ΑΝΑΛΥΣΗ: Η ομογένεια στο κατώφλι του 2017

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ένας ακόμη χρόνος πέρασε. Το 2016 φεύγει. Μπαίνουμε στο 2017. Οκτώ μόλις χρόνια πριν συμπληρωθεί η πρώτη 25ετία του 21ου αιώνα!

Η ελληνική  ομογένεια παρακολουθεί το οικονομικό δράμα που βιώνει η γενέτειρα,  με διάθεση να προσφέρει, αλλά και με πασιφανή αδυναμία, όμως, να οργανωθεί για να καταστήσει την όποια βοήθεια μαζική, αξιόλογη και αποφασιστική. Όπως συνέβαινε πάντα στο παρελθόν.

Αρκείται, έτσι, ο Απόδημος Ελληνισμός, είτε σε «κατά μόνας» επαφές ορισμένων ηγετικών στελεχών του, τοπικιστικής, κυρίως, σημασίας, με την ελληνική πολιτική ηγεσία όπου εξαντλούνται σε μία αμφίπλευρη καλλιλογία και υποσχεσιολογία, η οποία, όμως, δεν έχει καμία ή  σπανιότερα έχει πολύ μικρή συνέχεια.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και όχι ενός μόνον παράγοντα. Που είναι, πάντως, υπαρκτός:  Της έλλειψης εμπνευσμένης ηγεσίας σε πανομογενειακή  έκταση. Άλλοι παράγοντες που έχουν «παραλύσει» τη δυνατότητα συντονισμού και κεντρικής κατευθυντήριας γραμμής, βοήθειας προς την Ελλάδα, είναι αφενός μεν η μακρά διάρκεια της κρίσης, που προκαλεί ένα είδος εθισμού και των ομογενών και, αφετέρου, οι κραυγαλέες αδυναμίες της ελληνικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα οικονομικά ανορθόδοξα.

Σε ομογενειακό επίπεδο, καταβάλλεται, εδώ και ένα χρόνο, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής,  μία προσπάθεια για τη δημιουργία μιας νέας οργανωτικής δομής που θα δώσει νέα ώθηση στην ομογενειακή ενεργητικότητα. Οι πληροφορίες θέλουν να προσεγγίζουν οι προσπάθειες σε ένα θετικό αποτέλεσμα, σε ό,τι αφορά την απαραίτητη νομική και φορολογική προετοιμασία, ενώ σύντομα θα εκδηλωθεί και η πρώτη δημόσια δι-οργανωτική συνάντηση.

Επί του παρόντος, πάντως, η ομογένεια και εν γένει ο εκτός συνόρων Ελληνισμός, σε τοπικό επίπεδο βάσης, συνεχίζει την ανοδική του πορεία σε αντίθεση με την ηγεσία του η οποία καταγίνεται είτε με την ατομική συσσώρευση πλούτου, είτε με τετριμμένα δι-παραταξιακά και ενδο-τοπικιστικά προβλήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι προσπάθειες να πεισθούν ομογενείς να επενδύσουν στην Ελλάδα ναυάγησαν. Μόνον ο Ιβάν Σαββίδης εκ των σημαντικών -σε οικονομικά μεγέθη- ομογενών, με ζωηρή επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζει διάθεση να επεκτείνει και περαιτέρω τις οικονομικές του δραστηριότητες στην γενέτειρα, αν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει από κρατικής πλευράς, είναι πολλά και συνεχώς προστίθενται και νέα εμπόδια.

Ωστόσο πρέπει να επισημανθεί ότι και για τους ομογενείς επενδυτές ισχύουν οι ίδιοι όροι που διέπουν κάθε οικονομική δραστηριότητα οπουδήποτε στον πλανήτη. Ασφάλεια στην επένδυση, σταθερότητα στα φορολογικά και «αποποινικοποίηση» του κέρδους…

‘Οσο τα στοιχεία αυτά δεν παρέχονται a priori στην Ελλάδα, οι επενδύσεις θα είναι δύσκολες, τα προβλήματα μεγάλα και η ομογενειακή εμπορική παρουσία, πτωχή. Περιορισμένη. Σε αντίθεση με τη παροικιακή θέση της Ομογένειας και του Απόδημου Ελληνισμού που ετοιμάζεται να διαβεί το κατώφλι του 2017 μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας, ενδυναμούμενος και από το «νέο αίμα» νέων Ελλήνων διπλωματούχων μεταναστών οι οποίοι και τη χρήση της ελληνικής Γλώσσας θα ισχυροποιήσουν στις ομογενειακές παροικίες και νέες προοπτικές για τις ομογενειακές οργανώσεις θα ανοίξουν. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, οι τελευταίες να αναδιοργανωθούν, να ανανεωθούν σε ηγετικό επίπεδο και να μπουν και αυτές στον 21^ο αιώνα λειτουργικής αυτοτέλειας.

Τέλος, έντονος προβληματισμός αναπτύσσεται από το δεδομένο ότι σε αυτήν την …ηγετική κατάσταση η ομογένεια παρακολουθεί και τις προσπάθειες της Κυπριακής Ηγεσίας για λύση του Κυπριακού προβλήματος. Κάποτε η Ομογένεια είχε πρωτεύοντα ρόλο στο ζήτημα αυτό. Ήταν στην πρωτοπορία. Σήμερα παρακολουθεί μάλλον αδρανής να εξελίσσεται ο ενδοκοινοτικός διάλογος…

Ας ελπίσουμε ότι οι Ελληνο-Κύπριοι του εξωτερικού θα συνεγείρουν και την λοιπή ομογένεια ώστε η όποια λύση -αν βρεθεί-  να μην προκύψει εν αγνοία τους και, εν τέλει δίχως τη σύμφωνη γνώμη τους.