Στυλιανίδης: Η κυβέρνηση Καραμανλή δικαιώθηκε για το βέτο του 2008

Αθήνα.- «Δικαιώθηκε η κυβέρνηση Καραμανλή με το βέτο στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008», δηλώνει, σε συνέντευξή του στο ΑΜΠΕ, ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Ευρυπίδης Στυλιανίδης προσθέτοντας ότι «η θέση της Ελλάδας, όπως διαμορφώθηκε επί κυβέρνησης Καραμανλή, υπήρξε γόνιμη, σαφής και ρεαλιστική».
Αναφερόμενος στο βέτο που πρόβαλε η τότε κυβέρνηση στο Βουκουρέστι ο κ. Στυλιανίδης υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση Καραμανλή τότε ανέλαβε μεγάλο πολιτικό κόστος διότι είχε το ανάστημα να βλέπει όχι τις επόμενες εκλογές αλλά τις επόμενες γενιές».

Υπενθυμίζεται ότι στις 3 Απριλίου 2008  ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής ξεκαθάρισε ότι δεν επρόκειτο να δεχθεί την παραμικρή κουβέντα για το θέμα των Σκοπίων σ’ εκείνη τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Σήμερα, όλοι παραδέχονται ότι με το «όχι» εκείνο του Κ. Καραμανλή,  άρχισε η βελούδινη ανατροπή μιας κυβέρνησης που δεν δέχθηκε ταπεινώσεις και διασυρμούς, όπως η κυβέρνηση Σημίτη στα Ίμια και στην υπόθεση Οτσαλάν.

Περιγράφοντας τα γεγονότα της εποχής, γράφει σχετικά το “newsbomb.gr”: Ούτε σενάρια, ούτε εικασίες, ούτε ιστορίες δεν μπορούν να κρύψουν τα γεγονότα που οδήγησαν σ’ αυτό το δεύτερο ιστορικό «όχι» από την κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή. Σ’ αυτά τα γεγονότα και στο παρασκήνιό τους θα ανατρέξουμε για να δούμε πώς η πόρτα του ΝΑΤΟ έμεινε και θα μείνει κλειστή για τα Σκόπια όσο συνεχίζουν την παρελκυστική και επικίνδυνη πολιτική τους έναντι της Ελλάδος και της σταθερότητας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ένα ιστορικό προηγούμενο που προκάλεσε ο κ. Καραμανλής. Η χαλύβδινη στάση μιας μικρής χώρας όπως η Ελλάδα ήταν αρκετή να ανατρέψει τη θετική εισήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών υπέρ των Σκοπίων. Αυτή η πολιτική βούληση πέρασε στην ιστορία της Συμμαχίας ως προηγούμενο που δεν αλλάζει.

Για να φθάσει όμως σ’ αυτήν την απόφαση ο πρώην πρωθυπουργός είχαν προηγηθεί μια σειρά από ενδιαφέροντα γεγονότα.

Μετά τις 18 Ιανουαρίου 2008, όταν υπεγράφη στο προεδρικό μέγαρο της Σόφιας η συμφωνία των μετόχων και το καταστατικό της διεθνούς εταιρείας για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης άρχισαν να έρχονται διάφορες ενδιαφέρουσες πληροφορίες στις ελληνικές διπλωματικές υπηρεσίες. Κάποιοι επισήμαιναν την καλή επικοινωνία που είχε ο κ. Καραμανλής με τον ρωσικό παράγοντα και ιδιαίτερα με τον πρόεδρο κ. Βλαντιμήρ Πούτιν. Άλλοι επισήμαναν τις δυσχέρειες που προκαλούσε στις σχέσεις Αθηνών – Ουάσινγκτον η εμμονή του διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών κ. Μάθιου Νίμιτς να παρουσιάζει από προκλητικές έως αστείες ιδέες για την επίλυση των διαφορών με τα Σκόπια.

Η απάντηση που ενόχλησε τους Αμερικανούς

Στις 21 Φεβρουαρίου η κατάσταση είχε φθάσει σε οριακό σημείο. Ο κ. Νίμιτς παρουσίαζε ονομασίες ενώ η αντιπολίτευση είχε βρει αφορμή να ασκήσει κριτική. Την απάντηση έδωσε ο κ. Καραμανλής προσωπικώς από το βήμα της Βουλής στέλνοντας σαφές μήνυμα προς όσους ήθελαν να παίξουν με τα εθνικά θέματα.

