Η νεαρή βαρβαρότητα έχει ενήλικους γονείς

Η βία ως ακραία και βάρβαρη μορφή επιθετικότητας 1
Το φαίνομενο της βίας δεν είναι γνώρισμα της εποχής μας ή του αιώνα μας μόνο,στη διάρκεια του οποίου πήρε εφιαλτικές διαστάσεις. Κατα μια εύστοχη επισήμανση η βία είναι ίσως η πιο πίστη σύνοδος της ιστορίας.
Υπάρχει όπως ο Φρόυντ διακήρυξε, ένα ένστικτο επιθετικότητας, ένστικτο βίας, βιολογικά έμφυτο στο ανθρώπινο είδος, ακαταμάχητο και ακατανίκητο;
Σίγουρα η επιθετικότητα και η βία αποτελούν ενστικτώδεις ανθρώπινες παρορμήσεις, αποκαλούμενες « κατώτερες» και «ακατέργαστες». Όμως δεν αποτελούν αληθινά ένστικτα ζωής σαν εκείνα της αναπαραγωγής και της αναζήτησης της τροφής. Η αντίθετη θεώρηση προέρχεται από φιλοσοφίες ολοκληρωτικές καθώς για τις τελευταίες υπήρξε πάντοτε η βία το θεωρητικό υπόστρωμα για τη δικαιολογία των εγκλημάτων, από την αρχαιότητα ως και τις μέρες μας.
Ο άνθρωπος έχει μέσα του δύναμη όχι βία. Την δύναμη του αυτή μπορεί να την εκδηλώσει θετικά, μπορεί όμως να την μεταμορφώσει σε βία. Και είναι σίγουρα κοινωνικά τα αιτία2 αυτής της μεταμόρφωσης.
Όπως το φαίνομενο της λογικής της ισχύος. Σε επίπεδο μάλιστα διεθνών σχέσεων αυτή η λογική οδηγεί στο ολισθηρό πεδίο των εύθραυστων ισορροπιών, που στηρίζονται σε έναν φαύλο κύκλο που εμπεριέχει μέσα του τα στοιχεία της καχυποψίας και της εξακολουθητικής αύξησης της ισχύος. Γιατί σίγουρα αυτοί που επιδιώκουν την ασφάλεια καταλήγουν να βρίσκονται σε διαρκή ανασφάλεια. Και αυτό διότι κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να αυξάνει μόνον αυτός την ισχύ του, ποσό μάλλον να αυταπατάται στο ότι οι άλλοι δε θα αυξήσουν τη δίκη τους. Πολλά τα μοιραία παρεπόμενα της λογικής και της πολιτικής της ισχύος που συναντάς στον τραγικό παραλογισμό της ανθρώπινης ιστορίας. Μια προφανής και κατεπείγουσα
1 Βία:χρήση δύναμης (υλικής, σωματικής πνευματικής,ηθικής) για επιβολή, καθυπόταξη και εξόντωση του άλλου.
2 Εκτός από ψυχοπαθολογικές ατομικές περιπτώσεις.