Η οικογένεια του «Τουρκομανώλη» στο Σίδνεϊ και το Ντάργουιν

Μελβούρνη. Με παραμύθι μοιάζει η ιστορία μιας ελληνικής οικογένειας της Αυστραλίας που αυτό το τριήμερο γιορτάζει εκατό χρόνια παρουσίας σ’ αυτή την ήπειρο.

Μια ιστορία που ξεκίνησε πριν την ελληνική επανάσταση και έχει από όλα, που ωχριούν μπροστά της οι ταινίες για πειρατές, αποδράσεις, λαθρεμπόριο, απελευθερωτικά κινήματα και εμφυλίους.

Πρόκειται για την ιστορία της οικογένειας Μαργαρίτη που ξεκινά στην Ύδρα το 1801. Εκεί γεννήθηκε και ο Εμμανουήλ Μαργαρίτης, γνωστός ως «Τουρκομανώλης».

Ο Γιώργος Μαργαρίτης έφτασε στο Ντάργουιν από το Καστελόριζο το 1915

Δυο δεκαετίες αργότερα, ο «Τουρκομανώλης» και η σύζυγός του, Ελένη Τραϊφόρου, κόρη του τότε δημάρχου Ύδρας, εγκαταστάθηκαν στο Καστελόριζο, όπου απέκτησαν επτά παιδιά, πέντε κόρες και δυο γιους!

Οι γιοι ασχολήθηκαν με την ναυπηγική σκαφών, αλλά ήταν ακόμα δύτες σφουγγαριών και έμποροι.

Πέντε γενιές αργότερα, η οικογένεια Μαργαρίτη έχει να παρουσιάσει επιστήμονες στη CSIRO, οικολόγους, ανθρωπολόγους, δημοσιογράφους, δικηγόρους, γιατρούς, φαρμακοποιούς, μουσικούς, σχεδιαστές, αγρότες, ταξιτζήδες, ιστορικούς, κτηματομεσίτες κ.ά.

Εκατό από τους απογόνους αυτής της οικογένειας βρέθηκαν στο Σίδνεϊ αυτό το τριήμερο (ANZAC DAY Long Weekend) για να γιορτάσουν τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τότε που το πρώτο μέλος της οικογένειας έφτασε στην Αυστραλία, όπως είπε η Βασιλική Νίχα, μια από τις οργανώτριες του ανταμώματος.

Η ίδια μαζί με δυο ξαδέλφια της εργάστηκαν πάνω από ένα χρόνο γι’ αυτό το αντάμωμα.

Όπως είπε η κ. Νίχα (πρώην στέλεχος του Γραφείου Πολυπολιτιστικών Υποθέσεων του Αυστραλού πρωθυπουργού) τα πρώτα μέλη της οικογένειας έφτασαν στο Ντάργουιν και το Σίδνεϊ το 1912.

Το 1926 ένας ισχυρός σεισμός που κτύπησε το Καστελόριζο ανάγκασε πολλούς να φύγουν.

«Ακολούθησε μαζική φυγή αργότερα λόγω φήμης πως νέος σεισμός θα κτυπούσε το νησί και αυτό θα βυθιζόταν στη Μεσόγειο» είπε η κ. Νίχα.

Οι ιστορίες των μελών της οικογένειας Μαργαρίτη στην Αυστραλία είναι εξίσου συγκλονιστικές με αυτές των προγόνων τους.

Οι πρώτοι είχαν να κάνουν με πειρατές, Τούρκους, φυλακίσεις, αποδράσεις, λαθρεμπόριο και πολλά άλλα.

Αυτοί που έφθασαν στην Αυστραλία ασχολήθηκαν με το κυνήγι κροκοδείλων, με την αλιεία μπαραμπάντι (αυστραλιανό ψάρι) με ορυχεία αλλά και με την εξουδετέρωση ναρκών κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Το ίδιο σκληρή ήταν η ζωή και για τις γυναίκες. Πολλές έμεναν μόνες για μεγάλο διάστημα.

Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Mena Pitsikas Kaloadin που είχε δημιουργήσει ένα μεγάλο εργοστάσιο ρουχισμού, το Princeton Fashions στο Σίδνεϊ, έραβε τα ρούχα και των ανδρών του αυστραλιανού στρατού, ενώ παράλληλα εφοδίαζε με ρουχισμό και τα καταστήματα της πόλης.

Στο πλαίσιο του ανταμώματος, οι απόγονοι της οικογένειας περπάτησαν τις περιοχές Woolloomoolloo/Darlinghusrt του Σίδνεϊ, έχει που δραστηριοποιήθηκε η οικογένεια.

Εκεί ξεκίνησε και το πρώτο του στούντιο ο γνωστός γκουρού της μόδας Alex Perry. Απέναντι από το σπίτι της προγιαγιάς του Μαριγώς, κόρης του «Τουρκομανώλη».

Πέρασαν και από το σχολείο William Street Superior School όπου φοίτησε o Louis Margaritis-Harmanis. Το «σχολείο της ζωής», όπως το έλεγε, αφού από κει πέρασαν διάσημοι …γκάγκστερς. Στο αντάμωμα βρέθηκε και ο γιος του, Kerry Harmanis, ιδιοκτήτης των ορυχείων Jubilee Mines, που είναι ένας από τους πλουσιότερους ομογενείς της Αυστραλίας.

πηγή:neoskosmos.com