«Δεν χαιρόμαστε με τις εξελίξεις. Δεν χαιρόμαστε με το ανεμίζουν αμερικανικές σημαίες στο Κοσσυφοπέδιο ή ρωσικές στη Σερβία» ξεκαθάρισε με τον πιο επίσημο και θεσμικό τρόπο από τη Βουλή ο τότε πρωθυπουργός. Ακόμα και ο συμβολισμός -να δώσει αυτό το μήνυμα από τη Βουλή κι όχι με κάποιο διάγγελμα- έδειξε ότι τηρεί την πολιτική και τη θεσμική τάξη και δεν επιθυμεί τη διασάλευσή της.

Ορισμένα «συστημικά» ΜΜΕ ίσως δεν «αντελήφθησαν» το μήνυμα και την ουσία του ενώ δεν δόθηκαν οι απαραίτητες επεξηγήσεις στην κοινή γνώμη. Ένας από τους παραλήπτες του μηνύματος όμως, η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα απάντησε μερικές ημέρες αργότερα.

«Υποστηρίζουμε σθεναρώς τη διαδικασία Νίμιτς ως μηχανισμό επιλύσεως του ζητήματος», απάντησε ανωνύμως ο αμερικανικός παράγων προς τον Έλληνα πρωθυπουργό. Για να τονώσουμε την ασθενική μνήμη κάποιων που μπορεί να μην (θέλουν να) θυμούνται τι έκανε ο κ. Καραμανλής, θα υπενθυμίσουμε ότι δεν άφησε την αιχμή αναπάντητη.

«Ονομασία που περιγράφει το ισχύον πολίτευμα της γειτονικής χώρας δεν είναι σύνθετη», αντέτεινε επωνύμως κι έδειξε ότι δεν προτίθεται να εγκλωβιστεί στα λογοπαίγνια του κ. Νίμιτς και κάποιων ομάδων της αμερικανικής διπλωματικής γραφειοκρατίας.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Αμερικανός ειδικός διαμεσολαβητής είχε καταφέρει να πείσει τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη, τον υπουργό Εξωτερικών της περιόδου 1996 – 1999 κ. Θεόδωρο Πάγκαλο και τον διάδοχό του κ. Γιώργο Παπανδρέου ότι η ονομασία «Δημοκρατίας της Μακεδονίας – Σκόπια» έπρεπε να αποτελεί βάση διαλόγου.

Για όσους έχουν απορίες, ο επίτιμος πρέσβυς κ. Χρήστος Ζαχαράκις σκιαγραφεί το πλαίσιο στο βιβλίο του με τίτλο «Άκρως απόρρητον – Κατάθεση μνήμης και στοχασμών 1979 – 2004».

Πυρ και μανία ο Σέφερ

Η εξέλιξη των πραγμάτων στο Σκοπιανό προβλημάτιζε τον κ. Καραμανλή. Δεν ήθελε να βρεθεί προ τετελεσμένων γι’ αυτό κι άρχισε να προετοιμάζει το έδαφος για τη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου. Στις 4 Μαρτίου 2008 δέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου τον γ.γ. του ΝΑΤΟ κ. Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ για την προετοιμασία της Συνόδου.

Ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος και απόλυτα σαφής. Η θέση της ελληνικής πλευράς για την ονομασία της πΓΔΜ και την πιθανότητα να συμμετάσχει ποτέ στο ΝΑΤΟ είχε εκφραστεί στη Βουλή. Η συνάντηση του κ. Καραμανλή με τον κ. Σέφερ ήταν τόσο έντονη, ώστε μετά το τέλος της δεν έγινε η παραμικρή δήλωση.

Μουδιασμένος και αμήχανος ο τότε γ.γ. του ΝΑΤΟ μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο να δει τον Πρόεδρο κ. Κάρολο Παπούλια, ο οποίος τού επεφύλασσε μια έκπληξη. Έχοντας ενημερωθεί για τη σκληρή στάση Καραμανλή, ο κ. Παπούλιας θυμήθηκε τις εποχές που ήταν επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας. «Είναι μια στιγμή πολύ ενδιαφέρουσα που συναντιόμαστε και ιστορικά μου έρχεται στο μυαλό μια άλλη συνάντηση με έναν προκάτοχό σας (Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ) τον λόρδο Κάρριγκτον, ο οποίος συνέβαλε αποφασιστικά στο να ξεπεράσουμε μια κρίση που είχαμε τότε με την Τουρκία», δήλωσε μπροστά στις κάμερες ο Πρόεδρος και ο κ. Σέφερ απλώς μειδίασε με απορία.

