορμή το ντοκιμαντέρ, λέω ότι το βραβείο δεν το πήραμε από το New York International Film Festival. To βραβείο αυτό ήταν μια αφορμή για να αποδείξουμε στους νέους ανθρώπους, να αποδείξω εγώ ως Ελληνίδα που ξεκίνησα από μια πολύ μικρή πόλη του πλανήτη, τη Θεσσαλονίκη, ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Από όπου κι αν κατάγεσαι, όπου και να βρίσκεσαι, είτε είσαι από πλούσια οικογένεια είτε από φτωχή, θα πας πάρα πολύ μπροστά -αρκεί να έχεις ήθος και να κρατάς τις αξίες σου και να σέβεσαι τους απλούς ανθρώπους. Θέλει πολλή δουλειά, θέλει πείσμα, αλλά μπορείς να φτάσεις στο φεγγάρι. Αρκεί να το θέλεις, δεν υπάρχουν σύνορα. Σεβασμός σε αρχές, ήθος, οργάνωση και… εμπρός να φτάσουμε τ’ άστρα».

Ενοχλούμαι όταν λέει κάποιος «εγώ είμαι Κύπριος, δεν είμαι Ελληνοκύπριος»

Τη ρωτάμε αν έχει νιώσει την Ελλάδα στην Κύπρο και μας κοιτά απορημένη.

«Ναι… ναι… μα δεν τα ξεχωρίζω αυτά τα δυο! Μου είπαν σε μια συνέντευξη στο ΡΙΚ: “τι σε έκανε να ασχοληθείς με την Κύπρο;” Τί με έκανε να ασχοληθώ; Είναι κομμάτι της Ελλάδας, όπως και η Ελλάδα είναι κομμάτι της Κύπρου. Δεν μπορώ να διαχωρίσω τα δυο. Και ενοχλούμαι κάποιες φορές όταν λέει κάποιος: “εγώ είμαι Κύπριος, δεν είμαι Ελληνοκύπριος”. Δε σου κλέβει κανείς τον πολιτισμό, αλλά είσαι Έλληνας. Δηλαδή, δε σου λέει κανείς ότι σου κλέβει την κυπριακή σου υπόσταση και περηφάνεια. Είσαι Έλληνας! Είσαι Έλληνας της Κύπρου και είσαι περήφανος για το ότι πέρασαν από αυτό το νησί εκατοντάδες ηγέτες και αφεντικά και κατάφερε να διατηρήσει μια πιο ισχυρή σχέση ακόμα και με την ελληνική γλώσσα απ’ ό,τι η Ελλάδα. Κι αυτό φαίνεται στη διάλεκτο, εσείς τα ξέρετε καλύτερα από μένα».

Η «Ελλοπία» και «Τα χιλιάδες μίλια που μας χωρίζουν απ’ την Πατρίδα»

Η Αθηνά Κρικέλη δημιούργησε την πρώτη διαδικτυακή ελληνοαμερικανική τηλεόραση και την εταιρεία ELLOPIA MEDIA GROUP. «Παρόλα αυτά, τα χιλιάδες μίλια που μας χωρίζουν από την πατρίδα δεν καταφέρνουν να λειτουργήσουν ώς καταπραϋντικός παράγοντας γι’ αυτά που συμβαίνουν εκεί και ανεβάζουν την πίεση στα ύψη. Ο τραμπουκισμός της εξουσίας σε όλο της το μεγαλείο», γράφει η Αθηνά σε άρθρο της. «Γιατί ο εχθρός είναι εκ των έσω και δεν προσδιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο κόμμα, ο εχθρός είναι η ελληνική προδοσία της κυβέρνησης, είναι “τα δικά μας παιδιά” που κατέβασαν παντελόνια στρώνοντας ταυτόχρονα το κόκκινο χαλί στους κατακτητές να ‘ρθούν να μας αλώσουν. Ξύπνα, λαέ μου, είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες και αυτοί λίγοι προδότες. Κατάφερες λαέ μου το ακατόρθωτο το 1821, σήμερα πρέπει να πολεμήσουμε το αδιέξοδο του τραμπουκισμού των απειλών και του εκφοβισμού. Μάθε να λες όχι. Οσο ζητάνε και τους δίνεις, τόσο θα ρουφούν το αίμα σου. Κι αν αυτό λέγεται ΑΝΑΡΧΙΑ, κυρίες και κύριοι, ε ναι, είμαι αναρχική!!! Γιατί αυτή τη στιγμή επικρατεί η χειρότερη μορφή της στην Ελλάδα! Η κρατική αναρχία».

Τιμήθηκε από το Δήμο Καραβά με την αγριελιά του Πενταδακτύλου, σε μια λιτή κι αρχοντική τελετή.

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Ο Δήμος Καραβά και το Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας του Δήμου διοργάνωσαν την πρώτη εκδήλωση προς τιμή της Αθηνάς Κρικέλη, στην Κύπρο, στις 24 Μαρτίου. Μια σεμνή και συνάμα αρχοντική εκδήλωση, σε μια άκρως συγκινητική ατμόσφαιρα, όπου δόθηκε στην παραγωγό του ντοκιμαντέρ τιμητική πλακέτα με ασημένια κλωνιά της αγριοελιάς του Πενταδακτύλου. Στη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Εγκλωβισμένοι στην Κύπρο», καθώς επίσης εικόνες από την περιοχή της Καρπασίας όπως είναι σήμερα.

