ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Ευτυχώς …ξημέρωσε!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Published on: Sep 19, 2014 @ 13:50

Το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα! Η απόσταση από την κρεβατοκάμαρα στο χώλλ μου φάνηκε μεγαλύτερη από τα περίπου τρία μέτρα που τα χωρίζουν…

Έφτασα, επιτέλους, και άπλωσα βιαστικά το χέρι μου ν΄αρπάξω το ακουστικό, όχι τόσο από ανυπομονησία ποιός να καλούσε μέσα στα άγρια χαράματα, όσο για να κάνω να σταματήσει το εκνευριστικό του «ντριιιιν|….

-Εμπρός, σχεδόν ούρλιαξα μέσα στο απότομο ξύπνημά μου…

-Εδώ Βούδας, ακούστηκε μιά βραχνή, χοντρή φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος…

-Ποιός είπατε; Ο…Κούδας; Ποιός Κούδας; Ο γνωστός ΠΑΟΚτζής;

-Τι λες άνθρωπε, ποιός είναι αυτός;

-Εσείς δεν είπατε ότι είσθε αυτός;

-Εγω; Από πότε έχεις εκεί στη γη να δεις ΩΡΥΛΑ; ΒΟΥΔΑΣ, είπα…

-Α, μάλιστα,  συγγνώμη, κύριε Βούδα μου,  που δεν σας αναγνώρισα… Ποιός απ΄όλους; Είσαστε βλέπεις πολλοί που αναζητάτε την απόλυτη γνώση…

-Άκου εξυπνάκια, δημοσιογράφε, πες στον Τσίπρα ότι τον περιμένω… Δεν μπορεί να παίρνει αμπάριζα τις θρησκείες και τα όρη και σε μας να μην έρχεται…

-Μα ούτε στον Δαλάϊ Λάμα, απ΄όσο ξέρω έχει πάει…

-Σκοτίστηκα τι ξέρεις εσύ και τι δεν ξέρεις! Κάνε αυτό που σου λέω και άσε τα υπόλοιπα. Πες του ότι ανυπερθέτως τον περιμένω… Τάχιστα…

– Καλά, αν τον δω, θα του το πω. Δεν είμαστε δα και φιλαράκια… Πάντως, αν βρεθεί μπροστά μου, πού να του πω να έρθει να σας βρεί; Γιατί απ΄ό,τι θυμάμαι, το τελευταίο σας άγαλμα ήταν κάπου στο Αφγανιστάν! Αλλά εκεί κυκλοφορούν Ταλιμπάν…

-Πες το εσύ και θα βρει εκείνος το δρόμο…

-Προς τη ΓΝΩΣΗ;

-Γιατί έχεις πρόβλημα;

-Μα θαρρώ είναι ήδη  αρκετά ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ!

-Α ναι, τότε γιατί θέλει να γίνει πρωθυπουργός στη θέση του πρωθυπουργού;

-Φαντάζομαι για να σώσει τον τόπο…

-Καλά, πες  του να να έλθει να του ανοίξω τα μάτια με την υπέρτατη Γνώση…

-Κι άμα φωτισθεί τι θα αλλάξει;

-Θα πάψει να θέλει να γίνει πρωθυπουργός!

-Καλά, κολλητός του Αντώνη είσαι;

-Του ποιανού; Εμείς εδώ ξέρουμε από Κάρμα, από φωτεινά μονοπάτια, Αντώνη  δεν έχουμε…

‘Εκλεισα απότομα το τηλέφωνο και πριν προλάβω να …γυρίσω πλευρό, με παίρνει ο φίλος μου, ο πρόεδρος!

-Α ρε πρόεδρε, ώρες που βρίσκεις…

-Άστα αυτά, που μιλούσες τέτοια και τόση ώρα;

-Και να σου πω δεν θα το πιστέψεις…

-Πες εσύ και βλέπουμε…

Με τον …Βούδα!

-Α, ναι; Και είπανε ότι θα δρόσιζε από χθες!!!  Λοιπόν, άκου γιατί σε πήρα. Να γράψεις για τον Τσίπρα και τον Πάπα!..

-Περίεργο, πρόεδρε, και ο Βούδας για τον Αλέξη μου μιλούσε…

-Αλήθεια; Και τι σου είπε ο …Βούδας;

-Να του πω να πάει να τον δει…

-Καλά, καλά. Εγώ θέλω να σου πω για την Τράπεζα του Βατικανού…

-Τι έχει να κάνει η Τράπεζα;

-Μα δεν είπε ο Πάπας ότι σώζουμε τις Τράπεζες και όχι τους ανθρώπους;

-Ε, τό ‘πε πρόεδρε. Μπορεί να διεκδικεί μα δεν κατέχει το αλάθητο!

-Λοιπόν,  άκου: Γράψε πως ο ένας εύχεται και ο άλλος υπόσχεται…

-Καλό μου ακούγεται…

– Και πως με ευχές και υποσχέσεις προκοπή δεν γίνεται.  Τα συγχωροχάρτια τελειώσανε και τα «θα» στερέψανε… Ρώτα τον Πάπα πόσα λεφτά έδωσε η Τράπεζα του Βατικανού στους ανύμπορους και τους φτωχούς που θέλει να σώσει… Ρώτα έπειτα τον Τσίπρα πόσα συσίτια μοίρασε η Κουμουνδούρου στους πεινασμένους που θέλει να χορτάσει! Ε; Ο Ιερώνυμος μαζί με την ΑΧΕΠΑ ταίζουν 10.000 στόματα κάθε μέρα.  Πόσα στόματα ταϊζει το Βατικανό με τον Τσίπρα;

Ήθελε να πει κι άλλα, αλλά ευτυχώς είχε ήδη ξημερώσει και  …ΞΥΠΝΗΣΑ!