Ποιητική Συλλογή για τον Απόδημο Ελληνισμό

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δεν είναι, δυστυχώς, πολλές οι φορές ούτε πολλοί οι Έλληνες λογοτέχνες που έχουν καταπιαστεί με την οδύσσεια των Ελλήνων μεταναστών. Ελάχιστοι, θα λέγαμε, έχουν ενσωματώσει στο έργο τους τον μόχθο, τον πόνο και τις πίκρες των ξενιτεμένων. Ένας από αυτούς, και ο ποιητής Τάσος Μακράτος. Στο νέο του βιβλίο, με τίτλο, “Νόστος Ελληνικός”, ο ποιητής απεικονίζεται ποιητικά την οδύσσεια των ξενιτεμένων. Και μέσα απ΄αυτήν προβάλει το νόστο για την επιστροφή στην πατρίδα.

“Ο ξενιτεμός γεννά έναν αρχετυπικόν διχασμό, όπως το σώμα σπεύδει σε νέες γειτονιές αλλότριες, ενώ η ψυχή παραμένει γαντζωμένη στα γνωστά και τα οικεία“, γράφει ο Τάσος Μακράτος, προσπαθώντας, προφανώς, να εξηγήσει την αντοχή της ελληνικότητάς τους μέσα στην πολιτισμική αλεστική μηχανή των μεγαλουπόλεων.

Την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016 έγινε η παρουσίαση του νέου του βιβλίου “Νόστος Ελληνικός” (εκδ. Λιβάνη) στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Για το έργο μίλησαν ο ποιητής και κριτικός Κώστας Καρούσος και ο σκηνοθέτης Τάσος Λέρτας. Αποσπάσματα από το έργο ερμήνευσαν οι ηθοποιοί Γιάννης Σταματίου, Βάσια Βασιλείου, Μιλένα Παρθενίου και ο ίδιος ο ποιητής. Συνόδευσε στο πιάνο η Μανταλένα Αργυράκη και συντόνισε η ποιήτρια Φαίδρα Ζαμπαθά-Παγουλάτου.

Στο έργο του ο ποιητής μεταφέρει εικόνες της καθημερινότητας στην Αμερική και αλλού, όπως η ακόλουθη:

“…Τα Σάββατα στις ταβέρνες τις ελληνικές

– ήταν Αμερική κι ήταν Ελλάδα μας –

όλοι μας Βάκχοι μια ρυτίδα ευδιάκριτη

η πατρίδα στο μέτωπό μας χαραγμένη

και ο χορός μας λαϊκός σπαρακτικός

με την ωρίμασή μας ενωμένος

με το πότε στα χείλη μας

αλλά θα γινόταν η αναχώρησή μας

δεν μπορεί

θα τραβούσε αυτή μπροστά

και πίσω της πεινασμένους θα μας έσερνε

Ο ποιητής Τάσος Μακράτος απαγγέλοντας απόσπασμα του έργου του

και τροφήν αδιαίρετον θα ελαμβάναμε>…

Θα σημειώσουμε εδώ, ότι ο νόστος της επιστροφής, ήταν, πράγματι, πολύ έντονος τα πρώτα -αρκετά- χρόνια της μετανάστευσης,  Με τις δεκαετίες, όμως, κατασίγασε.  Οι απόδημοι, δημιούργησαν οικογένειες στην νέα τους πατρίδα.  Έφτιαξαν κοινότητες, ενορίες, οργάνωσαν τη ζωή τους. ‘Ηρθαν, έπειτα, τα παιδιά, τα εγγόνια.  Φτιάξανε -πολλοί- περιουσίες και πια ξενιτιά, στα μάτια τους, μοιάζει τώρα η πρώτη πατρίδα…

Τα παιδιά τους, δεύτερη, τρίτη ακόμη και τέταρτη γενιά, έπαψαν να μιλούν την ελληνική, μα στην καρδιά τους φωλιάζει πάντα η Ελλάδα, όπως ο πίνακας του Παρθενώνα που κρέμεται πάνω από τον καναπέ, στο σαλόνι τους!

Στο βιβλίο του Τάσου Μακράτου. τώρα, απεικονίζεται ποιητικά η οδύσσεια των ξενιτεμένων, επί σαράντα χρόνια, συμπατριωτών μας, η επιστροφή τους στην Ελλάδα και η άφιξή τους στους τόπους καταγωγής τους. “Ευθύς αμέσως”, γράφει ο ποιητής, “και μέσα στην ωριμότητά τους, θα προβάλει το ερώτημα για το νόημα της ζωής τους και για την δικαίωση ή όχι του σαρανταετούς εκπατρισμού τους. Απάντηση θα δοθεί από τον Εστερημένο τον Μέγα, συμβολική μορφή όλων των στερήσεων, των τραυμάτων, των ματαιώσεων, των απωθημένων της ανθρώπινης ψυχής  και από τους Συν Αυτώ μεγάλους του πνεύματος. Από την ξενιτειά στην αναζήτηση νοηματοδότησης του βίου, και από ’κεί στην αποδοχή του μοιραίου της φθοράς και του αναπόδραστου τέλους. Η ήρεμη αποδοχή τους θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε το όποιο περαιτέρω με απαντοχή και ίσως ένα μειδίαμα”.

Εξ αριστερών Θανάσης Σαραντόπουλος, Όλγα Σαραντοπούλου, Πάρις Κατσίβελος, Γιώργος Καλακαλλάς, Παύλος Ναθαναήλ

Στην εκδήλωση, που παρακολούθησε πλήθος φίλων της Λογοτεχνίας, παρέστησαν, μεταξύ άλλων, η Γεν. Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού Όλγα Σαραντοπούλου, ο γλύπτης Γιώργος Καλακαλλάς, ο σκηνοθέτης και καθηγητής Πανεπιστημίου Τηλέμαχος Μουδατσάκης, οι Δημήτρης Κoλλάτος και Πάνος Αγγελόπουλος, η τραγουδίστρια Γιώτα Βέη,  ηθοποιοί, λογοτέχνες,  ο Αντιπρόεδρος Μορφωτικών Υποθέσεων της ΑΧΕΠΑ Αθηνών Θανάσης Σαραντόπουλος και πολλοί άλλοι.