Την στάση της ελληνικής κυβέρνησης θέλησε να επαινέσει δέκα ημέρες αργότερα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. ο πρόεδρος της Γαλλίας κ. Νικολά Σαρκοζί. Υποστήριξε τις ελληνικές θέσεις στο Σκοπιανό και θέλησε να συναντηθεί με τον κ. Καραμανλή.

Θυμήθηκε το γεύμα στη Μέρκελ

Τέτοιες συναντήσεις δεν είχαν πάντα το χαρακτήρα της αβρότητας αλλά δεν μπορούσε να την απορρίψει εν όψει της Συνόδου στο Βουκουρέστι. Ο πρώην πρωθυπουργός θυμόταν ότι όταν παρέθεσε γεύμα προς την καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ στο σπίτι του στη Ραφήνα το καλοκαίρι του 2007, εκείνη ξεπέρασε κάθε πρωτόκολλο και έθεσε κατ’ ευθείαν το ζήτημα που την απασχολούσε. Η καγκελάριος είχε πει τότε ότι εφ’ όσον το 2006 ακυρώθηκε η παραγγελία των αμερικανικών F-16, ήταν επιτακτική ανάγκη «να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τις προκλήσεις» αγοράζοντας μαχητικά Eurofighter.

Με αυτήν την ανάμνηση προσήλθε προετοιμασμένος στη συνάντηση με τον κ. Σαρκοζί ο πρώην πρωθυπουργός. Μετά τις απαραίτητες αβρότητες ο πρόεδρος της Γαλλίας μπήκε στο θέμα.

«Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πρέπει να προμηθευτεί μαχητικά Rafale» ήταν η κεντρική ιδέα της συνάντησης. Ο προετοιμασμένος κ. Καραμανλής απάντησε ότι θα ήταν καλύτερα να επιστραφούν στη Γαλλία τα 40 πεπαλαιωμένα Mirage 2000 του ΓΕΑ και στο πλαίσιο της απόσυρσης να γίνει προμήθεια Rafale με μειωμένη τιμή. Εξεπλάγη ο κ. Σαρκοζί, σκέφθηκε για λίγο και τελικά απάντησε: «Κώστα, μου αρέσει η ιδέα!».

Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να προωθήσουν το θέμα σε συνεργασία των υπουργείων Εθνικής Αμύνης των δύο χωρών δύο μήνες μετά. Επειδή οι ειδήσεις (όσο εμπιστευτικές κι αν είναι) κυκλοφορούν πιο γρήγορα απ’ όσα μεταδίδουν τα βραδυνά τηλεπαράθυρα, λίγες ημέρες πριν από τη σύνοδο της Συμμαχίας στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, ο κ. Καραμανλής δέχθηκε ένα οργισμένο τηλεφώνημα…

Εκτός εαυτού η Μέρκελ εναντίον Καραμανλή

«Είναι αλήθεια;» ήταν το ψυχρό ερώτημα που δέχθηκε ο τότε πρωθυπουργός από την καγκελάριο της Γερμανίας, σύμφωνα με όσα γράφει ο κ. Μανώλης Κοττάκης στο βιβλίο του “Off the record”. Η κ. Άνγκελα Μέρκελ είχε ενοχληθεί από την κίνηση του κ. Καραμανλή και φαίνεται πως δεν πείσθηκε από την απάντησή του.

Τρεις ημέρες πριν από τη σύνοδο του Βουκουρεστίου, η κ. Μέρκελ έδειξε τις πραγματικές προθέσεις της όχι εναντίον του κ. Καραμανλή μόνο, αλλά εναντίον του Ελληνισμού. Απαίτησε να μην χρησιμοποιήσει η Αθήνα το δικαίωμα της αναβλητικής αρνησικυρίας (σ.σ. βέτο) στην ένταξη των Σκοπίων.

«Χρησιμοποιείτε τα αντίθετα επιχειρήματα απ’ αυτά που επικαλεστήκατε για να ενταχθεί η Κύπρος στην Ε.Ε. Η μη λύση δεν εμπόδισε την ένταξη στην Κύπρο, ενώ τώρα λέτε “μη λύση – μη ένταξη” για τα Σκόπια», δήλωσε η καγκελάριος.

«Ανακρίβειες» απάντησε ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ζητήσει τόσο από τον κ. Πέτρο Μολυβιάτη, όσο και από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη να ενημερωθεί περί του θέματος καιρό πριν τού τηλεφωνήσει η κ. Μέρκελ. Μετά το φραστικό επεισόδιο ο τότε πρωθυπουργός κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου την τότε υπουργό Εξωτερικών και την ενημέρωσε για όλα όσα συνέβησαν.

Λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο

Έπειτα από 48 ώρες, ο κ. Καραμανλής κάλεσε στο Μαξίμου τόσο τον υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη, όσο και την επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας κ. Ντόρα Μπακογιάννη. Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν ύστερα από εκείνη τη σύσκεψη, ο τότε πρωθυπουργός έκανε συνολική επισκόπηση της κατάστασης κι έκανε μια επισήμανση.

Φέρεται να είπε ότι χάρη στην πολιτική του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και στο «όχι» του κυπριακού λαού τον Απρίλιο του 2004 διασώθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία κι επιβίωσε ο Κυπριακός Ελληνισμός. Το 2006 έπαιξαν με την ασφάλεια και το κύρος της χώρας υποκλέπτοντας συνομιλίες. Δύο χρόνια μετά έπρεπε να πάρουν ένα μάθημα ακόμα, αυτή τη φορά στο Βουκουρέστι.

Οι πρώτες ώρες της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Βουκουρέστι χαρακτηρίσθηκε από ένα ακόμα επεισόδιο. Έξαλλη η καγκελάριος της Γερμανίας αναζητούσε τον πρωθυπουργό. Είχε ενοχληθεί επειδή ο κ. Καραμανλής ενημέρωσε την κ. Μπακογιάννη κι εκείνη τον Γερμανό τότε ομόλογό της κ. Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάυερ, ο οποίος ανήκε στους αντιπάλους (αλλά κυβερνητικούς εταίρους) σοσιαλιστές του SPD.

Από τότε σημειώθηκε οριστικό ρήγμα στις σχέσεις Καραμανλή – Μέρκελ. Τυπική ήταν όμως και η χειραψία που αντάλλαξε ο τότε πρωθυπουργός με τον Αμερικανό Πρόεδρο κ. Τζωρτζ Μπους. Το φιλοσκοπιανό ντελίριο του υφυπουργού κ. Ντάνιελ Φρηντ δεν διαμόρφωνε και τις καλύτερες συνθήκες για αβρότητες σε δεξιώσεις…

Η κρίσιμη Σύνοδος

Η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ εθεωρείτο «λίαν σημαντικό» ζήτημα για την πολιτική παρακαταθήκη του κ. Μπους Τζούνιορ. Την επισήμανση αυτή έκανε ο πρέσβυς της Ελλάδος στις ΗΠΑ κ. Αλέξανδρος Μαλλιάς σε εκτενές τηλεγράφημά του προς το ΥΠΕΞ. Ο έμπειρος διπλωμάτης δέχθηκε μάλιστα «συμβουλές» από την αναπληρώτρια σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας κ. Τζούντυ Άσλεϋ. Ελληνική αρνησικυρία «θα σήμαινε ατυχή επιλογή με συνέπειες», υποστήριξε η κ. Άσλεϋ και προανήγγειλε την αναβολή κάθε εξέλιξης στο πρόγραμμα Visa Waiver.

Μιλώντας στο βήμα της Συνόδου, ο κ. Μπους έκανε λόγο για ιστορική απόφαση για την ένταξη της Αλβανίας, της Κροατίας και της «Μακεδονίας» στη Συμμαχία. Μόλις το άκουσε αυτό ο κ. Καραμανλής ζήτησε να παρέμβει. «Αυτό δεν θα συμβεί επ’ ουδενί λόγω» επισήμανε, εξήγησε τους λόγους που χρησιμοποιούσε η Ελλάδα το αναφαίρετο κι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά της σε βέτο και εξήγησε πως τα Σκόπια «δεν πληρούν το κριτήριο της καλής γειτονίας» απέναντι σε ένα κράτος – μέλος της Συμμαχίας από τις 18 Φεβρουαρίου 1952.

Σχολίασε σε κάποιο συνεργάτη του ο πρώην πρωθυπουργός μια φράση που είχε ακούσει από τον σπουδαίο Κύπριο πολιτικό και αγωνιστή, τον κ. Βάσο Λυσσαρίδη. Ο ιστορικός ηγέτης της ΕΔΕΚ έχει πει για τον Ελληνισμό: «Μου είπαν: Είσαι μικρός, αν κάνεις ένα ακόμα βήμα θα σε αφανίσουν. Είπα: Αν δεν το κάνω θα είμαι ακόμα πιο μικρός».

