Πατούλης στην ΡΗΡ: «Η ελληνική ομογένεια έχει δικαιώματα τα οποία δεν τις τα δίνει η κεντρική κυβέρνηση να τα ασκήσει»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αθήνα.- «θεωρώ ότι η ελληνική ομογένεια έχει δικαιώματα τα οποία δεν τις τα δίνει η κεντρική κυβέρνηση να τα ασκήσει. Και ένα από αυτά είναι βεβαίως το δικαίωμα της ψήφου». Με τη φράση αυτή ο Δήμαρχος Αμαρουσίου, (εκλεγμένος από το 2006) πρόεδρος των Δημάρχων της Ελλάδος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Γιώργος  Πατούλης τηρεί θετική στάση στο ζήτημα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων.

Συναντήσαμε τον κ. Πατούλη στο Συνέδριο της Capital Link, σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών. Από το βήμα του Συνεδρίου είχε αναπτύξει τις θέσεις του για μια σειρά ζητήματα που αφορούν την ομογένεια και τις σχέσεις της με την γενέτειρα. Η παρουσία του πρωί και απόγευμα στις εργασίες του Συνεδρίου τον είχαν κουράσει και έτσι η συνέντευξη περιορίστηκε σε τρία-τέσσερα –όλα κι όλα- ερωτήματα. Πλην, όμως, σημαντικά, κατά την άποψή μας.

Με τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Νίκο Βούτση στο πρόσφατο Συνέδριο της ΚΕΔΕ.

Από τα πιο προβεβλημένα πρόσωπα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι μόνον, ο κ. Πατούλης -και πρόθυμος να απαντήσει στα ερωτήματά μας-  διατυπώνει απόψεις χωρίς να υπολογίζει το λεγόμενο πολιτικό κόστος, ταυτισμένες, όμως, απολύτως με τα πιστεύω του. Και αυτό το στοιχείο είναι που προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στα λεγόμενά του.

Η συνέντευξη

ΡΗΡ: Κύριε Δήμαρχε, σας άκουσα με πολλή προσοχή. Παρακολουθώ και την προσπάθεια που κάνετε να πλησιάσετε την Ομογένεια. Παρακαλώ , μου λέτε τις εντυπώσεις σας γι’ αυτήν;

Πατούλης: κατ’ αρχήν πιστεύω ότι η ομογένεια –η καρδιά της, η ψυχή της, η σκέψη της βρίσκονται στην Ελλάδα.

Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να πειστεί και κείνη –και δίκαια- ότι μιλάει με αξιόπιστους συνομιλητές.  Γνωρίζω πάρα πολύ καλά, ότι παρά τη βούλησή της, της ομογένειας, δεν βρήκε όλες τις φορές ευήκοα ώτα και πολύ περισσότερο δεν βρήκε  ηθικές αντιμετωπίσεις. Θεωρώ ότι όλα αυτά θα πρέπει να αντιμετωπισθούν και τουλάχιστον σε ότι με αφορά, ως προέδρου των δημάρχων της χώρας, αλλά και του ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, προσπαθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αυτός είναι ο λόγος, μαζί βεβαίως και με τις φιλίες που έχουμε αναπτύξει και με την Ελληνική Εταιρία Γιατρών Νέας Υόρκης, αλλά και άλλους της ομογένειας, που βρίσκομαι τα τελευταία πέντε χρόνια κοντά τους, στις 25  Μαίου και κατόπιν στην εθνική παρέλαση και βεβαίως μας δίδεται η δυνατότητα να συνομιλήσουμε και με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ.κ. Δημήτριο, αλλά και με άλλους παράγοντες.

Ο Γιώργος Πατούλης.

ΡΗΡ: Εσείς, εκτός από δήμαρχος,  πρόεδρος και γιατρός, είσαστε και πολιτικό πρόσωπο. Πώς σχολιάζετε την προσπάθεια του μητροπολιτικού Κέντρου να πεισθεί η ομογένεια να έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει ώστε να την βοηθήσει και την ίδια ώρα το μητροπολιτικό κέντρο δεν ανταποκρίνεται στην συνταγματική επιταγή να νομοθετήσει για την ψήφο των Αποδήμων Ελλήνων; Πώς σχολιάζετε;

Πατούλης: Καταρχήν θαρρώ ότι η ελληνική ομογένεια έχει δικαιώματα τα οποία δεν τις τα δίνει η κεντρική κυβέρνηση να τα ασκήσει. Και ένα από αυτά είναι βεβαίως το δικαίωμα της ψήφου. Θεωρώ –και το ‘χούμε πει και στην κεντρική εξουσία –δυστυχώς δεν νομοθετούμε εμείς ως αυτοδιοίκηση- χρειάζεται να ενταχθεί μέσα στο πολιτικό γίγνεσθαι που διαμορφώνει μια ιστορία και η ομογένεια, εφόσον ζητούμε από εκείνους να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο στην αναγέννηση της χώρας μας. Άρα είμαι υπέρ του να μπορεί ένα στελεχιακό δυναμικό της Βουλής –μπορεί τον αριθμό να τον αποφασίσουν- να μπορεί να συμμετέχει έχοντας το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι… Το οποίο νομίζω επιτάσσει και επιβάλει η δημοκρατία.

