ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί δεν πείθει το αισιόδοξο αφήγημα της κυβέρνησης

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Εάν θέλει κανείς να αναλύσει την εικόνα της ελληνικής αγοράς σήμερα, κάνοντας χρήση και ερμηνεία των κυβερνητικών οικονομικών δηλώσεων  -του Μαξίμου μη εξαιρουμένου- θα πρέπει να αισθάνεται αισιόδοξος διότι η χώρα έχει πάρει την άγουσα προς την έξοδο (εντός του 2018) από τα Μνημόνια και τη διεθνή Επιτροπεία. Εξέλιξη που μοιάζει με θαύμα, μετά από επτά προς οκτώ χρόνια πρωτοφανούς λιτότητας και οικονομικής καχεξίας.

Τη θετική αυτή εξέλιξη, πρώτοι –ως αμεσότεροι- θα έπρεπε να την αισθάνονται οι πολίτες, οι καταναλωτές και οι έμποροι. Είναι, όμως, έτσι;

Δυστυχώς, το κυβερνητικό αφήγημα της  αισιόδοξης προοπτικής, δεν συμμερίζονται οι πολίτες. Το εντελώς αντίθετο. Με αύξοντα αριθμό δηλώνουν απαισιόδοξοι. Δεν ελπίζουν (γιατί δεν βλέπουν να φθάνουν) σε καλύτερες μέρες. Ενδεικτικό του ισχυρισμού αυτού, αποτελεί το αποτέλεσμα έρευνας Οικονομικής Συγκυρίας του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για τον μήνα Νοέμβριο. Τα στοιχεία της έρευνας καταδεικνύουν ότι παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο μήνα ο δείκτης Οικονομικού Κλίματος παρέμεινε αμετάβλητος, η πλειοψηφία των νοικοκυριών σε ένα ποσοστό 60% αναμένει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης.

Ο σχετικός δείκτης, μάλιστα, διαμορφώνεται στις -46 (από -44) μονάδες. Το 60% (από 58%) των νοικοκυριών αναμένει ελαφρά ή αισθητή επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης, ενώ το 2% (από 5%) προβλέπει και πάλι μικρή βελτίωση», αναφέρει συγκεκριμένα στην έρευνά του το ΙΟΒΕ.

Η έρευνα δείχνει και ένα άλλο, δυσοίωνο οικονομικό στοιχείο: Τα νοικοκυριά που δηλώνουν ότι μόλις τα βγάζουν πέρα αυξήθηκαν από 60% που ήταν τον Οκτώβριο σε 65% το Νοέμβριο. Και χωρίς έρευνα, αλλά με την απλή λογική το ποσοστό αυτό θα είναι περαιτέρω αυξημένο καθώς:

  έως 30 Νοεμβρίου πληρώθηκε η 3η και τελευταία δόση φόρου εισοδήματος, αλλά και η 3η δόση ΕΝΦΙΑ

  έως 29 Δεκεμβρίου πρέπει να πληρωθεί η 4η δόση ΕΝΦΙΑ και τα Τέλη Κυκλοφορίας των ΙΧ αυτοκινήτων

  έως 31 Ιανουαρίου πρέπει να πληρωθεί η 5η και τελευταία δόση ΕΝΦΙΑ.

Το «εξιλαστήριο» του Μαξίμου, ως θέλει να το νομίζει σε αντιστάθμισμα των υποσχέσεών του περί επαναφοράς 13^ου και 14^ου μισθού, το «κοινωνικό μέρισμα», που θα «αλάφρυνε» κάπως το βάρος των εξόδων των νοικοκυριών στην έξοδο του έτους, ήδη θεωρείται ανεπαρκέστατο. Διότι, αφενός μεν με τα κριτήρια που εκ των υστέρων τέθηκαν, μειώθηκε αισθητά το εύρος των δικαιούχων – και αυτό σε δυσαρμονία με την ευωχία που είχαν προκαλέσει οι αναγγελτήριες δηλώσεις του Πρωθυπουργού που άφηνε να εννοηθεί ότι το μέρισμα θα το έπαιρναν περίπου όλες οι οικογένειες-, και, αφετέρου δε με τα παντοία «τεχνάσματα» περί φιλοξενουμένων μελών κλπ. περιορίστηκε κατά περιπτώσεις σημαντικά το ύψος του.

Πως, λοιπόν, να μην δηλώνουν απαισιόδοξοι οι πολίτες, όταν διαρκώς τους καλούν να πληρώσουν περισσότερα (τρανό παράδειγμα, καταργείται η έκπτωση του 50% στα τσουχτερά πρόστιμα της Τροχαίας, αν εξοφληθούν μέσα τις πρώτες 10 ημέρες!) και, από την άλλη, συνεχώς μειώνεται το εισόδημά τους;

Χρειάζεται τάχα να θυμίσουμε ότι μέσα στο 2018 θα μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις κατά 18% και μέσα στο 2019 (αντί το 2020;) το αφορολόγητο από τα 8.636 ευρώ θα πέσει στην περιοχή των 5.700 ευρώ; Νομίζει η Κυβέρνηση ότι οι πολίτες πιστεύουν πως τον Ιανουάριο βγαίνουμε από τα μνημόνια; Αυτά τα μέτρα δεν είναι μνημόνια; Και η δέσμευση της Κρατικής Περιουσίας για 99 χρόνια, στο Υπερταμείο δεν είναι μνημονιακές υποχρεώσεις;

Αλλά συνηθίζουν οι κυβερνητικοί εταίροι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να βαφτίζουν το κρέας – ψάρι ώστε να τα βρίσκουν (όσο και εάν τα βρίσκουν) με τη συνείδησή τους. Έτσι ανακοινώνουν πομπωδώς αυτά που θα ‘θελαν να ισχύουν. Ο κόσμος, όμως, δηλώνει αυτά που καθημερινά βιώνει στο πετσί του. Η απόσταση που χωρίζει τα μεν από τα δε, είναι νύχτα-μέρα.

Πάνω από όλα αυτά, το ίδιο ανυπόφορη είναι η αμετροέπεια των λόγων. Πήγε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Πορτογαλία. Και τι μας είπε; Ότι είναι, λέει, παράδειγμα προ μίμηση «όχι μόνο για το πώς να βγεις από τα μνημόνια, αλλά επίσης πώς να εφαρμόσεις κοινωνικά φιλικές πολιτικές ακριβώς μετά και τα μνημόνια».

«Ξέχασε» ο κ. Τσίπρας να πει, όμως, ότι βασικό συστατικό της επιτυχίας της Πορτογαλίας (εν προκειμένω) ήταν αυτό ακριβώς που ο ίδιος αρνήθηκε, πολέμησε και με τεχνάσματα προσπέρασε, παρά τις ακόμη και εντός Βουλής προτροπές: Ο σχηματισμός Κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης (ή ό,πως αλλιώς ήθελε αποκληθεί) και η από κοινού αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης…

Για όλους αυτούς του λόγους (και άλλους πολλούς) δεν πείθει τους πολίτες το αισιόδοξο αφήγημα της Κυβέρνησης.