Η Ελλάδα μπροστά στην Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Είναι κάτι φορές στην ιστορική διαδρομή των εθνών, όπου οι επέτειοι μοιάζουν σαν να χάνουν κάτι από τη λάμψη και τη σημασία τους. Είναι, πάλι, κάτι άλλες φορές όπου η συγκυρία προσδίδει τραγική επικαιρότητα στις αναλλοίωτες αξίες που αυτές εκφράζουν. Αυτή, η δεύτερη περίπτωση, συντρέχει στον φετινό εορτασμό της 25^ης Μαρτίου, ημέρα εθνικής παλιγγενεσίας, αλλά και ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Η Ελλάδα, στενάζει σήμερα κάτω από το βάρος μιας βαριάς οικονομικής κρίσης,  που λίγο απέχει -αν απέχει- από κατάσταση κατοχής και απώλειας εθνικής κυριαρχίας. Όχι, όμως, και αυτογνωσίας. Γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες είναι δύσκολες. Οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, με σημαντική συρρίκνωση του εισοδήματός τους και, κατά συνέπεια, με σοβαρή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου.

Η Ελλάδα, ανήμπορη να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους,  αδύναμη να αντέξει τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, ανίσχυρη να αντιμετωπίσει τις ασφυκτικές πιέσεις του ξένου παράγοντα, δίνει την εντύπωση χώρας που έχει αποδεχθεί μοιρολατρικά τα τετελεσμένα.

Είναι, όμως, έτσι; Είναι αυτή η πραγματική θέση της Ελλάδος, μπροστά στην οποία  δικαίως θα ένιωθαν «προσβολή» και «ταπείνωση» τα εκατομμύρια των Αποδήμων Ελλήνων  και των ελληνικής καταγωγής πολιτών χωρών όπως της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά και άλλων πολλών κρατών;

Οι ευθύνες

Όσο και αν το διαθλαστικό πρίσμα ορισμένων ΜΜΕ και η δημαγωγική ελευθεριότητα λόγου ορισμένων Ευρωπαίων πολιτικών τείνουν να παρουσιάσουν τους Έλληνες  πολίτες ως δήθεν έρμαια ενός αυθαίρετου συναισθήματος αποφυγής καθήκοντος και ενός τάχα αχαλίνωτου καταναλωτισμού, η αλήθεια βρίσκεται μακριά από τέτοιες ακραίες αντιλήψεις.

Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως την κατάσταση. Και τις ευθύνες τους.  Όπως και τις ευθύνες των πολιτικών. Έχουν πλέον αποκρυσταλλώσει άποψη και θέση μπροστά στο πρόβλημα.  Γι αυτό, παρά και την σκληρότητα των μέτρων, δεν έχουν ακόμη επαναστατήσει. Στέκονται υπομονετικοί ακόμη και μπροστά στο ευκρινώς διαφαινόμενο αδιέξοδο τους ενός και του άλλου ευρωπαϊκής εμπνεύσεως Μνημονίου.

Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες δεν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί το μέγεθος των δικών τους λαθών. Ούτε η Ουάσιγκτον δίνει δείγματα ότι έχει συναίσθηση της γενικότερης αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας οικονομίας που επέσυρε η κατάρρευση των πολυεθνικών της  κολοσσών.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αντιληφθούν πως αν θέλουν να έχουν «Ένωση» αυτή δεν μπορεί να ισούται με μία στενόκαρδη οικονομική σύμπραξη λαών.  Ούτε μπορεί να οικοδομηθεί συν-αντίληψη όσο δεν φροντίζουν να επωμισθούν το κόστος φύλαξης των ακραίων συνόρων της. Η βολική ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν χώρες-χωροφύλακες που να επωμίζονται αγόγγυστα όλο το οικονομικό βάρος διαφύλαξης των συνόρων της και ξεπερασμένη είναι και ανεδαφική.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν έχουν διαπραχθεί λάθη –και μάλιστα σοβαρά- από ορισμένους Έλληνες πολιτικούς και από σημαντική μερίδα του ελληνικού  λαού. «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του θεού τω θεώ». Θα έλθει η ώρα και γι αυτά.

Ούτε σημαίνει ότι δεν έχουν αδικηθεί πολίτες του κόσμου, ανάμεσά τους και πολλοί ομογενείς, που επένδυσαν στην οικονομία της Ελλάδος και σήμερα έχουν υποστεί ζημιά που, όμως, ισούται με την είσπραξη μικρότερων κερδών. Αλλά από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου να λιθοβολούμε την γενέτειρα, η απόσταση είναι μεγάλη και είναι και ύποπτη.

Τα μηνύματα

Τα μηνύματα της εθνικής Παλιγγενεσίας, επίκαιρα όσο ποτέ, φωτίζουν το μονοπάτι. Αυτό που πρέπει, ως άλλο Ρουβίκωνα, να διαβούμε όλοι μαζί, για να ξανακάνουμε την Ελλάδα οικονομικά ισχυρή, πολιτικά ρωμαλέα και πνευματικά πρωτοπόρο.

Στην κατεύθυνση αυτή όλο και περισσότεροι Έλληνες, εντός και εκτός των τειχών, συγχρονίζουν τα βήματά τους. Η Ελλάδα θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της. Η Ελλάδα των θεών και της δημοκρατίας, η Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα της ελευθερίας και της ορθοδοξίας, η Ελλάδα της πνευματικής Αμφικτιονίας, θα ξαναβρεί τη θέση που επάξια κατείχε στην διεθνή συνείδηση του κόσμου.