ΡΗΡ: Άκουσα και τον κο Μάρδα τον Αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, αναφερόμενο στην Ομογένεια. Θέλω να σας ρωτήσω το εξής: Πιστεύετε και σεις ότι οι ομογενείς θα φέρουν τα χρήματα που απόκτησαν με ιδρώτα και αίμα στην ξενιτειά να τα επενδύσουν στην Ελλάδα χωρίς να υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες; Θα τα φέρουν με capital control σε ένα οικονομικοπολιτικό τοπίο ρευστό και ανασφαλές;

Πατούλης: Θεωρώ ότι οι πολιτικές που διαμορφώνονται από τους πολιτικούς και στο εγγύτερο χθες, αλλά και στο παρόν, δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε. Νομίζω ότι πρέπει πάνω απ όλα να υπάρχει, όπως σωστά το είπατε, ένα περιβάλλον σιγουριάς, γιατί ο επενδυτής ανά τον κόσμο αυτήν αποζητάει και αναζητεί. Άρα, λοιπόν, σ΄ αυτήν την ρευστότητα χρειάζεται πάνω απ’ όλα να καταλάβουν ότι η ένωση θα μπορέσει να δημιουργήσει την δυναμική που χρειαζόμαστε, αλλά και η ασφάλεια των αποφάσεων οι οποίες θα πρέπει να είναι τέτοιες, που να νοιώθει κανείς σιγουριά στο να φέρει τα εισοδήματά του και να επενδύσει στη χώρα μας.

Είναι αδιανόητο να γίνεται οτιδήποτε ώστε να μην έρθει κανείς επενδυτής. Αυτή είναι η δική μου εντύπωση που διαμορφώνεται το τελευταίο διάστημα. Πρέπει να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις –και υπάρχουν αυτά τα μοντέλα, που θα δημιουργήσουν  την επενδυτική σιγουριά και τότε είμαι σίγουρος ότι η χώρα μας ως οφείλει κι από την ιστορία της και από τη δυναμική της που έχει διαμορφώσει, από τον πολιτισμό της  αλλά και από τη γεωγραφική της θέση, να είναι πρωταγωνίστρια ακόμη και στο χώρο της Ευρώπης και όχι ουραγός όπως είναι σήμερα.

ΡΗΡ: Μια τελευταία ερώτηση: Συμβάλατε, ως τοπική αυτοδιοίκηση στους εορτασμούς για την καθιέρωση της  20^ης Μαΐου ως Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και ελληνικού Πολιτισμού. Μια πρωτοβουλία της ομογένειας της Ιταλίας σε συνεργασία με την ΚΕΔΕ. Το ερώτημά μου είναι πως γιορτάσαμε χωρίς την θεσμοθέτηση της Ημέρας και πως θα πατάξουμε την γραφειοκρατία αν μια χούφτα υπουργικών  υπογραφών θέλουμε περισσότερο από ένα χρόνο για να τις συγκεντρώσουμε;

Πατούλης: Είναι σίγουρο ότι από κάτω προς τα πάνω έρχεται η βούληση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. 20 Μαΐου. Θεωρώ πολύ σημαντική καταρχήν την πρωτοβουλία του Γιάννη Κορίνθιου, του μέχρι πρότινος προέδρου της ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας, αλλά καθώς επίσης και ότι η ΚΕΔΕ αγκάλιασε αμέσως την προσπάθεια αυτή.

Θέλει ακόμα δουλειά. Και αυτή η δουλειά έχει να κάνει και με την εθνική προσπάθεια και με την παγκόσμια.

Η εθνική έχει να κάνει με τη νομοθετική παρέμβαση η οποία θα πρέπει να γίνει και ήδη πιέζουμε για τη νομοθέτηση και μείς οι ίδιοι. Η δεύτερη ενέργεια και εξ ίσου σημαντική είναι από την UNESCO η οποία θα δώσει εκείνη την απόφαση να γιορτάζεται η Ημέρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Να σας πω κύριε Μαλασπίνα, βήματα νομίζω ότι γίνονται. Ότι θέλει ακόμα δουλειά, είναι αλήθεια. Θέλει δουλειά. Είμαι αισιόδοξος.