Ο Δήμαρχος Καραβά, Γιάννης Παπαϊωάννου, μιλώντας στον «Εμπροσθοφύλακα», ανέφερε ότι η εκδήλωση προς τιμήν της Αθηνάς Κρικέλη ήταν πρωτοβουλία της Νεολαίας Καραβά, την οποία αγκάλιασε ο Δήμος με αφοσίωση:

«Οφείλουμε να τιμούμε τους ανθρώπους που προσφέρουν στην εθνική υπόθεση της Κύπρου, να τους προβάλλουμε και να αξιοποιούμε το υλικό που παράγουν», τόνισε. «Η πληγή της Κύπρου είναι πληγή ολόκληρου του Ελληνισμού και είναι αισιόδοξο που οι νέοι έχουν ευαισθητοποιηθεί, γιατί η μοιρασμένη μας Πατρίδα πρέπει να δικαιωθεί μέσα απο την προσπάθεια όλων», πρόσθεσε. «Η όλη εκδήλωση ανέδειξε δυνατά μηνύματα εγρήγορσης για τον αγώνα που διεξάγει ο Κυπριακός Ελληνισμός προκειμένου να απαλλαγεί από την κατοχή και τη διαίρεση. Οι συνθήκες διαβίωσης των εγκλωβισμένων μας είναι επίσης μια τραγική ενότητα, για την οποία πρέπει όλοι να ευαισθητοποιηθούμε και ιδιαίτερα η διεθνής κοινότητα, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η Ευρωπαϊκή Ένωση», κατέληξε. Στην εκδήλωση τιμήθηκε και η ηρωϊκή δασκάλα Ελένη Φωκά, αναφέροντας: «Η δουλειά της κυρίας Κρικέλη δικαιώνει και δικαιολογεί την εκρίζωσή μου». Συγκινητική ήταν επίσης η ομιλία της μαθήτριας του γυμνασίου Ριζοκαρπάσου που με σιγουριά στη νεανική φωνή της τόνισε: «Αν κάποτε πάω στις ελεύθερες περιοχές να σπουδάσω, θα ήθελα να επιστρέψω στο χωριό μου! Το γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου θα παραμείνει ζωντανό, γόνιμο φυτώριο. Σας το υποσχόμαστε!».

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, βουλευτές, ο πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο, ο Μητροπολίτης Κερύνειας, η διευθύντρια του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου, εκπαιδευτικοί από το Δημοτικό και το Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου, πρόεδροι ή εκπρόσωποι σωματείων και οργανώσεων του Καραβά, της επαρχίας Κερύνειας και της Καρπασίας.

Η Αθηνά Κρικέλη φεύγοντας απ’ την Κύπρο, μετά την ολιγοήμερη διαμονή της ως φιλοξενούμενης του Δήμου Καραβά, δήλωσε:

«Με το πάθος τους για λευτεριά στον τόπο τους, με γέμισαν με δύναμη και υποχρέωση να ξαναπάω στα κατεχόμενα για μια νέα προσέγγιση των εγκλωβισμένων. Μόνο που αυτή τη φορά ο τίτλος του Ντοκιμαντέρ δε θα ειναι “Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο από την τουρκική κατοχή”, αλλά “Οι Εγκλωβισμένοι στην Κύπρο από την ελληνική και κυπριακή απαξίωση”.

Ναυσικά Χαραλάμπους – Υποψήφια Διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ποια είναι η Αθηνά Κρικέλη

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι δημοσιογράφος. Ακολoύθησε σπουδές δημοσιογραφίας στο Λονδίνο και έκανε μεταπτυχιακό στα ΜΜΕ στο πανεπιστήμιο “Νέο Σχολείο” της Νέας Υόρκης.

· Δημιούργησε και διευθύνει την πρώτη διαδικτυακή ελληνοαμερικανική τηλεόραση Ελλοπία και το περιοδικό Ελλοπία. Είναι ανταποκρίτρια της Ελληνικής Υπηρεσίας της Φωνής της Αμερικής στη Νέα Υόρκη.

· Έχει βραβευθεί για το ντοκιμαντέρ της «Μεστά: “πα στα ξάτα των αιώνων”» (USA Emmy Nomination, 2008) και έχει κερδίσει 5 φορές πρώτο βραβείο Telly Award στις ΗΠΑ.

· Έχει βραβευθεί από τον πρώην Δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι για την προσφορά της στην πολιτιστική ζωή της πόλης και έλαβε ειδική μνεία από το Δήμαρχο της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ.

· Στο συγγραφικό της έργο συγκαταλέγονται «To Μακεδονικό Ζήτημα σε τρείς ενότητες» ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, «Η Συμβολή των Ελληνοαμερικάνων στα Εθνικά Θέματα» και «Ο Παλιός Ταξιάρχης των Μεστών» Εκδόσεις Ελλοπία.

ΠΗΓΗ: ‘Εμπροσθοφύλακας’