Νικ Ξενοφών: Ο άρχοντας των εκλογών της Αυστραλίας

Με τη δημοτικότητά του να εκσφενδονίζεται στα ύψη, ο ομογενής ανεξάρτητος ομοσπονδιακός γερουσιαστής Νικ Ξενοφών, ενδέχεται να εξέλθει από τις εκλογές της 2ας Ιουλίου, ρυθμιστής της εξουσίας, σε περίπτωση που κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας -ο Συνασπισμός και το Εργατικό Κόμμα- δεν επιτύχει την αυτοδυναμία.

Όπως διαγράφονται τα σενάρια της επόμενης μέρας, το κόμμα του γερουσιαστή, “Nik Xenophon Team”, αναμένεται να κερδίσει από τρεις μέχρι τέσσερις έδρες στη Γερουσία και πιθανόν μία ή δύο έδρες στην Κάτω Βουλή.

Ο Νικ Ξενοφών. Φώτο: ΑAP/David Mariuz

Αυτή τη στιγμή, ανησυχεί ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα κόμματα η επιτυχία που σημειώνει το κόμμα του και στο Δυτικό Σίδνεϊ, ιδιαίτερα στην έδρα MacArthur, όπου συγκεντρώνει το 7% της πρώτης ψήφου και στην έδρα Linsday όπου έχει φθάσει το 6%.

Βέβαια, ο μεγάλος θρίαμβος του γερουσιαστή αναμένεται να είναι η κατάκτηση της έδρας Mayo Νότιας Αυστραλίας, όπου, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Newspoll, σε 501 ψηφοφόρους της εν λόγω έδρας, η υποψήφια του κόμματος του Νικ Ξενοφών, Rebekka Sharkie, προηγείται με το 52% των ψήφων έναντι του 48% του κ. Briggs, ο οποίος απειλείται με στροφή κατά 14,5% εναντίον του.

Ο Νικ Ξενοφών -να υπενθυμίσουμε-, εισήλθε αρχικά στον πολιτειακό πολιτικό στίβο της Νότιας Αυστραλίας το 1997, όταν εξελέγη, ως ανεξάρτητος, γερουσιαστής, έχοντας, κυρίως, ως προμετωπίδα του τη μάχη κατά της εξάπλωσης των τυχερών παιχνιδιών, ιδιαίτερα των μηχανών πόκερ.

Το 2007 μεταπήδησε στην ομοσπονδιακή γερουσία και το 2013 επανεξελέγη.

Το Δεκέμβρη του 2014 σχημάτισε το ανεξάρτητο κόμμα “Nick Xenophon Team”.

ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ

“Από τη μία πλευρά, είναι διασκεδαστικό να βλέπει κανείς τα δύο μεγάλα κόμματα να συμμαχούν εναντίον μας” είπε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του.

“Βλέπουν ότι κερδίζουμε έδαφος και ανησυχούν. Για μας, όμως, πολιτική σημαίνει να εντοπίζεις τα ουσιαστικά θέματα. Εκείνα που έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους. Η πολιτική δεν θα πρέπει να είναι αναγκασμένη να στρέφεται δεξιά ή αριστερά. Εκείνο που θα πρέπει να την απασχολεί -πρωτίστως- είναι το “σωστό” και το “λάθος”.

Εξάλλου, όπως έχω πει επανειλημμένα, οι ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν τη δεξιά ή την αριστερή πλευρά, όταν οι περισσότεροι από μας επιθυμούμε να είμαστε κάπου στο κέντρο”.

Ο Νικ Ξενοφών είναι στην πολιτική εδώ και 11 χρόνια. Τι ελπίζει να επιτύχει ένα νέο κόμμα;

“Δεν μπορώ όντως να σκεφθώ άλλη εποχή που οι ψηφοφόροι φαίνονται πιο δυσαρεστημένοι και απομακρυσμένοι, στην πλειονότητά τους, από ό,τι σήμερα.

Ακόμη, δεν μπορώ να σου πω, πόσοι με ρωτoύν καθημερινά, σ’ όλη την επικράτεια, όπου κι αν έχω βρεθεί, από το Broome μέχρι το Ballarat, αν θα έχουν μια άλλη, διαφορετική, καλύτερη επιλογή στην Καμπέρα. Αναφέρονται, βέβαια, στο νέο κόμμα μου. Η απάντηση είναι “ναι” και αυτός είναι και ο λόγος που δίνω αυτή την άνιση μάχη σήμερα. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, δεν έχω την οικονομική δύναμη που διαθέτουν τα δύο μεγάλα κόμματα, προκειμένου να κάνω τη φωνή μου ν’ ακουστεί”.

