Ο Ηρακλής ήταν ένας, και αυτός μύθος!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Απώλειες για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκάλεσε η έγκριση του πακέτου προαπαιτουμένων. Το πολυνομοσχέδιο, αν και ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής, εντούτοις, προκάλεσε  σημαντικές απώλειες καθώς  εκτός από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που υποχρεώθηκε σε παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα, έπειτα από αίτημα του πρωθυπουργού, αποπέμφθηκε από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο Στάθης Παναγούλης, ενώ διαγράφηκε από τους ΑΝΕΛ και ο Νίκος Νικολόπουλος.

Εάν, μάλιστα, λάβει κανείς υπόψη ότι ο κ. Σακελλαρίδης ήταν ο τρίτος «πιο έμπιστος» συνεργάτης του Πρωθυπουργού, από όταν ξεκίνησαν την κοινή πορεία στο ΣΥΡΙΖΑ, και εάν αναλογισθούμε ότι για την (μη) υπουργοποίηση του Νίκου Νικολόπουλου παραλίγο να χαλάσει η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τότε αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία που έχει η νέα ενδοκυβερνητική κρίση.

Την ίδια ώρα ορθώνονται μπροστά μας νέα τεράστια νομοθετικά και μεταρρυθμιστικά τείχη, με το ασφαλιστικό ήδη να αποτελεί «αιτία πολέμου» μεταξύ των εργαζομένων, το αγροτικό φορολογικό να θερμαίνει τις μηχανές των τρακτέρς, με τα γνωστά προεόρτια στο Σύνταγμα, και με τον επαπειλούμενο  πρώτο πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας να απαντάται με «Μολών λαβέ», όπως χαρακτηριστικά είπε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ στη Βουλή.

Στην άλλη πλευρά, ο κυβερνητικός συνασπισμός διαθέτει πλέον πλειοψηφία μόλις 153 εδρών. Μέχρι σήμερα η μνημονιακή μεταστροφή έχει κοστίσει την απώλεια περίπου 30 βουλευτών (της Ζωής Κωνσταντοπούλου συμπεριλαμβανομένης) μερικοί εκ των οποίων ήταν σημαίνοντα πολιτικά στελέχη. Το χειρότερο, ο εκλογικός ελιγμός του κ. Τσίπρα τους άφησε εκτός Βουλής, αν και κάποιοι από αυτούς πολλά είχαν να προσφέρουν στην πολιτική και στους πολίτες.

Εάν, μάλιστα, ο κ. Σακελλαρίδης δεν ήταν όσο πιστός αποδείχθηκε ότι ήταν στην κομματική πειθαρχία και διατηρούσε την έδρα του ως ανεξάρτητος, σήμερα θα μιλούσαμε για μια «εύθραυστη» κυβερνητική πλειοψηφία μόλις 152 εδρών…

Διότι μπορεί μεν ο κ. Τσίπρας ορθώς να υποστηρίζει ότι «όλοι ήξεραν»  που πηγαίνουμε μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, όμως, επίσης «όλοι εδικαιούντο να πιστεύουν» τις νέες υποσχέσεις του ότι με την «σκληρή διαπραγμάτευση» και τα «ισοδύναμα», θα άμβλυνε τις οξείες γωνίες της συμφωνίας. Και κάτι τέτοιο δεν έγινε. Και όπου επιχειρήθηκε, αποτέλεσε «πλάνη χείρων της πρώτης» η προχειρόλογη εξαγγελία του, όπως ο φόρος στο κρασί που στο παρά πέντε υποχρεώθηκαν να τον μειώσουν κατά το ήμισυ, χωρίς και να πουν από που θα προκύψει το υπόλοιπο μισό αναγκαίο «ισοδύναμο» έσοδο!

Πολλά ακόμη δεν είπαν και δεν εξήγησαν, επίσης. Και θα τα βούμ(ν)ε μπροστά μας πολύ σύντομα. Ενόψει και αυτών, η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία δύσκολα θα αποδειχθεί ικανή να σηκώσει το εν τούτοις αναγκαίο μεταρρυθμιστικό βάρος.

Είναι γι αυτόν ακριβώς το λόγο που η πρόταση του Προέδρου της Ένωσης Κεντρώων κ. Λεβέντη χθες στη Βουλή, για οικουμενική κυβέρνηση, αποκτά νέα επίκαιρη αξία.  Εμείς, από τις στήλες αυτές είχαμε ήδη πολύ πριν τις εκλογές του Ιουνίου ρίξει την ιδέα μιας οικουμενικής ή κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Γράφαμε πως κατά την άποψή μας «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη σωτηρία…»

Το ίδιο υποστηρίζουμε και σήμερα. Το κυβερνητικό πείραμα ΝΔ-ΚΚΕ, παλαιότερα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΑΡ πρόσφατα και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τώρα, αποδεικνύει πως όταν το θέλουμε βρίσκουμε φόρμουλα συνεργασίας. Δυστυχώς, ως κοινωνία, έχουμε συνηθίσει το δρόμο του μοναχικού καβαλάρη. Ο κάθε ένας μόνος του…

Ο Ηρακλής, όμως, ήταν ένας και αυτός μύθος!

Όσα έχουμε μπροστά μας να υλοποιήσουμε για να μην βρεθούμε ξανά με την πλάτη στον ευρωπαϊκό τοίχο, μόνον με συλλογική προσπάθεια μπορούν να γίνουν. Όπως ακριβώς έγινε και σε όλες τις άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα. Εάν ο κ. Τσίπρας στο βωμό της «πρώτης φορά αριστερά» κυβέρνησης πιστεύει ότι μπορεί μόνος του να σηκώσει το βάρος, θα του λέγαμε: «Ιδού η Ρόδος».

Επειδή, όμως, η μέχρι σήμερα πρακτική αποδεικνύει ότι και η δεύτερη κυβέρνησή του «καθ΄οδόν» φυλλοροεί δραματικά, καλόπιστα θα υποστηρίζαμε ότι πρέπει να το ξανασκεφθεί, ώστε και τον προικισμένο εαυτό του να μην αδικήσει και τη χώρα να μην καταδικάσει σε ακόμη μεγαλύτερα δεινά.