Τη σκεφτόταν συνεχώς. Δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία ενός Καραμανλή με μακεδονομάχο παππού, με θείο τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή που έδωσε μάχες για τον Ελληνισμό και δάκρυσε στην τελευταία δήλωσή του για τη Μακεδονία, με τον πατέρα του, τον Αλέκο, που πέρασε τα πάνδεινα κατά τη βουλγαρική Κατοχή.

Όταν κάθισε ο πρώην πρωθυπουργός, ο Τούρκος πρόεδρος κ. Αμπντουλάχ Γκιουλ έσπευσε να υποστηρίξει όσα ισχυρίσθηκε ο κ. Μπους και να ταχθεί θετικά στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Αμέσως ανασηκώθηκε ο πρόεδρος της Γαλλίας. Γύρισε το πρόσωπό του προς τον κ. Καραμανλή, ο οποίος τον κοίταξε. Με το δείκτη του δεξιού χεριού του στον κρόταφο φάνηκε να λέει: «το περίμενα». Ο κ. Σαρκοζί είχε εκφράσει αντιρρήσεις στην υποστήριξη που παρέχει η Ελλάδα στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε., δεν το έκρυβε και ζητούσε μεγαλύτερη υποστήριξη στην ανάδειξη της Γενοκτονίας εναντίον των Αρμενίων.

Η απόφαση και οι απειλές

Η αποφασιστικότητα του κ. Καραμανλή είχε αποτέλεσμα. Γαλλία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Ιρλανδία υποστήριξαν τις ελληνικές θέσεις. Υπέρ των Σκοπίων τάχθηκαν Τουρκία, Σλοβενία, Βουλγαρία, Δανία, Τσεχία, Εσθονία, Λιθουανία και Νορβηγία. «Κατανόηση» επέδειξαν Γερμανία, Ουγγαρία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία και Σλοβακία.

Την επόμενη ημέρα ο πρωθυπουργός απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ικανοποίησε το λαϊκό αίσθημα κι ετοιμάστηκε για το επόμενο κρίσιμο ραντεβού στις 29 Απριλίου 2008 στη Μόσχα με τον Πρόεδρο κ. Βλαντιμήρ Πούτιν για τον αγωγό “Southstream”.

Οι Αμερικανοί δεν συγχώρησαν αυτήν την πατριωτική στάση που τήρησε ο κ. Καραμανλής. Στο πλευρό τους συντάχθηκε και η κ. Μέρκελ όπως αποκαλύπτει το σχετικό έγγραφο που σας επισυνάπτουμε.

Είναι έγγραφο που διέρρευσε από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Βερολίνο στις 23 Απριλίου 2008 στα Wikileaks. Αναφέρει πως η Γερμανία αντιλαμβάνεται την απογοήτευση των ΗΠΑ για το βέτο της Ελλάδος προς την ένταξη της “Μακεδονίας” στο ΝΑΤΟ.

Για να διαλυθούν οι υπόνοιες για τη στάση της κ. Μέρκελ, οι συντάκτες του εγγράφου υπογράμμισαν ότι προσωπικώς η καγκελάριος δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα τις ημέρες πριν από τη σύνοδο να πείσει τον Καραμανλή να βάλει νερό στο κρασί του. Δεν είναι τυχαίο ότι για το Σκοπιανό και την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993 υπάρχει μια έμμεση αναφορά στο έγγραφο.

«Τουλάχιστον μία κυβέρνηση έχει καταρρεύσει εξαιτίας του ονόματος», γράφει και προσθέτει «και έτσι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να είναι πολύ προσεκτική»… Σημειώστε ότι αποκαλύφθηκε σχέδιο δολοφονίας εναντίον του κ. Καραμανλή που επρόκειτο να εκτελεσθεί από τις 25 ως τις 28 Απριλίου 2008. Παρακολουθήστε με προσοχή τις ημερομηνίες.

Αργότερα ακολούθησε η “Siemens” και η περίεργη εμπλοκή των Γερμανών τον Ιούλιο, η εμμονή κάποιων να βρουν σκάνδαλο στην υπόθεση Βατοπεδίου τον Σεπτέμβριο (αν και δικαστικά δεν διαπιστώθηκε ζημία του Δημοσίου) και τον Δεκέμβριο παραδόθηκε η Αθήνα σε σχέδιο ανωμαλίας που θυμίζει όσα προκάλεσε το ξενοκίνητο παρακράτος τον Μάιο του 1963.

πηγή:newsbomb.gr