Ποια, κατά τη γνώμη του, είναι τα μεγαλύτερα λάθη των πολιτικών σήμερα;

“Το ότι εθελοτυφλούν και υποτιμούν την ανθρώπινη νοημοσύνη. Oι πολιτικοί θα πρέπει ν’ ακούν περισσότερο και να μιλούν λιγότερο. Θα πρέπει να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν το γεγονός ότι βρίσκονται εδώ για να υπηρετήσουν το κοινό και όχι να το εξουσιάσουν”.

Τι έχει να πει για την αθέτηση των υποσχέσεων;

“Οι ψηφοφόροι έχουν πραγματικά βαρεθεί τα πολιτικά κόμματα που προεκλογικά δίνουν υποσχέσεις τις οποίες αθετούν όταν έλθουν στην εξουσία. Και το σκανδαλώδες είναι ότι το πράττουν ελαφρά τη καρδία. Με μια ευκολία, που πραγματικά εκπλήσσει, αλλά και δυσαρεστεί. Δηλαδή σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Λέγοντας αυτό, θα πρέπει να διευκρινίσω, ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί το ίδιο.

Αντίθετα, πιστεύω ότι και στα δύο μεγάλα κόμματα υπάρχουν και καλοί πολιτικοί. Πλην, όμως, το παρόν δικομματικό σύστημα, είναι τόσο ασφυκτικό, που οι καλοί πολιτικοί δεν δύνανται να πράξουν εκείνο το οποίο πιστεύουν. Κι αυτό είναι πραγματικά, όπως και να το δει κανείς, απογοητευτικό. Λέγοντας αυτό, θα πρέπει να προσθέσω ότι για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα τα δύο μεγάλα κόμματα με κυνισμό συμμαχούν, προκειμένου να μπλοκάρουν λογικές μεταρρυθμίσεις, για το γενικό όφελος, εξαιτίας ισχυρών συμφερόντων. Κλασσικό και τραγικό, συνάμα, παράδειγμα τα “πόκις”, όπου το κοινό καλό καταπατάται προς χάριν μεγάλων συμφερόντων.

Ήλθε, όμως, η ώρα οι πολιτικοί να είναι έντιμοι έναντι του αυστραλιανού λαού. Κι αυτό, γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και, κυρίως, υπάρχει εναλλακτική λύση για τους ψηφοφόρους. Αυτό, το τελευταίο, βέβαια, δεν μπορεί να τους αφήνει αδιάφορους”.

Σε περίπτωση που δεν θα σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση ποια παράταξη θα υποστηρίξει και τι ρόλο βλέπει να παίζει το κόμμα του; 

“Δεν συνηθίζω να κάνω προγνωστικά, γιατί μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά παρ’ ότι είμαι τολμηρός, είμαι, μάλλον, θα έλεγα, πεσιμιστής. Σίγουρα δεν μ’ αρέσει να θριαμβολογώ, όποιο κι αν προβλέπεται σήμερα να είναι το αποτέλεσμα. Και αναφέρομαι στη ρυθμιστική δύναμη που ενδέχεται να έχει το κόμμα μας. Ότι πνέει ένας διαφορετικός άνεμος αυτή τη φορά, σε σχέση με το νέο μας κόμμα, είναι κάτι που δεν αμφισβητείται. Ας μην ξεχνάμε, εντούτοις, ότι η κάλπη επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις. Εκείνο το οποίο οφείλουμε να επιδιώκουμε μέχρι την τελευταία στιγμή είναι να κάνουμε το όραμά μας ορατό σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Γι’ αυτό και δεν σταματώ να τρέχω. Ακόμη και μία ψήφος μπορεί να κάνει τη διαφορά”.

Τι έχει να πει για την κριτική που δέχεται ότι το ενδιαφέρον του σ’ αυτές τις εκλογές έχει τοπικιστικό χαρακτήρα;

“Κατ’ αρχήν, αυτό δεν ευσταθεί. Μ’ ενδιαφέρει ν’ αλλάξουν οι συνθήκες σ’ όλη την Αυστραλία, είτε αυτό λέγεται οικονομική ανάπτυξη είτε έλεγχος του καταστροφικού τζόγου. Οι πολιτικοί θα πρέπει, επιτέλους, πάνω απ’ όλα να γίνουν πραγματιστές και να εξασφαλίσουν μια οικονομία, η οποία θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και δεν θα χρειάζεται τα δεκανίκια άλλων οικονομιών για να ορθοποδήσει. Να στραφεί στη δημιουργία εργοστασίων που θα τα στηρίξει και θα προωθήσει προοδευτικές καινοτόμες ιδέες στην πράξη και όχι στη θεωρία μόνο. Είναι απίστευτο η Αυστραλία να μην έχει μία εύρωστη βιομηχανία”.

πηγή:neoskosmos.com