Έλενα Ξανθουδάκη: Η Ελληνο-Αυστραλή που διαπρέπει ως σοπράνο
Η Έλενα Ξανθουδάκη
Έλληνες είμαστε όλοι! Και είμαστε παντού! Πόσο, όμως, γνωριζόμαστε μεταξύ μας; Εμείς, όπου «ανακαλύπτουμε» Έλληνες, θα τους προβάλλουμε για να γίνει η ελληνική ομογένεια μία μεγάλη ενιαία οντότητα, η προέκταση του ελληνικού συνόρου.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που δημοσιεύει η γνωστή ομογενειακή εφημερίδα Νέος Κόσμος της Αυστραλίας. Την συνέντευξη πήρε η Βίβιαν Μόρρις και αφορά την «την κορυφαία Μελβουρνιώτισα και διεθνούς φήμης σοπράνο, Έλενα Ξανθουδάκη».
Μεταφέρουμε ορισμένα αποσπάσματα από την συνέντευξη αυτή γιατί πιστεύουμε πως όπου υπάρχουν Έλληνες πρέπει να προβάλλονται.
Ποιά είναι τα πρότυπα της Ομογενούς σοπράνο; Η ίδια αποκαλύπτει «…τις δύο μεγάλες ντίβες που την ενέπνευσαν, τη Μαρία Κάλλας και τη Τζόαν Σάδερλαντ. Έτσι απλά».
Η ζωή, εντούτοις, και το ανέβασμα της Έλενας Ξανθουδάκη στο διεθνές μουσικό στερέωμα, δεν υπήρξαν ούτε απλά ούτε εύκολα. Περιγράφει η δημοσιογράφος: Ακολουθούν σπουδές στη Μελβούρνη, το Λονδίνο και τη Φλωρεντία, με διακρίσεις που της ανοίγουν το δρόμο για μια λαμπρή καριέρα.
Και προσθέτει η ηρωίδα: «Μελετούσα ώρες ατέλειωτες, χωρίς να επιτρέπω στον εαυτό μου να πει ΄φτάνει πια’. Έβαζα στόχους από πολύ νωρίς και δεν ησύχαζα μέχρι να τους φτάσω. Κάθε πρόταση που δεχόμουν ήταν και μια πρόκληση να δώσω περισσότερα από ό,τι οι άλλοι περίμεναν από μένα».
«Τα ταξίδια, οι διαρκείς σχεδόν μετακινήσεις από τη μια χώρα στην άλλη, η πολύωρη μελέτη, οι ατελείωτες πρόβες, οι ρόλοι που έπρεπε να μπούνε μέσα μου και να γίνουν ένα με τη ψυχή μου, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να εκφραστούν σωστά, ήταν για μένα προκλήσεις ζωής που δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να πάρει ούτε στιγμή χαλαρά.
Πιστεύω ότι αυτό που έχω σήμερα είναι αποτέλεσμα πολύ σκληρής δουλειάς και αυστηρής αυτοπειθαρχίας. Τίποτε δεν σου χαρίζεται, αν δεν βάλεις τη ψυχή σου, το είναι σου σ’ αυτό που κάνεις».
Για το πλήρες κείμενο της συνέντευξης,
Σχόλια Facebook